رژیم صهیونیستی از سال 1948 به تعداد بی شمار و با دلایل واهی کشور لبنان را آماج بمب ها و گلوله باران خود قرار داده به ویژه آن که دو تجاوز گسترده در سال های 1982 و 2006 به این کشور داشته است ولی در هیچ یک از تجاوزهای خود به اهداف اعلامی دست نیافت.

** یورش نظامیان صهیونیست به لبنان در سال 1982
رژیم صهیونیستی سال ها به دنبال بهانه حمله به لبنان برای کشتن یا بیرون راندن فلسطینی های آواره ساکن این کشور بود تا این که سوم ژوئن 1982 (13 خرداد 1361) 'شلومو آرگوف' سفیر رژیم صهیونیستی در انگلیس در نزدیکی یکی از هتل های لندن توسط یک گروه فلسطینی ترور شد و صهیونیست ها که به دنبال بهانه برای هجوم به لبنان و کشتار فلسطینی های رانده شده از سرزمینشان بودند، بهانه خود را یافتند.
در ششم ژوئن 1982(16 خرداد 1361) ارتش رژیم صهیونیستی تهاجم بسیار وسیعی را از زمین، هوا و دریا به لبنان آغاز کرد و به سرعت و بدون برخورد با مقاومت چندانی تا دروازه های بیروت پیش رفت ولی نتوانست وارد پایتخت لبنان شود، چرا که در همان زمان گروهی از جوانان مسلمان شیعه لبنانی به فرماندهی سید عباس موسوی که بعدها دبیرکل حزب الله لبنان شد در مقابل ارتش کلاسیک و تا به دندان مسلح رژیم صهیونیستی در منطقه خلده (جنوب بیروت) مقاومت جانانه کرده و ارتش رژیم صهیونیستی را زمین گیر کردند.
هرچند صهیونیست ها هدف تجاوز به لبنان را واکنش به تلاش برای ترور سفیر رژیم صهیونیستی در انگلیس یا واکنش به موشک های فلسطینی اعلام کردند، اما هدف اصلی آنها اشغال بیروت و از بین بردن مقاومت فلسطین و همچنین ضربه زدن به نیروهای سوری در خاک لبنان بود.
تجاوز نظامیان صهیونیست به لبنان با مشارکت 100 هزار نظامی و یک هزارو 100 تانک که دو برابر نیروهای اسرائیلی در جنگ اکتبر 1973 بود، آغاز شد، اما در نهایت ارتش رژیم صهیونیستی پس از 18 سال تجاوز در سال 2000 با قبول شکست از مقاومت اسلامی لبنان، از این کشور خارج شد، ولی برخی از نقاط جنوب این کشور را در تصرف خود باقی نگه داشت.

** جنگ 33 روزه شکستی تلخ برای رژیم صهیونیستی
در 12 ژوئیه 2006 (22تیر 1385) بود که رژیم صهیونیستی یورش همه جانبه ای را به لبنان آغاز کرد؛ جنگ دوم رژیم صهیونیستی علیه لبنان که به جنگ 33 روزه معروف است در محدوده کشور لبنان و شمال سرزمین های اشغالی روی داد و با قطعنامه 1701 شورای امنیت در 14 اوت 2006 (24 مرداد 1385) به پایان رسید.
رژیم صهیونیستی و آمریکا پس از سال 2000 توافق کرده بودند که باید حزب الله را از لبنان حذف کرد؛ تعبیرشان این بود که اژدهایی (اژدهای مقاومت) وجود دارد که سر آن در 'تهران'، وسط آن در 'سوریه' و دم آن در لبنان است و مناسب ترین جایی که می توان به این اژدها لطمه زد، دم آن است؛ چراکه نزدیک بودن لبنان به اسرائیل، تهدید خطرناک تری برای آن هاست.
آمریکا و دشمنان جمهوری اسلامی، صدام رییس جمهور وقت عراق را به نمایندگی از خود، علیه ایران (مغز متفکر و سر اژدهای مقاومت) شورانده بودند ولی دفاع جانانه مردم انقلابی ایران آنها را از نابودی انقلاب اسلامی ناامید کرد و آنها به زعم خود سراغ دم اژدهای مقاومت رفتند تا بتوانند به مقاومت اسلامی ضدصهیونیستی لطمه بزنند.
در سال 2006 (1385) صهیونیست ها قرار بر این داشتند تا سید حسن نصرالله دبیر کل حزب الله لبنان و کل شخصیت های طرفدار وی را به هنگام سخنرانی روز قدس این سال از فراز آسمان بیروت هدف قرار دهند؛ نقشه شوم آن ها این بود که در هفته اول، آن قدر مناطق حزب الله در لبنان را بمباران کنند که بخش اعظم نیروهای آن از بین برود؛ لذا در پی اختلاف در تبادل اسرا با رژیم صهیونیستی، 'ایهود اولمرت' نخست وزیر وقت رژیم صهیونیست، با دستور مستقیم 'جرج بوش' رئیس جمهور وقت آمریکا، حمله همه جانبه ای را به لبنان آغاز کرد.
برخلاف آنچه که اتاق فکرهای کاخ سفید پیش بینی کرده بودند، نیروی هوایی رژیم صهیونیستی، در طول جنگ 33 روزه حتی یک بمباران نتیجه بخش نداشت و برای ایجاد فشار و قتل عام غیرنظامیان، تنها به انهدام زیرساخت های شهرهای لبنان اقدام کرد. در مقابل، نیروهای حزب الله با کنترل دامنه جنگ و به کارگیری مرحله ای موشک های دوربرد خود موفق شدند صدمات زیادی را در بعد سیاسی و نظامی به رژیم صهیونیستی وارد کنند و عملا شکست سنگینی را به صهیونیست ها وارد کنند.
'سازمان دیده بان حقوق بشر' (Human Rights Watch)، یک ماه پس از صدور قطعنامه 1701، جنایات جنگی رژیم صهیونیستی در جنگ 33 روزه و هدف قرار دادن شهرها و مناطق مسکونی را تأیید کرد.
'کنوانسیون منع استفاده از سلاح های قراردادی' (CCW) نیز استفاده غیرقانونی ارتش صهیونیستی از بمب های فسفری و بمب های خوشه ای بر شهرها و روستاها لبنان را، آن هم پس از توافق این رژیم با قطعنامه آتش بس تأیید کرد.
مهم ترین سندی که این جنگ را به عامل شکست رژیم صهیونیستی تبدیل کرد، گزارش منتشرشده از سوی 'کمیته وینوگراد' (Winograd Commission) بود؛ یک کمیسیون مستقل که در سپتامبر 2006 از سوی رژیم صهیونیستی تشکیل شد تا عملکرد مقامات و نظامیان صهیونسیت را در خلال جنگ 33 روزه بررسی کند.

** بخشی از خسارت های وارده به صهیونیست ها و حزب الله در جنگ 33 روزه
شمار شهدای لبنان در جنگ 33 روزه یکهزارو 200 نفر اعلام شد که فقط 74 نفر از آنها از اعضای حزب الله بودند ولی از آمار کشته های تروریست ها چندین روایت اعلام شده است.
رژیم صهیونیستی تعداد کشته های خود در جنگ 33 روزه را 117 نظامی و افسر ارشد اعلام کرد و این در حالی است که مرکز فرانسوی 'محور منطق' «axis of logic» که در ایالت ماساچوست آمریکا فعالیت می کند، خلاصه نسخه ای از گزارش سری خود درباره جنگ 33روزه را به همراه تصاویر و نقشه های رسمی روی پایگاه اینترنتی خود قرار داد و به آمار خیره کننده تلفات و خسارت های رژیم صهیونیستی در جریان این جنگ اشاره که همراه سانسور خبری شدید از سوی صهیونیست ها بوده اشاره کرده است.
بر اساس این گزارش رسمی، در جنگ 33 روزه دوهزار و 300 صهیونیست به هلاکت رسیده و بیش از 700 نفر نیز زخمی شده اند، این در حالی است که رژیم اسرائیل آمار تلفات این جنگ را 119 (117) نفر ذکر کرده است.
بنا بر این گزارش، همچنین تعداد 160 تانک متعلق به رژیم اسرائیل منهدم شده که 65 دستگاه از آنها به طور کامل از بین رفته است که 38 دستگاه از این تانک ها از نوع 'مرکاوا' بودند که اسرائیل (رژیم صهیونیستی) ادعا می کرد که این تانک ها غیرقابل انهدام هستند.
حزب الله همچنین در جنگ 33 روزه توانست دو ناوشکن صهیونیست ها را هدف قرار داده و منهدم کند که فقط در ناوشکن 'ساعر' که توسط نیروهای حزب الله منهدم شد بیش از 24 صهیونیست به هلاکت رسیدند که اسراییل (رژیم صهیونیستی) این رقم را چهار نفر اعلام کرد.
حتی اگر بخواهیم شمار کشته های نظامیان صهیونیست (117 نفر) که آمار ادعایی از سوی صهیونیست هاست را درست بدانیم، می بینیم که برای نخستین بار تلفات نظامیان رژیم صهیونیستی از تلفات طرف مقابل فراتر رفت و در مقابل 74 شهید از اعضای جنبش مقاومت اسلامی لبنان، 117 نظامی صهیونیست به هلاکت رسیدند و
این در حالی است که رژیم صهیونیستی در جنگ 6 روزه سال 1967 با ارتش چند کشور عربی شامل مصر، سوریه و اردن، فقط 16 کشته داده بود.
رژیم صهیونیستی در طول جنگ 33 روزه بیش از 12هزار حمله هوایی به شهر های مسکونی لبنان انجام داد و بسیاری از شهروندان بی گناه لبنانی را در منازل خود به شهادت رساند؛ نیروی زمینی رژیم صهیونیستی نیز با دو هزارو 500 موشک و گلوله توپ و خمپاره و همچنین نیروی دریایی این رژیم نیز بیش از صدهزار راکت به مناطق مسکونی لبنان شلیک کردند.
منهدم شدن دو فروند هواپیمای جنگی 'F16' رژیم صهیونیستی در جنگ 33 روزه در کنار انهدام 5 بالگرد این رژیم اوج ناتوانی نیروی هوایی رژیم صهیونیستی محسوب می شود.

** کابوس صهیونیستها از افزایش توان نظامی حزب الله
با گذشت 10 سال از شکست سنگین و به یاد ماندنی ارتش رژیم صهیونیستی از مقاومت اسلامی لبنان، این کابوس همچنان با صهیونیست ها همراه است.
با نگاهی به امکانات و تجهیزات حزب الله در سال 1385 و مقایسه آن با تجهیزات و امکانات فعلی این جنبش می بینیم که حزب الله قدرت نظامی خود را نسبت به 10 سال پیش چندین برابر افزایش داده است؛ اگر حزب الله در سال 1385، 30 هزار موشک آماده شلیک به سمت سرزمین های اشغالی را داشت، هم اکنون این میزان به بیش از 100 هزار موشک ارتقا پیدا کرده است.
ارقام و آمارهای مراکز پژوهشی و تحقیقاتی ارتش رژیم صهیونیستی در بررسی توان رزمی حزب الله نیز جالب است؛ این آمار و ارقام دال بر افزایش اقتدار و توان رزمی آن در مقایسه با سال 2006 و جنگ 33 روزه می باشد که وحشت صهیونیستها را از کابوس شکست مجدد دو چندان کرده است.
نوعام تیفون فرمانده سابق سپاه شمال در ارتش رژیم صهیونیستی برای تقویت روحیه خود و نیروهایش به دروغ متوسل شده و ادعا کرده که حزب الله با وجود توان رزمی بالا شمار بسیاری از نیروی خود را در جنگ با گروههای تکفیری در سوریه از دست داده، اما در عین حال اذعان کرده که حزب الله در زمینه جنگ چریکی توانمندی بسیاری را کسب کرده است.
یک گزارشگر صهیونیست در پاسخ به تیفون و برخی دیگر از رویاپردازان نظامی صهیونیست گفته است که حزب الله از یک جنبش مسلح به یک ارتش مجهز و مسلح که همچنان در حال افزایش توان رزمی خود است، تبدیل شده و حزب الله امروز در زمینه فن آوری تجسس و جمع آوری اطلاعات گام بلندی برداشته و پهبادهای بسیاری را در کنار فن آوری کنترل از راه دور در اختیار دارد.
این گزارشگر صهیونیست خارطرنشان کرده که آمارها و مطالعات عکس ادعای برخی مسؤولین نظامی اسراییل را ثابت می کند؛ بر اساس آمارهای ارتش اسراییل (رژیم صهیونیستی) در صورت آغاز جنگ اسرائیل علیه لبنان، حزب الله روزانه با 1500 خمپاره و موشک اسرائیل را هدف قرار می دهد.
وی افزوده که بررسی ها نشان می دهد، شمار رزم جویان حزب الله در سال 2006 ، 17 هزار رزمنده بود در حالی که در سال 2016 تعداد رزمنده های حزب الله به بیش از 45 هزار نفر رسیده است.
به گفته این گزارشگر صهیونیست، در جنگ 2006 شمار موشک های کوتاه برد حزب الله 10 هزار فروند بود در حالی که شمار این موشک ها در حال حاضر 100 هزار فروند می باشد که می تواند به راحتی بندر حیفا را هدف قرار دهد.
موشک های میان برد حزب الله در جنگ 2006، 800 فروند بود در حالی که هم اکنون شمار آنها به چند هزار فروند رسیده است.
موکش های دور برد حزب الله از سوی صهیونیست ها در جنگ 2006 حدود 50 موشک برآورد شده در حالی که پیش بینی شمار آنها در حال حاضر به بیش از 1000 فروند می رسد.
این گزارشگر صهیونیست تاکید کرده، بنابراین پیش بینی می شود که جنگ آینده با حزب الله دشوار تر و با تلفات و خسارت های چند برابر بیشتر از جنگ 33 روزه خواهد بود و جبهه داخلی و مناطق غیر نظامی بیشترین تلفات را می دهند؛ سامانه پدافندی گنبد آهنین و عصای جادوگر تنها مناطق نظامی و راهبردی را تحت پوشش و حمایت خود قرار می دهد.
سرهنگ الون مدنس فرمانده تیپ 300 اسراییل نیز در این باره گفت: جنگ آینده با حزب الله بسیار خطیر و با تلفات سهمگین خواهد بود.

** نتیجه:
در مجموع باید به صهیونیست ها خاطر نشان کرد که تسلط حزب الله بر ارکان جنگ نامتقارن از قبیل بهره گیری از اصل غافلگیری، فرسایشی کردن جنگ برای ناکام گذاشتن جنگ برق آسا، دفاع متحرک همه جانبه و برخورداری از حفاظت ضداطلاعات نظامی از جمله عوامل موثر بر پیروزی نظامی حزب الله در جنگ 33 روزه بوده که این امر با توجه به کسب تجربیات ارزنده با گروه های تروریستی - تکفیری - صهیونیستی در سوریه بیش از بیش افزایش یافته است.
به اعتقاد اغلب کارشناسان سیاسی - نظامی، علت اصلی پیروزی حزب الله در جنگ با صهیونیست ها و تکفیری ها، برخورداری حزب الله از عوامل و عناصر معنوی همچون توکل به خدا، روحیه و اراده باز می گردد.
هرچند احتمال حمله از سوی صهیونیست ها به لبنان اندک است، اما رژیم صهیونیستی باید مطمئن باشد که پاسخ مقاومت اسلامی لبنان و حامیان آن بسیار کوبنده خواهد بود و حضور قسمتی از نیروهای این جنبش در سوریه نه تنها قدرت نظامی آن را کاهش نداده بلکه توان آن را بسیار کوبنده تر کرده است.
گزارش از مجید جعفری
خاورم/1275**1566