ادبیات قرن بیستم ایتالیا در دوران جنگ و خشونت و دیکتاتوری شکل گرفت. تحول سیاسی بزرگی در حال رخ دادن بود و نویسندگان صدای آن بودند... بی‌شک کلماتی که از میان آتش و دود سر بر آورده‌ و به دنیای کاغذی کتاب‌ها پا گذاشته‌اند، شایسته توجه و خوانشی ویژه‌ هستند.
به گزارش ایسنا، این گزارش درباره 10 نویسنده محبوب قرن بیستم ایتالیاست که از میان دشواری‌ها راه خود را باز کردند و با خوانندگان ارتباط گرفتند. ادبیات معاصر نه تنها در ایتالیا، بلکه در سراسر جهان وامدار آثاری است که این نویسندگان از خود بر جای گذاشته‌اند.
ایتالو اِزوِوُ
«ایتالو اِزوِوُ» با نام کامل «آرون اتور اشمیتز» در سال 1861 به دنیا آمد و در 13 سپتامبر 1928 درگذشت. او یکی از پیشگامان ادبیات قرن بیستم ایتالیاست. ازوو وقتی رمان «وجدان زنو» را نوشت، بسیار تحت تأثیر ایده‌های روانشناختی «زیگموند فروید» بود. این کتاب می‌توانست به راحتی در قفسه کتابخانه تاریخ بماند و خاک بخورد اگر اِزوِوُ در سال 1907 با «جیمز جویس» آشنا نمی‌شد.
چزاره پاوزه
«چزاره پاوزه» متولد نهم سپتامبر 1908 در «سانتا استفانو بالبو» بود. داستان‌های این نویسنده به موضوع هایی چون تنهایی، خیانت و انزوا پرداخته‌اند. پاوزه در رمان‌هایش درگیری‌های اجتماعی را به تصویر کشیده است. مهم‌ترین آثار او «رفیق»، «در جمع زنان» و «ماه و آتش» هستند. پاوزه در 27 آگوست 1950 خودکشی کرد.
لوییجی پیراندلو
«لوییجی پیراندلو» برنده نوبل ادبیات در سال 1867 در خانواده‌ای ثروتمند در روستای کائوس چشم به جهان گشود. او را به عنوان نویسنده رمان، داستان و نمایشنامه‌ می‌شناسند. کارهای پیراندلو شالوده ادبیات ابزورد  را شکل داده است. با این که او در ژانرهای مختلف ادبی آثاری را به نگارش درآورده، نمایشنامه‌ها بیشتر از همه برای کسب جایزه نوبل ادبیات 1934 به او کمک کردند.
جوزپه اونگارتی
«جوزپه اونگارتی» سال 1888 در اسکندریه مصر در یک خانواده توسکانی متولد شد. زندگی در مصر تأثیر زیادی بر آثار ادبی او داشت. اونگارتی در دوران جنگ‌ جهانی اول، درگیر سرودن شعر و چاپ کتاب بود. او همچنین به حزب فاشیست پیوست. اونگارتی سال 1970 در میلان درگذشت و از مهم‌ترین آثارش  می توان به «حس زمان»، «سرزمین موعود» و «وجد کشتی‌شکستگی» اشاره کرد.
دینو بوتزاتی
«دینو بوتزاتی» نویسنده داستان کوتاه و رمان، شاعر و نقاش ایتالیایی بود که سال 1906 در سن پلگرینو متولد شد. او به عنوان روزنامه‌نگار در «کوریه دلا سرا» روزنامه مطرح ایتالیایی فعالیت داشت. سبک ادبی او را می‌توان رئالیسم جادویی دانست. «بزرگتر از زندگی»، «رابطه عشقی»،‌ «معما» و «فاجعه» از برجسته‌ترین کارهای این نویسنده هستند.
اومبرتو اکو
«اومبرتو اکو» شاید پررنگ‌ترین نام در فهرست نویسندگان ایتالیایی باشد. او متولد 5 ژانویه 1932 است و «نام گل سرخ»، «درباره ادبیات» و «آونگ فوکو» از معروف‌ترین کارهای ادبی او هستند. اومبرتو اکو چند مقاله هم درباره نشانه‌شناسی به چاپ رسانده است.
ایتالو کالوینو
نقش «ایتالو کالوینو» در جذب خوانندگان جهانی به سمت ادبیات ایتالیا اگر بیشتر از اکو نباشد، کمتر نیست. او به یکی از مشهورترین نویسندگان پس از جنگ کشورش تبدیل شد. «اگر شبی از شب‌های زمستان مسافری» و «شهرهای نامرئی» از کارهای مطرح این رمان‌نویس هستند که 19 سپتامبر 1985 در اثر خونریزی مغزی جان خود را از دست داد.
آلبرتو موراویا
روزنامه‌نگار و داستان‌نویس ایتالیایی، «آلبرتو موراویا» متولد نوامبر سال 1907 بود. اولین کتابش را با عنوان «بی‌تفاوت‌ها» روانه بازار کرد؛ اثری که لقب اولین رمان اگزیستانسیال اروپایی را یدک می‌کشد. «دنباله‌رو»، «صورتک»، «زندگی زیبا»، «فریب»، «بازی پنهانی» و «نافرمانی» از جمله کارهای این نویسنده هستند.
 پیر پائولو پازولینی
«پیر پائولو پازولینی» از دیگر شخصیت‌های ادبی و هنری برجسته قرن بیستم ایتالیاست. او سال 1922 در بولونیا به دنیا آمد. نویسندگی را از نوجوانی شروع کرد و در کارهایش تحت تأثیر «آرتور رمبو»، «فئودور داستایوفسکی»، «لئو تولستوی» و «ویلیام شکسپیر» بود.
پریمو لوی
«پریمو لوی» دیگر نویسنده شناخته‌شده ایتالیایی، سال 1919 در تورین متولد شد. تجربیات تلخ او از این دوران بن‌مایه داستان‌ها، شعرها و کتاب‌های خاطراتش را تشکیل داد. «اگر این یک مرد است» و «معاهده» از مجموعه خاطرات این نویسنده هستند. لوی سال 1987 در سن 67 سالگی با سقوط از راه‌پله طبقه سوم خانه‌اش جان باخت. هرچند مرگ او رسما خودکشی اعلام شده،  اما بسیاری به آن مشکوک‌اند و آن را قتل قلمداد می‌کنند.