نيكول والتورتا محقق اصلي بخش علوم سلامت در دانشگاه نيويورك گفت: پرداختن به فاكتورهاي تنهايي و انزواي اجتماعي نقش مهمي در پيشگيري از دو عامل موثر در ابتلا به بيماري و مرگ و مير در جهان دارد.
وي گفت: ما عواملي مثل چاقي و نبود فعاليت فيزيكي را بدون چون و چرا پذيرفتيم در حاليكه به پيامد هاي انزواي اجتماعي و تنهايي توجه نداشتيم اكنون نتايج اين تحقيق بر اهميت توجه به پيامدهاي ناشي از انزواي اجتماعي تاكيد مي كند.
وي افزود: در عين حال اين بررسي نمي تواند اثبات كند كه تنهايي و انزواي اجتماعي سبب اختلالات قلبي و مغزي مي شود و تنها يك ارتباط را نشان مي دهد.
به گفته محفقان، در هر حال بر اساس يافته هاي اين مطالعه ميزان اثر ساير عوامل رواني خطير مانند اضطراب و فشار شغلي با نتايح اين مطالعه قابل قياس است. در نظر گرفتن عواقب ناشي از تنهايي و انزواي اجتماعي مي تواند براي اقدامات پيشگيرانه از بيماري هاي قلبي و مغزي سودمند باشد.
دراين مطالعه پژوهشگران داده هاي 23 مطالعه منتشر شده قبلي كه در مجموع بيش از 180 هزار بزرگسال را شامل مي شد، بررسي كردند. بيش از 4600 نفر حمله قلبي و آنژين داشتند و يا درگذشتند و بيش از 3 هزار نفر دچار سكته مغزي شدند.
داده هاي تلفيقي نشان داد تنهايي و انزواي اجتماعي با 29 درصد افزايش خطر ابتلا به حمله قلبي و 32 درصد افزايش خطر سكته مغزي ارتباط دارد.
محققان شرح دادند در مطالعه گذشته تنهايي با ضعف سيستم ايمني بدن، افزايش فشار خون و مرگ زود هنگام ارتباط داشت.
اين گزارش در Journal Heart منتشر شد.
علمي **1311**2017
نظر شما