یک کار‌شناس اقتصادی علت عدم ارتباط مناسب بین نظام بانکی و بخش تولید را انحصار گرایی در شبکه بانکی اعلام کرد و گفت: تا مادامی که سود بانکی بی قید و شرط به منافع ملی ترجیح داده شود، دلالی جایگزین سرمایه گذاری در تولید می‌شود.

ابراهیم رزاقی در گفت‌و‌گو با خبرنگار ایلنا درباره رابطه شبکه بانکی کشور و تولید افزود: وقتی که ارتباط بین نظام بانکی و تولید به وسیله گروهی انحصار گرا قطع می‌شود. نقدینگی به سمت بازار‌های کاذب سوق داده می‌شود. به طور گذشته مثل طی سال های گذشته که سرمایه‌های مردم در بانک‌ها به وسیله این دلالان از طریق وام و یا به صورت دیگر به بازار ارز و سکه سرازیر شد و نابسامانی را در این بازار‌ها را به وجود آورد.

به گفته رزاقی‌ تبعات این روند موجب افزایش مطالبات معوقه بانکی و خروج سرمایه از تولید شد به گونه‌ای که به رکود در این بخش دامن زده شد.

این کار‌شناس اقتصادی تصریح کرد: وقتی نظام بانکی کشور به دنبال حداکثر سود است و این میزان سود در دلالی است، لذا هیچ امیدی به سرمایه گذاری بخش خصوصی در تولید نیست.

او برای حل معضل نظام بانکی کشور پیشنهاد داد: دولت با کسانی که وام‌های سنگین بانکی را به جای سرمایه گذاری در بخش تولید به بازار‌های کاذب سوق داده‌اند مالیات سنگین دریافت کند و انتظار تورمی را در بازار‌های اصلی به حداقل برساند.

به گفته رزاقی بانک‌ها شرکت‌هایی دارند که سودهای کلانی به آن‌ها می‌دهند از این‌رو بانک‌ها ترجیح می‌دهند به جای پرداخت پول به بخش صنعت، نقدینگی خود را به شرکت‌های زیرمجموعه خود تزریق کنند.