خبرنامه دانشجویان ایران: عملکرد دولت یازدهم در حوزه اقتصادی و معیشتی در دو سال ونیم گذشته به گونه‌ای بوده است که حتی حامیان اقتصادی دولت هم نتوانتسه‌اند، از آن دفاع کنند و ناگزیر به انتقاد از آن بوده‌اند. بر همین اساس، در جریان انتخابات پیش‌رو نیز، پاشنه آشیل جریان دولت و همچنین اصلاح‌طلبان -به عنوان حامیان اصلی دولت-، تعریف بازی حول محور عملکرد دولت در دو سال ونیم گذشته است.

به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ علی اکبر عباسی در یادداشتی درباره فعالیت دولت در انتخابات پیش رو نوشت: یکی از فعال‌ترین جناح‌های انتخابات امسال، جریان دولت یازدهم است که برای به کرسی نشاندن نمایندگان حامی خود در مجلس به شدت تغلا می‌کند. هرچند رئیس‌جمهور و دولتی‌ها، تاکید دارند عملکرد خود را به دور از جانب‌داری از گروه‌های سیاسی عنوان کنند و مدعی‌اند دولت در انتخابات بی‌طرف است؛ اما اگر بخواهیم حضور علنی برخی از اعضای ارشد دولت در جلسات و میتینگ‌های احزاب را هم نادیده بگیریم؛ صرف استناد به مواضع علنی شخص رئیس‌جمهور پیرامون انتخابات، به تنهایی جایگاه دولت یازدهم در انتخابات پیش‌رو را نشان می‌دهد.

اما نکته قابل توجه این است که، مسئله اصلی در انتخابات پیش‌رو چه چیزی می‌تواند باشد و کاندیداها و گروه‌های مختلف با چه شاقولی قرار است از ملت رای بگیرند؟ به نظر می‌رسد این نکته، یکی از مهم‌ترین مسائل مربوط به انتخابات آتی است. موضوعی که نگاهی به فرایند و رخدادهای سیاسی و انتخاباتی این روزها نشان می‌دهد، جریان دولت و اصلاح‌طلبان -برخلاف رقیب خود- در قبال آن، طراحی مشخصی دارند و به خوبی می‌دانند زمین بازی را حول چه محوری شکل بدهند.

در واقع اصلاح‌طلبان و دولتی‌ها علیرغم اختلاف‌هایی که ممکن است در ساز و کار ارائه لیست‌های انتخاباتی داشته باشند، اما در یک مسئله اشتراک نظر و وحدت عمل قاطعی دارند و آن هم تغییر صورت مسئله و زمین بازی انتخابات است. دولت و اصلاح‌طلبان به خوبی می‌دانند که اگر قرار باشد رقابت‌های انتخاباتی حول مسائل اقتصادی و عملکرد دولت صورت بگیرد، چیزی عاید آن‌ها نخواهد شد و این جریان در قبال این مسئله حرفی برای گفتن ندارد و در چنین شرایطی آن‌ها شکست خورده انتخابات خواهند بود.

عملکرد دولت یازدهم در حوزه اقتصادی و معیشتی در دو سال ونیم گذشته به گونه‌ای بوده است که حتی حامیان اقتصادی دولت هم نتوانتسه‌اند، از آن دفاع کنند و ناگزیر به انتقاد از آن بوده‌اند. بر همین اساس، در جریان انتخابات پیش‌رو نیز، پاشنه آشیل جریان دولت و همچنین اصلاح‌طلبان -به عنوان حامیان اصلی دولت-، تعریف بازی حول محور عملکرد دولت در دو سال ونیم گذشته است.

اما فرماندهان عملیات روانی این جریان و شبکه گسترده رسانه‌ای آن‌ها، با آگاهی از واقعیت یاد شده، تلاش می‌کنند با ارائه مباحث جنجالی و سیاسی، فضا را تغییر دهند و اذهان عمومی را از مسائل مربوط به عملکرد دولت منحرف کنند.

طرح مسائلی مانند، حمله به عملکرد شورای نگهبان، مانور گسترده روی بحث ردصلاحیت‌ها، بیان مباحثی چون نظارت بر رهبری و شورای رهبری و... همگی با هدف منحرف کردن اذهان عمومی از عملکرد اقتصادی دولت صورت می‌گیرد. جدیدترین موردی که توسط دولت در راستای هدف مذکور رونمایی شده، بحث موسوم به برجام 2 است.

از آنجایی که دولت در طول دو سال ونیم گذشته با طراحی هوشمندانه خود، واقعیت برجام را آنگونه که خود می‌خواست و به عنوان فراواقعیت برای افکار عمومی ارائه داد؛ حالا برجام را نقطه قوت خود می‌داند و تلاش می‌کند در روزهای منتهی به انتخابات، نیز معیار قضات پیرامون کاندیداها را میزان قرابت و نسبت آن‌ها با برجام قرار دهد. بر همین اساس، سخن گفتن از برجام 2، به این دلیل است که اولا دولت برجام را برای خود موفقیت و نقطه قوت می‌داند و دوم اینکه، نسبت به حساسیت‌ها و واکنش‌های رقیب در قبال این مسئله آگاه است.

اینکه دولتی‌ها تلاش می‌کنند، بازی انتخاباتی را از عملکرد اقتصادی خود به مسائل دیگری تغییر دهند، چیز عجیبی نیست و اتفاقا این مسئله با توجه با ناکارآمدی اقتصادی دولت، کاملا طبیعی و منطقی است؛ اما نکته قابل توجه این است که جریان رقیب که اتفاقا تمرکز بر عملکرد اقتصادی دولت می‌تواند اصلی‌ترین عامل پیروزی‌اش باشد؛ نه تنها آنگونه که باید و شاید از این مسئله استفاده نمی‌کند که حتی بعضا پازل طراحی شده توسط دولتی‌ها را نیز کامل می‌کند و با توجه به نوع مواجهه با بازی های سیاسی دولتی‌ها، آن‌ها را در نیل به هدف موردنظرشان در تغییر زمین بازی مساعدت می‌کند. جریان رقیب دولت باید بداند که چند روز باقیمانده تا انتخابات، زمان پاسخگویی به مباحث طرح شده توسط رئیس‌جمهور و دولتی‌ها مانند بحث برجام 2 و امثالهم نیست و ورود به اینگونه مسائل، آورده‌ای برای این جریان نخواهد داشت. بلکه تمرکز واقع‌بینانه بر روی عملکرد دولت یازدهم به ویژه در حوزه اقتصادی است که می‌تواند، معیاری شفاف برای انتخاب مردم باشد و در چنین شرایطی است که رقبای دولت دست برتر را خواهند داشت.