صاحب‌خبر - گابریله مارکوتی قرعه‌کشی تورنمنت‌ها برای این است که به آنها توازن بدهد، هرچند زمانی که این اتفاق رخ می‌دهد، تورنمنت‌ها به شیوه‌ای محسوس از هیجان می‌افتد. پس یا باید خوش اقبال باشید یا اینکه یک فیلمنامه نویس فیلم‌های اکشن را استخدام کنید – کاری که فعلاً یوفا قصد انجامش را ندارد – تا بلکه شانس نصف ‌و ‌نیمه‌‌ای برای یک قرعه پرهیجان به دست آورید. این همان اتفاقی بود که برای قرعه‌کشی مرحله گروهی لیگ قهرمانان فصل 17-2016 رخ داد، منهای یک استثنای قابل توجه: گروه C تماماً در پپ گواردیولا خلاصه می‌شود. منچسترسیتی تحت هدایت او باید با بارسلونا روبه‌رو شود؛ باشگاهی که 22 سال از عمر 45 ساله‌اش را در آن سپری کرده است، از زمانی که در تیم جوانان بارسا بازی می‌کرد تا وقتی که به صورت حرفه‌ای برای این تیم بازی کرد و مربی‌اش شد. او بود که در فاصله سال‌های 2008 تا 2012 یک انقلاب تاکتیکی در بارسا شکل داد و دوران سلطه چهار ساله این تیم بر فوتبال باشگاهی جهان را آغاز کرد. حالا از او خواسته شده است که همین کار را در من‌سیتی انجام دهد اما او برای انجام این کار باید با گذشته‌اش روبه‌رو شود. این اتفاق اما تنها برای او رخ نمی‌دهد. در مورد کلودیو براوو چطور؟ او تابستان سال 2014 به بارسلونا پیوست و پس از دو فصل ایفای نقش به‌عنوان دروازه‌بان اول بارسا در لالیگا، به خاطر سیاست لوییس انریکه برای استفاده چرخشی از دروازه‌بانش که عملاً فرصت بازی در لیگ قهرمانان اروپا را از کاپیتان شیلی می‌گرفت، ترجیح داد به منچسترسیتی برود و درست در همان روزی که قراردادش را با این تیم امضا کرد فهمید که باید با هم‌تیمی‌های قبلی‌اش روبه‌رو شود. شاید حالا او این فرصت را داشته باشد که به لوییس انریکه بگوید، بله، من در لیگ قهرمانان هم می‌‌توانم یک دروازه‌بان خوب باشم. در ترکیب من‌سیتی اما افراد دیگری هم هستند که تاریخشان با بارسلونا گره خورده است. در حقیقت من‌سیتی هیچ ابا یا شرمندگی از اینکه بارسلونا را الگوی خودش قرار دهد نداشته و ندارد. اصلاً انتصاب فران سوریانو و تکسیکی بگریستاین (دو مدیر سابق بارسلونا) به‌عنوان مدیران اجرایی و ورزشی من‌سیتی نشان می‌دهد که مالکان این باشگاه دقیقاً می‌خواهند همان راهی را بروند که بارسای پپ گواردیولا رفت. در میان بازیکنان هم نولیتو، مهاجمی که به تازگی به منچسترسیتی پیوسته است، سه سال از ابتدای دوران بازیگری‌اش را در بارسلونا سپری کرد. بعد از او نوبت به یحیی توره می‌رسد، ‌هافبک دفاعی ساحل عاجی که محور حرکات تیم پپ گواردیولا در مسیر فتح لیگ قهرمانان سال 2009 بود. البته مشخص نیست که تا زمان روبه‌رو شدن دو تیم (اولی 19 اکتبر و دومی یک نوامبر) او هنوز در ترکیب من‌سیتی باشد. از این دو نفر که بگذریم به دنیس سوارس می‌رسیم. او که تابستان امسال از ویارئال به بارسلونا پیوست دو فصل از دوران بازیگری‌اش را در تیم جوانان منچسترسیتی سپری کرد. مصاف بارسا و سیتی از نظر انگیزشی هم بسیار قابل توجه است چون بارسلونا تیمی است که در سه فصل اخیر دو بار سیتی را از لیگ قهرمانان حذف کرده است. من‌سیتی طبق حکایت قدیمی «اگر نمی‌توانی رقیبت را شکست بدهی به او ملحق شو» رفتار کرد و عامل اصلی تبدیل شدن بارسا به قدرتی که زور آبی‌های منچستر به آن نرسید را به خدمت گرفت. به جز سیتی، یک تیم دیگر هم در گروه C با منچسترسیتی همگروه شده که گواردیولا را یاد گذشته‌اش می‌اندازد. بوروسیا مونشن‌گلادباخ. او در دو فصل گذشته که مربی بایرن‌مونیخ بود چهار بار با مونشن‌گلادباخی‌ها روبه‌رو شد. رکورد گواردیولا در این بازی‌ها؟ صفر پیروزی، دو تساوی و دو شکست. در واقع مونشن‌گلادباخ تنها تیمی بود که بایرن‌مونیخ در دو سال اخیر در باواریا نتوانست شکستش دهد. چهارمین تیم گروه هم سلتیک است که پپ سابقه تاریکی از رویارویی با آن ندارد مگر اینکه آن ترسی که تیم اسکاتلندی در فصل 08-2007 به جان بارسایی‌ها انداخت – بازی برگشت مرحله یک هشتم نهایی که در آن دو بار از بارسا پیش افتاد – را حساب کنید. البته آن زمان گواردیولا مربی بارسای B‌ بود. با این حال ضرری ندارد که پپ حواسش به قهرمان اسکاتلند هم باشد بخصوص که این بازی نبرد بریتانیایی‌ها محسوب می‌شود، چیزی که رسانه‌ها خیلی علاقه‌مند دامن زدن به آن هستند. به هر حال گواردیولا امسال فصل پرداستانی خواهد داشت که در آن همانقدر که او برای رویارویی با حریفانش نگران است، ‌آنها هم از مواجه شدن با او واهمه دارند. منبع: سایت ESPN∎​