از ماه مارس 2011 که آتش بحران سوریه برپایه برخی از اعتراضات داخلی و با دخالت طرف های خارجی و اعزام تروریست های بین المللی٬ به یک بحران فراگیر منطقه ای و جهانی تبدیل شد ٬بیش از پنج سال می گذرد.
در طول این چند سال٬ سازمان ملل نمایندگان مختلفی را در امور سوریه معرفی کرده و به ظاهر تلاش هایی را برای حل و فصل بحران و آشتی دادن گروه های مختلف به کار بسته است اما در همه این سال ها آنچه در عملکرد این سازمان و نمایندگان آن، پر رنگ تر بوده است، تبعیت آن ها از برخی کشورهای صاحب نفوذ و دخیل در این بحران بوده است.
آنجا که کشورهای غربی اعتراض می کنند٬ نماینده سازمان ملل نیز اعتراض و آنجا که ابراز ناخشنودی یا نگرانی می کنند او نیز نگرانی خود را اعلام می کند.
هرجا تروریست ها و خانواده های آن ها محاصره می شوند٬ نمایندگان سازمان ملل فریاد وامصیبتاه سرمی دهند و از اوضاع وخیم غیر نظامیان در این مناطق سخن می گویند درحالی که اوضاع وخیم شهروندان مورد محاصره تروریست ها نگرانی آن ها را برنمی انگیزد.
نمایندگان سازمان ملل تاکنون از مناطق تحت محاصره تروریست هایی که حتی در نظر این سازمان٬ مخالفان میانه رو هستن٬د بازدید نکرده و از رنج های شهروندان این مناطق از نزدیک اطلاع نیافته اند و حتی دراین باره ابراز نگرانی هم نکرده اند.
البته شاید برخی از این نمایندگان اجازه رفتن به چنین مناطقی نیز از طرف سازمان متبوع خود نداشته باشند زیرا دراین صورت جنایت های تروریست ها و رنج های ساکنان مناطق تحت محاصره یا تسلط تروریست ها به تیتر اصلی رسانه ها تبدیل می شود.
براین اساس٬ نمایندگان سازمان ملل تاکنون نه در ایجاد سازوکاری مناسب برای گفت و گوهای سوری-سوری دستاوردی داشته اند و نه به وظیفه حرفه ای و انسانی خود در حمایت از مظلومان عمل کرده اند.
در موضوع حلب همگان مشاهده کردند که با محاصره شدن تروریست ها در محله های شرقی این شهر، فریاد انساندوستی کشورهای غربی و نماینده سازمان ملل در امور سوریه به آسمان برخاست درحالی که چند روز پس ازآن که تروریست ها مسیر رفت و آمد به محله های غربی این شهر را قطع و هزاران نفر را در خطر گرسنگی قراردادند، هیچ صدایی از فرستاده سازمان ملل و کشورهای غربی شنیده نشد.
براین اساس، فرستادگان سازمان ملل تاکنون اگر نگوییم وکیل گروه های تروریستی، حداقل تاکنون حضوربیش از یک حضور نمادین در این بحران نداشته اند.
در آخرین مورد نیز 'دی میستورا' فرستاده ویژه سازمان ملل از توافق ارتش سوریه و تروریست ها در داریا بی خبر و از مذاکرات جا مانده است.
چگونه است کسانی که خود را همواره وکیل و وصی ملت سوریه معرفی می کنند٬ از این توافق مهم بی خبر بوده است.
البته برخی از کارشناسان، اظهار بی خبری سازمان ملل از این توافق را به ناخشنودی برخی کشورهای غربی و عربی از این توافق و آتش بس مربوط می دانند.
به عقیده آن ها درصورت مشارکت نماینده هر کشور دیگری یا سازمان ملل، این توافق به سرانجام نمی رسید و از ابتدا در نطفه خفه می شد.
این توافق نشان داد که ملت سوریه بدون دخالت خارجی توانایی گفت و گو و حل و فصل مشکلات موجود را دارد و درصورتی که پای تروریست های خارجی و حامیان آن ها به خاک سوریه بازنشده بود، این بحران توسط خود سوری ها و درمدتی بسیار کوتاه به پایان می رسید.
البته یکی از عوامل دستیابی به این توافق، ساختار تشکیل دهند تروریست های موجود در داریا بود زیرا بیش از90 درصد آن ها از ساکنان بومی منطقه بودند و تروریست های خارجی در میان آن ها حضور نداشتند.
براساس برخی اخبار دریافتی٬ هم اکنون تروریست های موجود در معظمیه در غرب دمشق و شمال غرب شهرک داریا، نیز پیشنهادی برای انجام توافقی مانند آنچه در داریا انجام شده٬ به ارتش سوریه ارائه کرده اند.
در صورتی که گفت و گوها دراین باره فقط میان طرف های سوری انجام شود، امید بیشتری به موفقیت آمیز بودن آن وجود دارد.
میان تروریست های موجود در شهرک معظمیه در غرب دمشق و ارتش سوریه، پیشتر آتش بس اعلام شده است ولی این شهرک در محاصره ارتش و تحت تسلط تروریست ها قراردارد.
خاورم 6116**2041**