به گزارش خبرنگار مهر، در آستانه برگزاری بیست و هفتمین نشست شب شاعر که ویژه پاسداشت بیژن ارژن از شاعران نام‌آشنای انقلاب اسلامی است، کامران شرفشاهی با نگارش یادداشتی به تکریم وی پرداخته است.
متن این یادداشت به شرح زیر است:
بیژن ارژن از شاعران نام آشنای دیار کرمانشاه است که نام او با رباعی گره خورده است و این نکته بی تردید به سبب شیوه بیان و مضمون پردازی های خاص اوست.
رباعیات ارژن نخستین بار به همت روانشاد دکتر قیصر امین پور در نشریه سروش به چاپ رسید و از همان آغاز با استقبال اهل قلم روبرو گردید.
در سال ۱۳۷۷ اولین مجموعه شعر او که دفتری از رباعیهای برگزیده اش بود، با عنوان «پیراهنی از آه برایت دارم» توسط نشر باغ ابریشم کرمانشاه چاپ و منتشر شد و پس از آن کتاب‌های «رنگ انار ۱۳۸۲» (رباعی، غزل و فراغزل)، «بی هم شدگان ۱۳۸۴» (رباعی)، «چهل کلید» (گزیده اشعار) و «چارانه ها» (رباعی) از او چاپ و منتشر شده است.
اگرچه از ارژن آثاری در قالب‌های غزل، قصیده، شعر نو و ترانه نیز منتشر شده است امّا رباعیهای او همواره بیشتر مورد توجه قرار گرفته و بر سایر آثار او سایه افکنده است، همچنان که جنبه پژوهشگری او نیز مشمول همین قاعده شده است. در حالی که ارژن علاوه بر شاعری، منتقد و کارشناس ادبی ارزنده‌ای نیز هست و تلاش او در این عرصه بر اصحاب ادب پوشیده نیست، به ویژه پژوهش او در زمینه غزل که به فراغزل انجامید.
میرجلال الدین کزازی در بخشی از دیباچه‌ای که بر کتاب «بی هم شدگان» نگاشته، درباره ارژن و تلاش ارجمند او در قلمرو ادب پارسی چنین آورده است:
«بیژن ارژن را به ویژه در چارانه سرایی دستی تواناست و او بدان کام یافته است که با چارانه‌های شکوفان و بهارانه‌اش، این کالبد کهن و نغز را در شیوه‌ای نو آیین و دیگر سان در کار آورد و بدین گونه، باغ سخن خویش را بشکفاند و برگ و بار آورد...»
ارژن علاوه بر سرودن شعر در زبان شیرین پارسی به زبان کردی نیز سروده‌های دلپذیری دارد که بخش از آثار او را در این حیطه می‌توان در منظومه کردی «خواب شیرین» به تماشا نشست.
گذشته از کارنامه تحسین برانگیز ارژن، جای آن دارد که به اخلاق پسندیده، تواضع و منش والای انسانی او نیز اشاره شود. ارژن شاعری بی حاشیه و متعهد است که همواره ادب، فروتنی، صفا و صداقتش سر زبان دوستان است. تا کنون سراغ ندارم کسی رنجش از او بر زبان آورده باشد، به عبارت دیگر زندگی و شخصیت او با شعرش نه تنها بیگانه نیست، بلکه شعر مجسم دیگری است که در کمتر کسی می توان سراغ داشت که امید است این سرمایه نیکنامی قدر دانسته شود و در جامعه ادبی ما فراگیر گردد.
به گواه زمان خلاقیت‌های ادبی ارژن هیچ گاه زوال و نقصان نیافته و شعر اندیشورانه او همانند چشمه ای جوشان به سوی آینده در حرکت بوده است. امید می رود این جریان همچنان به راه خویش ادامه دهد.