پس از چهار ماه و یک هفته رقابت درون حزبی سرانجام روز گذشته هیلاری کلینتون  توانست آرای لازم برای کسب نامزدی حزب دموکرات را به دست آورد. به گزارش آسوشیتد پرس این پیروزی به مدد جهش در تعداد آرای سوپردلیگیت ها یا همان نمایندگان ویژه به دست آمده است. پیروزی هیلاری کلینتون در حالی اعلام شد که هنوز انتخابات روز سه شنبه آخرین انتخابات مقدماتی موسوم به سه شنبۀ بزرگ در شش ایالت این کشور برگزار نشده بود.  اما چه اتفاقی رخ داده است و چگونه قبل از اینکه حتی یک رای به صندوق انداخته شود، کلینتون به حد نصاب مورد نیاز برای نامزدی حزب دموکرات یا همان رقم جادویی ۲۳۸۳ دلیگیت یا رای درون حزبی  رسید؟
رای هایی با وزن بیشتر
در ساز و کار انتخاباتی حزب دموکرات براساس آرا در هر ایالت تعداد مشخصی نماینده موسوم به دلیگیت انتخاب می شوند که آنها از جانب مردم، نامزد حزب را انتخاب می کنند. این نمایندگان بعد از هر انتخابات مقدماتی قول حمایت از یک کاندیدا را می دهند که در شمارش آرا لحاظ می شود اما به طور رسمی در تیرماه و مجمع ملی حزب نامزد رسمی حزب انتخاب می شود. البته در کنار این دلیگیت ها یا نماینده ها افراد دیگری هم هستند که سوپر دلیگیت یا نماینده ویژه نام دارند و از طرف مردم انتخاب نمی شوند. رای این افراد که معمولا از سران حزبی هستند، در انتخابات درون حزبی از وزن بیشتری نسبت به رای افراد عادی حزب برخوردار است. نماینده های ویژه حدود ۱۵ درصد کل آرا را در اختیار دارند و تاکنون درهیچ کدام از موارد معدود رقابت‌های درون حزبی دموکرات ها که در آن رقابت نزدیک بوده، کسی نتوانسته بدون حمایت نماینده های ویژه  برنده شود. بر اساس آمار با توجه به شمارش آرای نمایندگان منطقه پورتوریکو که یکشنبه گذشته برگزار شد هم اکنون کلینتون توانست با کسب یک هزار و ۸۱۲ آرای نمایندگان و ۵۱۷ آرای سوپردلیگیت، درمجموع دو هزار و ۳۸۴ آرای نمایندگان را به دست آورد که یک رقم بالاتر از حد نصاب آرای دوهزار و ۳۸۳ آرای نمایندگان جهت تثبیت نامزدی از حزب دموکرات است.
رصد تک تک نمایندگان ویژه
 این اطلاعات توسط خبرگزاری آسوشیتد پرس منتشر شده است. ظاهرا این خبرگزاری در تمام این مدت رای و نظر تک تک  نمایندگان ویژه حزب دموکرات را رصد می کرده است. روش آنها هم ساده است.
 با نمایندگان ویژه تماس می‌گیرند و از آنها می‌پرسند که آیا حاضرند پیش از روز کنوانسیون رای خود را علنی کنند یا نه؟ بعد هم صداها را ضبط می‌کنند و رای ها را می شمارند. کلینتون تا پیش از اعلام این خبر بین ۱۵ تا ۲۵ رای  برای رسیدن به حدنصاب کم داشت، ظاهرا به همین تعداد نمایندگان ویژه ای حاضر شدند رای خودشان را علنی کنند و بدین ترتیب نامزدی او قطعی شد. درست شبیه به روزی که همه رسانه‌ها خبر نامزدی دونالد ترامپ را منتشر کردند. در آن روز هم منبع اصلی خبرگزاری آسوشیتدپرس بود که خودش با نماینده های غیرمتعهد حزب جمهوریخواه تماس گرفته بود و بر اساس شمارش خودش به این نتیجه رسیده بود که ترامپ به آرای مورد نیاز دست یافته است.
نتایج می تواند عوض شود
با این وصف آرای روز سه‌شنبه در شش ایالت باقی‌مانده عملا تغییری در نتیجه ایجاد نمی‌کند. اما یک احتمال بسیار ضعیف وجود دارد، نمایندگان ویژه ای که هم اکنون گفته‌اند به هیلاری کلینتون رای خواهند داد، از نظر مقررات حزبی مجازند که تا روز کنوانسیون نظرشان را تغییر بدهند و در آن روز به سندرز رای بدهند. در واقع رای آنها وقتی قطعی می‌شود که در روز کنوانسیون اخذ شود. تا آن روز هر چه می‌گویند می‌تواند تغییر کند.
اما در عین حال نمایندگان ویژه از دهه ۷۰ میلادی که شکل نوین انتخاب نامزد ریاست جمهوری در حزب دموکرات تثبیت شده تا امروز، هرگز با رای و امتیاز ویژه‌ای‌ که در اختیار داشته‌اند، برخلاف نظر مردم و آرایی که در طول انتخابات درون حزبی اخذ شده، نامزدی را برنده نکرده‌اند. به بیان دیگر بدون هیچ استثنایی در حزب دموکرات همیشه کسی که بیشترین رای را در جریان انتخابات درون حزبی در ۵۰ ایالت و سرزمین‌های تابعه آمریکا به دست آورده است، در نهایت نامزد این حزب در رقابت‌های ریاست جمهوری بوده است. در حال حاضر هیلاری کلینتون بیش از سه میلیون رای و حدود ۳۰۰ دلیگیت از سندرز جلوتر است. بعد از آخرین دور رای‌گیری بعید است که در این نسبت تغییر خارق‌العاده‌ای رخ بدهد. حتی اگر به شکلی دور از انتظار و برخلاف برخی نظرسنجی‌ها اکثریت قاطعی روز سه‌شنبه به سندرز رای بدهند این اختلاف مثلا به دو میلیون رای و ۲۰۰ دلیگیت کاهش پیدا می‌کند. باز هم کلینتون با فاصله در جلب آرای مردم از سندرز جلو خواهد بود. به همین دلیل است که احتمال کناره‌گیری سندرز بعد از روز سه‌شنبه غیرمنطقی و عجیب نیست.
میان ماندن و رفتن
سندرز قبلا گفته بود حتی اگر در کالیفرنیا شکست بخورد کنار نخواهد رفت . با این حال او روز دوشنبه عنوان داشت: " پس از پایان رای گیری در سه شنبه بزرگ و با توجه به نتایج، وضعیت ستادش را بررسی مجدد خواهد کرد." نشانه ای از اینکه شاید تصمیمی متفاوت بگیرد و راه را برای نامزدی خانم کلینتون در برابر گرفتن امتیازهایی باز کند. به ویژه اگر در کالیفرنیا شکست بخورد. همزمان کاخ سفید هم احتمال اینکه باراک اوباما، که در طول رای گیری‌های درون حزبی در ایالت‌های مختلف میان دو رقیب هم حزبی‌اش بی طرفی را حفظ کرده بود، در ساعت‌های پس از رای گیری روز سه شنبه رسما از خانم کلینتون حمایت کند را رد نکرده است. گامی که فشار بر سندرز برای خروج از میدان و متحد کردن دموکرات ها پشت سر کلینتون را افزایش می دهد. براساس گزارش‌ها اوباما روز یکشنبه تلفنی با سندرز صحبت کرده؛ تلاشی برای جلوگیری از ادامه دعوای خانوادگی دموکرات ها و تمرکز انرژی‌شان بر روی دونالد ترامپ و جمهوری خواهان. با این حال هیلاری کلینتون در صورت قطعی شدن نامزدی اش در حزب دموکرات با 3 چالش جدی رو به رو است.
چالش سندرز
چالش اول احتمال تصمیم سندرز بر ادامه رقابت هاست. این احتمال وجود دارد که سندرز بخواهد بزرگترین توجه رسانه‌ای طول عمرش را یک ماه و نیم دیگر تمدید کند. او اگر این کار را انجام بدهد، کماکان به شوهای تلویزیونی دعوت خواهد شد تا توضیح بدهد چرا کناره‌گیری نمی‌کند. او می‌تواند از این فرصت رسانه‌ای برای تبلیغ بیشتر پیام هایش استفاده کند و چه بسا گروه های تازه‌تری را با ایده‌هایش آشنا کند. اما این کار به قیمت انتقاد شدید هم حزبی هایش خواهد بود. گروهی از هوادارانش نیز از او روی برمی‌گردانند و مفسرین بسیاری این تصمیم او را زیر سوال خواهند برد. چنین تصمیمی حتی می‌تواند به قیمت ضربه زدن به حزب دموکرات و تقویت دونالد ترامپ تمام شود و همه اینها به نام شش هفته شهرت بیشتر، احتمالا به مذاق بسیاری از چهره‌های لیبرال و پیشرو هم خوش نخواهد آمد.
چالش حامیان سندرز
چالش دوم چالش حامیان سندرز است. حتی اگر سندرز بپذیرد که از هیلاری کلینتون حمایت کند این به آن معنا نیست که بسیاری از حامیان جوان او که از سیاستمداران سابقه داری که متهم به نزدیکی به ثروتمندان هستند بیزارند، حاضر به تغییر موضع شوند. راضی کردن این رای دهندگان از اصلی ترین چالش‌های هفته های پس از رای گیری سه شنبه برای کلینتون خواهد بود. سندرز در مصاحبه اخیر خود با سی ان ان در این رابطه گفته است که این تصور که او بتواند هوادارانش را برای رای دادن به کلینتون قانع کند درست نیست؛ او می گوید:" اگر من نامزد حزب نباشم این وظیفه کلینتون هست که برای آنها توضیح بدهد، چرا باید حمایتش کنند و به او رای بدهند؟ باید دلایل متقاعده کننده ای به طرفداران من ارائه بدهد که چطور یک نفر می تواند پول های گنده از وال استریت و لابی های قدرت بگیرد و بعد در مقابل آنها بایستد و  با آنها مبارزه کند".
چالشی فراتر از سندرز
چالش سوم به تحقیقات اف بی آی درباره ایمیل های کلینتون در دوران وزارت خارجه باز می گردد. ماجرایی که فراتر از سندرز و هوادارانش است. در صورتی که در یک ماه و نیم پیش‌رو، اف بی آی به این نتیجه برسد که هیلاری کلینتون در دوران تصدی وزارت خارجه، با استفاده از سرورهای شخصی، عملی مجرمانه انجام داده است در این حالت اف بی آی علیه هیلاری کلینتون اعلام جرم خواهد کرد. چنین اتفاقی فارغ از نتیجه نهایی دادگاه به معنای مرگ کمپین کلینتون برای رسیدن به کاخ سفید خواهد بود.به هر حال واقعیت این است که پیروزی زود هنگام هیلاری کلینتون با اما و اگر های زیادی مواجه است. حالا باید منتظر ماند و دید  که واکنش ها بعد از اعلام نتایج آخرین دور انتخابات درون حزبی می تواند به بسیاری از این اما و اگر ها پاسخ دهد.