پرونده بازي‌هاي المپيك ريو در حالي براي كاروان ورزش ايران بسته شد كه سهم ورزشكاران ما از اين رويداد بزرگ ۸ مدال رنگارنگ بود. كيانوش رستمي و سهراب مرادي در وزنه‌برداري و حسن يزداني در كشتي آزاد به سه مدال طلا دست يافتند. كميل قاسمي در كشتي آزاد يك نقره گرفت و ۴ مدال برنز هم توسط سعيد عبدولي و قاسم رضايي در كشتي فرنگي، حسن رحيمي در كشتي آزاد و كيميا عليزاده در تكواندو به دست آمد. با احترام به دو مرد طلايي وزنه‌برداري ايران و فارغ از رنگ و تعداد مدال‌هاي كسب شده، بي‌ترديد مدال طلاي حسن يزداني بعد از ۱۶ سال در كشتي آزاد و برنز كيميا عليزاده به عنوان نخستين بانوي المپيكي ورزش ايران، بسيار متفاوت و لذت‌بخش‌ بود، اما انگار وزير ورزش نظر متفاوتي داشت و اين افتخارات چندان به چشم او نيامد.   با حضور گرم و صميمي گودرزي در مراسم بازگشت تيم ملي وزنه‌برداري به تهران و استقبال او از مردان طلايي اين رشته، اميد آن مي‌رفت كه آقاي وزير در هنگام بازگشت سومين ورزشكار طلايي و افتخارآفرين كاروان ورزش ايران هم در فرودگاه امام خميني (ره) حاضر شود و همانطور كه وزنه‌برداران را با شور و شوق تشويق و حمايت كرد، يزداني و اين افتخار بزرگ را هم مورد توجه قرار دهد، اما تيم ملي كشتي آزاد در حالي به تهران بازگشتند كه خبري از گودرزي و حضور چشمگير چند روز پيش او در فرودگاه نبود. گويا دو مدال طلاي وزنه‌برداري بيشتر به چشم وزير آمد و گودرزي بار ديگر ترجيح داد با غيبت در مراسم استقبال از سومين مرد طلايي ايران، مستقيم يا غيرمستقيم نشان دهد، همچنان ميانه خوبي با كشتي و متوليان اين رشته ندارد؛ حتي اگر يكي از مدال‌هاي طلاي ايران در المپيك را جواني از همين جماعت گوش‌شكسته به دست آورده باشد. محمود گودرزي با اين رفتار خود در نحوه استقبال از ورزشكاران طلايي المپيك، بار ديگر مهر تاييدي بر اختلافات پيدا و پنهان خود با متوليان كشتي زد تا ثابت كند عدم حضورش در اردوهاي آماده‌سازي پيش از المپيك نيز چندان اتفاقي و به دليل ترافيك كاري نبوده است!