حسین علیزاده با همراهی حمید قنبری دومین شب بداهه‌نوازی خود را روی صحنه برد. در بخش نخست این اجرا که شامگاه پنجم شهریورماه در تالار وحدت برگزار شد، علیزاده با ساز «سلانه» هنرنمایی کرد. استقبال از این اجرا خوب بود و علاوه بر پر شدن صندلی‌های همکف، بالکن‌های اول و دوم نیز به‌طور کامل پر شد بود. در بالکن سوم نیز تا نیمه مخاطبان نشسته بودند. صحنه اجرا با شمع آراسته شده بود به‌شکلی که در دو طرف صحنه، دو شمع قرار گرفته شده بود و حال و هوایی عرفانی به اجرا می‌داد.پس از استراحتی کوتاه، بخش دوم این کنسرت شروع شد که علیزاده با تار و قنبری با تنبک در آن بداهه‌نوازی کردند.پس از اتمام این بخش، علیزاده و قنبری در میان تشویق‌های مردم از صحنه خارج شدند، اما تشویق‌ها نه‌تنها پایان نیافت، بلکه ریتم خاصی پیدا کرد و در نهایت، علیزاده و قنبری را دوباره به صحنه کشاند تا قطعات «سلام» اثر زنده‌یاد حسن کسایی و «ایران‌ای سرای امید» اثر محمدرضا لطفی نواخته شود.در بروشورهایی معرفی این اجرای، قطعه‌ای از حسین علیزاده با این مضمون نوشته شده بود: یک لحظه ... یک زخمه، یک روزن. می‌شکفد خورشید در دل / آن لحظه ... آن روزن، آن زخمه، می‌کشاند، می‌رباید، می‌رهاند تا ابد.علیزاده در شب نخست این اجرا نیز گفته بوده است: موسیقی شغل ما نیست، عشق ماست. اگر مسئولان موسیقی را حذف کنند، اعتقادات خود را حذف کرده‌اند.