سيد رضا فيض‌آبادي
چند ورزشکار و چند چهره مثل علي پروين در ورزش داريم که بتواند حلقه اتصال بزرگ‌ترين فوتباليست ها و ستاره هاي قديم و جديد ايران باشد. پروين را وقتي روي نيمکت با خوردبين در حين بازي ديديم انگار همان پروين تيم‌ملي و پروين پرسپوليس بود. همان عرق و تعصب در سيماي او ديده مي‌شد و حتي ستاره‌هاي ايران با سه گل از ستارگان لاليگا عقب افتادند او مثل هميشه با مشت هاي گره کرده لبانش را گاز مي‌گرفت و گاهي يک چيزهايي هم به محمود خوردبين مي‌گفت. انگار روي نيمکت دهه 60 پرسپوليس نشسته بود. انگار بازي پرسپوليس و الهلال در نيمه نهايي جام در جام آسيا بود. بچه محله عارف از همان روزهايي که با کفش کتوني تخت سبز معروفش در زمين هاي خاکي بازي مي‌کرد از کلمه باخت برمي‌آشفت. حتي وقتي واليبال هم با دوستان بازي مي‌کنند دوست ندارد بازي دوستانه را ببازد. به ندرت تيم هاي تحت هدايت او 4 گل از حريف خورده‌اند.
با اين وجود اگر پروين را کمي زودتر براي اين بازي در جريان قرار مي‌دادند طوري برنامه‌ريزي مي‌کرد که تيمش به اين راحتي نبازد و از طرفي با ترفندهاي خاص خودش تماشاگران بيشتري را به ورزشگاه مي‌کشاند.
اما پروين خصوصيات بارز ديگري هم دارد. تا يک روز مانده به مسابقه بنابر دلايلي اغلب اين بزرگاني که دور هم جمع شدند ، حاضر نبودند بازي کنند و جواب منفي آنها و بازتابش در رسانه‌ها باعث رويگرداني تماشاگر شد. اما پروين در عرض 24 ساعت با يک تلفن همه اين مردان بزرگ را دور هم جمع کرد .اگر مهدوي کيا، دايي، باقري و عابدزاده بودند جمع ستاره ها تکميل مي‌شد اما قبول کنيم که جمع کردن اين همه بازيکن معروف در کمتر از 24 ساعت کار دشواري است. تنها هنر پروين بود که توانست علي کريمي ، خداداد عزيزي ، مهدي هاشمي‌نسب، نيما نکيسا، داود فنايي، سيروس دين‌محمدي و ساير بزرگان را دور هم جمع کند. شايد اغلب اين بازيکنان براي نخستين بار بود که با هم در يک تيم بازي مي‌کردند.
اکنون سئوال اينجاست. جايگاه بزرگاني مثل علي پروين در فوتبال ما و در باشگاه پرسپوليس با اين پتانسيل بالا کجاست ؟ تعارف را کنار بگذاريم . هر کي از راه رسيده طي سال هاي اخير رفته هيأت مديره يا مديرعامل پرسپوليس شده و بعد ا زمدتي هم رفته و ديگر نيامده است چون آنها اهل خانواده پرسپوليس و فوتبال نبوده و نيستند . اصلا هم براي ايشان مهم نيست پرسپوليس بدون آنها کجاست و چه مي‌کند. اما پروين تحت هر شرايطي حرص و جوش پرسپوليس را مي‌خورد. هنوز هم با يک اشاره او خيلي از مشکلات پرسپوليس حل مي‌شود اما پروين و امثال او در باشگاه خود جايگاهي ندارند پس چطور مي‌توان انتظار داشت در فدراسيون فوتبال داراي جايگاه باشند؟
قدر اين ثروت هاي معنوي خود را بدانيم که وجود‌شان براي هر لحظه از زمان نعمتي است براي ورزش ما. ستاره شدن با حرف نيست، بايد در قلب مردم جاي داشته باشد . نام مرحوم ناصر حجازي چرا هنوز هم بين قرمز و آبي محبوبيت دارد. آنها که با فخر و تکبر مي‌خواهند خود را ستاره جا بزنند و سفارش مي‌کنند نرويد تا علي پروين و فلان بازيکنان خراب شوند حتما جواب خود را روز پنج‌شنبه گرفتند. شما را با بچه پروين هم نمي توان مقايسه کرد، پروين که فرسنگ ها از شما بالاتر است و با شما قابل مقايسه نيست!
∎