شرق: قصه زندگی او را به نامه‌ای تشبیه کرده‌اند که سال‌ها درون یک بطری در اقیانوس رها شده؛ اما سرانجام به مقصدش می‌رسد. چهار سال پیش وقتی با ناکامی از المپیک 2012 لندن برگشت، عزمش را جزم کرد تا این ناکامی را در المپیک ریو جبران کند؛ جبران وزنه‌هایی که حتی نتوانست آنها را بالای سر ببرد. تمریناتش را وقتی دوباره از سر گرفت که اولین میدان پیش رویش رقابت‌های قهرمانی آسیایی 2013 بود. قول داده بود روی سکو رفتنش حتمی است؛ به قولش وفا کرد و با خوشحالی از کره ‌جنوبی برگشت؛ اما خبر نداشت روزگار چه تقدیری را برای او رقم زده؛ تمام شوروشوقی که در سر داشت یکباره از سرش پرید؛ این‌بار پدیده شوم دوپینگ گریبان سهراب را گرفته بود. مدال نقره قهرمانی آسیا را از او پس گرفتند تا روزهای سخت زندگی‌اش شروع شود. دو سال خانه‌نشینی و دور از هم‌تیمی‌هایش؛ اما زندگی برای سهراب تمام نشد و دوباره از جایش بلند شد. تمام این دو سال را در خانه و به‌تنهایی وزنه زد تا دوران محرومیتش به سر رسید.  درست در آستانه بازی‌های المپیک 2016 ریو، جایی که گفته بود باید انتقام مدال ازدست‌رفته‌اش را بگیرد. خبر برگشتنش مثل توپ در رسانه‌ها صدا کرد؛ طوری که حتی کادر فنی تیم ملی وزنه‌برداری انگشت‌به‌دهانِ وزنه‌هایی که می‌زد، شدند. هم رکورد ایران را زده بود، هم رکورد دنیا را، از همان موقع بود که کارشناسان طلای ریو را برای او رزرو کردند.  این‌بار سنگ دیگری جلوی پای ستاره تیم ملی وزنه‌برداری افتاده بود؛ وقتی می‌خواستند سهراب را به مسابقات قهرمانی جهان 2015 آمریکا اعزام کنند، فدراسیون جهانی وزنه‌برداری مانع از حضور این وزنه‌بردار در مسابقات شد و اعلام کرد سهراب مرادی بعد از دوپینگی‌شدن، خود را بازنشسته کرده است!  اتفاقی عجیب و باورنکردنی که حتی روح خود مرادی هم از آن خبر نداشت. پیگیری‌های صورت‌گرفته نشان داد فدراسیون وقت وزنه‌برداری که ریاستش برعهده حسین رضازاده بود، با ارسال نامه‌ای به فدراسیون جهانی، سهراب مرادی را به همراه 14 وزنه‌بردار دیگر بازنشسته معرفی کرده است.  تنش در فدراسیون وزنه‌برداری وقتی بالا گرفت که بسیاری مدعی شدند اسطوره وزنه‌برداری ایران در حق مرادی کارشکنی کرده و جاعلی که معلوم نشد چه کسی است، پای نامه بازنشستگی او را امضا کرده است.  وزنه‌بردار دسته 94 کیلوگرم حضور در رقابت‌های جهانی را از دست داد تا امید برای المپیکی‌شدنش کم‌رنگ شود، اما اینجا بود که نفوذ علی مرادی، رئیس فدراسیون در فدراسیون جهانی، به کار آمد تا سهراب در آخرین لحظات در دو رویداد بین‌المللی شرکت کند و بتواند مسافر ریو شود. 
 جنازه‌ام به المپیک رسید
سهراب روزهای سخت و تلخی را پشت سر گذاشت؛ اما پایان شاهنامه برایش خوش بود. 
او شبی به‌یادماندنی را در خاطر میلیون‌ها ایرانی ثبت کرد؛ مردمی که تا سحر پای تلویزیون نشسته بودند رقابت او را در بزرگ‌ترین رویداد ورزشی دنیا ببینند. ستاره وزنه‌برداری ایران برخلاف المپیک لندن این‌قدر اعتمادبه‌نفس داشت که انگارنه‌انگار داشت در بازی‌های المپیک وزنه می‌زد. او مدال طلایی ارزشمند از دل تاریخ کند تا بر سینه ایران سنجاق کند. مرادی در حرکت یک‌ضرب با وزنه 182 کیلوگرمی نفر اول شد. او در حرکت دوضرب کارش را با وزنه 221 کیلوگرمی شروع کرد که با مهار همین وزنه قهرمانی‌اش در المپیک قطعی شد. او که خیالش از قهرمانی راحت شده بود، برای حرکات دوم و سوم به وزنه 234 کیلوگرم حمله کرد تا رکورد المپیک را بشکند؛ اما ناموفق بود. شاید اگر وزنه دومش را نمی‌انداخت الان رکورد جهان و المپیک را هم شکسته بود.  اکنون دیگر هیچ‌چیز برای سهراب شاهنامه مهم نیست جز خوشحالی، حتی وقتی بعد از مسابقه‌اش از او پرسیدند چه حرفی برای رضازاده‌ داری، گفت: «ولش کنید، من فعلا می‌خواهم به مدالی که گرفته‌ام فکر کنم. من بعد از المپیک لندن مشکلاتی داشتم و ناامید شدم و به خانه رفتم. زمانی که تصمیم گرفتم به‌تنهایی تمرین کنم، همه به من می‌خندیدند؛ اما من در سرما هم تمرین می‌کردم. حتی بعد از مشکل بازنشستگی اجباری نیز همچنان به تمرینم ادامه دادم. تمام تلاشم را کردم، زیرا شاید این آخرین حضورم در المپیک باشد و کسی از چهار سال بعد خبر ندارد».
مرادی سه مدال آسیایی در کارنامه دارد؛ اما مدال المپیک را بهترین افتخار کارنامه‌اش می‌داند: «من از سال 2009 تاکنون بهترین وزنه‌ها را زدم؛ اما هیچ مدالی غیر از مدال آسیایی نتوانسته بودم بگیرم. خدا را شکر که توانستم طلای المپیک را به دست آورم. برای گرفتن مدال طلا باید خیلی اتفاق‌های گوناگون رخ دهد و این‌طور نیست که فقط تمرین ملاک باشد. من با آن همه مشکلات و سختی‌هایی که پشت سر گذاشتم، باید بگویم جنازه‌ام به المپیک رسید. من در کلمبیا 180 کیلوگرم در دوضرب زدم و آن‌موقع به خودم گفتم که چطور می‌خواهم در المپیک وزنه بزنم و واقعا ناامید بودم، به نظر خودم در یک ضرب خیلی خوب کار کردم».علی هاشمی، دیگر نماینده وزنه‌برداری کشورمان در رقابت‌های دسته 94 کیلوگرم بود که شنبه‌شب هم‌زمان با مرادی روی تخته رفت؛ اما روی سکو نرفت. با 173 کیلوگرم در یک ضرب، 210 کیلوگرم در دوضرب و مجموع 383 کیلوگرم هفتم شد. 
اولین مدال مربی جوان
سجاد انوشیروانی، سرمربی جوان و تازه کار تیم ملی، از اینکه توانسته اولین مدال کارنامه کوتاه خود را در المپیک بگیرد، ابراز خوشحالی می‌کند: «در چهار ماهی که به‌عنوان سرمربی مشغول فعالیت شدم، تمام تلاشم را کردم که اجازه ندهم تیم وارد حاشیه شود و از نظر روحی و روانی به‌هم بریزد. خیلی خوشحالم که اولین مدال با سرمربیگری من به دست آمد و هرچند در دوران ورزشی خودم نقره گرفتم، خوشحالم که این‌بار طلا گرفتیم». او درباره وزنه‌هایی که برای مرادی انتخاب کرده، گفت: «به خاطر استرس و مسائل روحی، در انتخاب وزنه برای حرکت یک‌ضرب سهراب مرادی تا حدی احتیاط کردیم، در حرکت دوضرب نیز وزنه‌بردار بلاروس تا حدی برای ما دردسرساز شد و به همین دلیل وزن درخواستی را تغییر دادیم».
یک طلای دیگر تا ثبت رکورد برای وزنه‌برداری ایران
سایت فدراسیون جهانی وزنه‌برداری با اشاره به کسب دومین مدال طلای تیم ملی وزنه‌برداری کشورمان در المپیک ریو توسط سهراب مرادی، نوشت: ایران فقط یک مدال طلای دیگر تا ثبت رکورد فاصله دارد. اگر بهداد سلیمی هم بتواند سومین مدال طلا را بگیرد، ایران برای نخستین‌بار در یک المپیک سه مدال طلا گرفته است».
کاروان ورزش ایران روز گذشته بعد از دومین مدال طلای خود در المپیک ریو با صعود چشمگیر در جدول توزیع مدال‌ها به رده بیستم‌ویکم صعود کرد. پیش از این کیانوش رستمی در دسته 85 کیلوگرم برای کاروان امام رضا یک مدال طلا کسب کرده بود.