شرق: پیکر داوود رشیدی صبح یکشنبه، هفتم شهریور، با حضور هنرمندان و هنردوستان، از تالار وحدت تشییع و روانه بهشت زهرا(س) شد. در این مراسم علی نصیریان با یادآوری نقش این هنرمند فقید در عرصه نمایش، او را یکی از ستون‌های استوار تئاتر کشور دانست.علی نصیریان با ابراز احساسات درباره همکارش این‌گونه یادآوری کرد که «داوود من هرگز نمی‌خواستم برای بدرقه‌ات در سفر آخرت به این تالار بیایم. می‌خواستم با تو روی این صحنه باشم». او در ادامه، داوود رشیدی را یکی از ستون‌های استوار تئاتر جدید ایران دانست و منظورش از تئاتر جدید ایران، جنبشی است که فارغ‌التحصیلان مدرسه هنرپیشگی اواسط دهه 30 شروع کردند و در دهه 40 به ثمر رسید. رشیدی، سمندریان، پری صابری، منوچهر انور و خجسته کیا از فرنگ‌رفته‌هایی بودند که به ما پیوستند و به تئاتر ایران غنا بخشیدند. داوود رشیدی بسیار معاصر و امروزی بود. زمانی که او ساموئل بکت را معرفی کرد، کسی در ایران بکت را نمی‌شناخت و معرفی بکت با نمایش «در انتظار گودو» اتفاق بسیار مهمی بود. دو نفر هوای تازه‌ای در تئاتر ایران آوردند؛ یکی بهمن فرسی بود و دیگری رشیدی. او با شهامت، جسارت و مهارت اجرای بسیار خوبی از بکت داشت.نصیریان ممتازترین بخش عمر هنری رشیدی را کارگردانی تئاتر دانست، زیرا او علاوه‌براین، بازیگری و ترجمه هم می‌کرد. در عرصه‌های مدیریت و آموزش تلاشگر بود. رشیدی یکی از ستون‌های مهم پیشرفت و توسعه تئاتر ایران بود. به فرهنگ و هنر این سرزمین خدمت کرد و خدماتش به لحاظ اجرا و کارگردانی، میزانسن و بازیگری در فرهنگ و هنر این سرزمین بارز بود.امین تارخ، رئیس انجمن بازیگران خانه سینما، زندگی را ترکیبی از جشن و عزا دانست؛ چون این روزها جشن دریافت بزرگ‌ترین جوایز جهانی در سینما و از طرفی رفتن عباس کیارستمی، جشن عروسکی برای کودکانمان و از آن طرف «عزای رشید سینمای ایران» که سوگ عظیمی است، در حال برگزارشدن است.جمشید مشایخی نیز اظهار امیدواری کرد تا زمانی که یک هنرمند در بین ما هست از او سراغی بگیریم و جویای احوالش شویم.» حالا تعریف و تمجید من از او چه فایده‌ای دارد؟ به همسرش، احترام برومند، تسلیت می‌گویم که در زمان بیماری رشیدی، سختی بسیاری کشید.» داریوش فرهنگ نیز با اشاره به اجرای «در انتظار گودو» در سال 1347 خورشیدی، به کارگردانی داوود رشیدی، گفت که اولین تئاتر حرفه‌ای من با آقای رشیدی بود، چون آن زمان دانشجو بودم و رفتم پشت صحنه در انتظار گودو و گفتم آقای رشیدی می‌خواهم با شما کار کنم. او من و مهدی هاشمی را با بلندنظری پذیرفت. در ادامه مراسم، احترام برومند، همسر مرحوم رشیدی، نیز گفت:‌ من قصد نداشتم صحبت کنم، اما باید تشکر کنم از همه کسانی که به ما توجه کردند. دولتی‌ها و غیردولتی‌ها، خبرنگارها، روزنامه‌ها و مردم شهرهای دور و نزدیک. همه به آقای رشیدی توجه کردند و از همه تشکر می‌کنم. لیلی رشیدی هم روی صحنه حاضر شد و از همه برای ابراز همدردی‌شان تشکر کرد.  برومند گفت: آقای مشایخی ممنونم که از من یاد کردید. آقای نصیریان، من بدون داوود رشیدی هیچم. او بود که سال‌ها زندگی ما را با آبرو، زحمت و کوشش اداره کرد. همسر مرحوم داوود رشیدی در بخش پایانی صحبت‌های خود با تشکر از رئیس‌جمهور و دیگر افرادی که پیامی برای تسلیت صادر کرده بودند، گفت: من سیاسی نیستم، اما در کنار همه کسانی که پیامی صادر کردند، رئیس‌جمهور دوران اصلاحات هم پیامی فرستادند. ایشان برای دیدن داوود رشیدی به منزل ما آمدند و این را که می‌گویم، به‌خدا سیاسی نیست. من از پیام همه تشکر می‌کنم، اما چون پیام ایشان در جایی منتشر نشده، حقشان را ادا و در اینجا از ایشان تشکر می‌کنم.