صاحب‌خبر - بانوی تاریخ ساز ورزش تیم ملی تکواندو به‌عنوان آخرین تیم کاروان ایران در بازی‌های المپیک به تهران بازگشت. بازگشتی که شاید پیش از اعزام تیم ملی تکواندو به ریو طور دیگری در ذهن تصور می شد. مثلا اینطور تصور می‌شد که اگر تیم تکواندو به تهران بازگردد عکس‌ها و بنرهای مختلفی از تصاویر مدال‌های مردان المپیکی را در سراسر فرودگاه نصب کنند. مثلا تصور می‌شد که اگر تیم مردان با سه مدال خوشرنگ برگردد چه رقابتی بین مسوولان برای خوشامدگویی به این تیم خواهد بود. اما این تصورات درست از آب در نیامد و تیم امیدوار مردان المپیکی با سکوت به تهران بازگشت. سکوتی تلخ که به قول خودشان حرف‌هایشان را در زمانی دیگر و به موقع خواهند گفت اما امروز حرفی برای گفتن ندارند. آمنه سلیمانی البته سالن فرودگاه مملو از مشتاقانی بود که با عکس‌ها و بنرهای مختلفی از کیمیا علیزاده بانوی مدال آور بازی‌های المپیک به استقبال آمده بودند. مشتاقانی که بیشتر آنها را دختران و بانوان ایرانی در برمی گرفت که برای استقبال و تقدیر از بانوی مدال‌آور در سالن انتظار فرودگاه به انتظار ایستاده بودند. در این میان بازار عکس‌های سلفی با کیمیای تکواندو کار نیز داغ بود. عکس‌های متعددی که حاضران در فرودگاه با او می‌گرفتند. در آغوش کشیدن کیمیا توسط پدر و بوسه کیمیا بر دستان پدرش نیز از صحنه‌های زیبای این استقبال به شمار می‌رفت. در مقابل شادی و سرور کیمیا و طرفدارانش، تیم مردان با حسرت و ناراحتی از کنار حاضران گذشتند. تیمی که با هزار امید و آرزو به ریو رفت اما با دست خالی بازگشت. اتفاقی که هیچ کدام از افرادی که این تیم را بدرقه کردند در ذهن خود تصور نمی‌کردند اما المپیک شکل دیگری به این تصورات داد و تیم مردان بی مدال بازگشت. تیمی که در آن دیگر خبری از شادی و خنده همیشگی فرزان عاشورزاده نبود. فرزان با نگاهی حسرت بار و اندوهگین از کنار هواداران حاضر در سالن گذشت و در مقابل سوال خبرنگاران هیچ پاسخی نداد. سجاد مردانی نیز سکوت اختیار کرد و پاسخی به سوال خبرنگاران نداد تا بی سر و صدا از سالن انتظار فرودگاه خارج شود. کادرفنی این تیم امیدوار نیز به گفتن چند جمله اکتفا کردند و از فضا دور شدند تا استقبال کنندگان از کیمیا شادی خود را با بانوی مدال‌آور المپیک ادامه دهند و فضا کاملا در اختیار آنها باشد. این آخرین سکانس از تیم پرامیدی بود که دو سال و نیم برای رسیدن به المپیک ریو تلاش کرد. تیمی که هر بار از مسابقات بازمی گشت به شکل دیگری استقبال می‌شد و با لبخند و شادی به خانه باز می‌گشت اما این بار استقبال از این تیم با تمامی استقبال‌های دیگر متفاوت شد. پایانی تلخ برای تکواندویی که یک ماه پیش برایش سه مدال خوشرنگ را در ذهن‌مان کنار گذاشته بودیم. البته در کنار این پایان تلخ و حسرت، مدال باارزش کیمیا علیزاده حلاوت خاصی را برای‌مان به وجود آورد که هر بار با یادآوری آن کمی از حسرت‌های بی مدالی تیم مردان کاسته می‌شود اگرچه ناکامی تیم پر امید تکواندو فراموش شدنی نخواهد بود. ناکامی که حالا به سوالی بزرگ تبدیل شده است و در این میان هرکس به دنبال مقصر است. اگرچه در این چند روز گذشته حرف و حدیث‌هایی شنیده می‌شود که با شرایط و تعریف و تمجیدهای پیش از اعزام تیم به المپیک تفاوت دارد. تیمی که با هزار امید و شرایط روحی ایده‌آل به ریو رفت اما حالا گفته می‌شود که در سرزمین قهوه دچار حاشیه شد.∎​