به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از بهجت نیوز؛ یکی از فضلای حوزه علمیه قم چنین می نگارد: از محضر آیت الله بهجت (ره) سوال شد: گاهی انسان تصمیم می گیرد کار خیری را برای خدا انجام دهد و اخلاص کامل را رعایت نماید، اما وسوسه های شیطانی دیگر همچون شهرت طلبی، ریاکاری در نزد مردم، خوشنام شدن، و….. در ذهن انسان خطور می کند آیا این خطورات هم ریا محسوب می شود و عمل را بی ارزش می کند؟ حضرت در پاسخ فرمودند: ریا در عبادات است و عبادتی که ریا دارد حرام است و بعضی گفته اند ریا در عبادات مبطل هم هست، در غیر عبادات ریا اشکال ندارد. ولی خود ریا می توتند راه چاره و علاج داشته باشد. به این صورت که با تاملات صحیح ریا را بالا ببرد.
منظور این است که مثلا گاهی انسان می خواهد پیش رئیس شهربانی اخترامی پیدا کند و توجه او را به خود جلب کند، پیش پاسبانی میرود و سعی می کند نظر او را جلب کند و سپس او را بین خود و رئیس شهربانی واسطه قرار دهد. در اینجا انسان خوب است با خود بگوید : این پاسبان که تنها واسطه است و اگر هم کاغذی بنویسد و وساطتی کند باز دست آخر خود رئیس شهربانی باید ورقه را امضا کند پس خوب است مستقیما نظر خود رئیس شهربانی را جلب کنم که مقام بالاتری است یعنی برای مقام بالاتر ریا کنیم.
به عبارتی دیگر همیشه انسان باید ریا را برای مرتبه اقوی انجام دهد. اگر چنین باشد در واقع می توان گفت ریا علاج ریا می شود. بنابراین اگر در عبادات نیز نسبت به اقوی و بالاترین موجود یعنی خداوند ریا کنیم اشکال ندارد و علاج ریا می شود.
برگی از دفتر آفتاب- رضا باقی زاده
انتهای پیام/رض