چرا فقط سليمي بايد پاداش طلايي المپيک بگيرد؟

سال هاست که ورزش ايران بدون برنامه ريزي خاصي در زمينه هاي مختلف پيش رفته و جلو مي رود. نمونه بارز آن اتفاقي است که در خصوص بهداد سليمي و رضا يزداني رخ داد. حتي در اين بين مي توان به مواردي همچون مجتبي عابديني نيز اشاره کرد.

کسي با پرداخت پاداش به ورزشکاران المپيکي ايران مشکلي ندارد اما قطعا مسئله اساسي بي نظمي و نبود برنامه در اين زمينه است، چون در عين حال که مي تواند عاملي براي تشويق برخي ورزشکاران باشد همچنين مي تواند موجب ياس و دلسردي برخي ديگر شود. سئوالي که ذهن را به خود مشغول مي کند اين است که مگر در حق رضا يزداني جفا نشد؟ مگر داوران با ناداوري تمام، مقابل صدها لنز و ميليون ها بيننده حق مسلم او را پايمال نکردند؟ مگر رضا مصدوم نبود و از درد به خود نمي پيچيد؟ مگر کاپيتان تيم ملي کشتي آزاد ايران با سخت کوشي تمام و تلاش مضاعف خود را به المپيک ???? ريو نرسانده بود؟مگر عابديني بهترين نتيجه تاريخ شمشيربازي را نگرفت؟ مگر در حق او هم ناداوري صورت نگرفت؟

اما محمود گوردزي بلافاصله پس از شرايط پيش آمده براي بهداد سليمي عنوان کرد که به اين وزنه بردار همانند طلايي‌هاي المپيک پاداش مي‌دهيم. اتفاقاتي که در وزنه برداري رخ داد و حق بهداد سليمي ضايع شد، عقبه دارد.

مسئله اي که بيننده را به فکر فرو مي برد اين است که آيا اين نظام پرداخت احساسي صورت مي گيرد يا با برنامه است؟ آيا مسئولان در اين گونه موارد آني برخورد کرده يا برنامه محور تصميم مي گيرند؟ به هر حال مسئله مهم اين است که ورزشکاران و مردم نبايد احساس تبعيض و تمايز کنند و قطعا در اين بين نحوه تصميم گيري ها مهم‌ترين مسئله اي است که بايد به آن توجه شود تا با عدم برخورد احساسي در مورد مسائل اينچنيني ورزش کشور و ورزشکاران اين مرز و بوم لطمه نخورند.