به گزارش "ورزش سه"، یادمان نمی‌رود ستاره‌های فوتبال جهان نیز بارها پشت ضربه پنالتی ایستاده و توپ خود را تبدیل به گل نکرده‌اند. نمونه‌اش دیگو مارادونا در جام جهانی 1990 که در حساس‌ترین شرایط پنالتی‌اش را از دست داد. یا فرانکو باره سی، کاپیتان تیم ملی ایتالیا که در فینال جام جهانی و مقابل برزیل پشت توپ ایستاد و ضربه‌اش را به بالای دروازه تافارل فرستاد! این بازیکنان بزرگ، وقتی پنالتی شان را هدر دادند کمتر کسی از آنها خرده گرفت. نه اینکه آنها را مورد انتقاد قرار ندهند اما به این شدت هرگز. 

محمد مایلی‌کهن، محمد خاکپور و در نهایت علی کریمی، چشمی را در آغوش گرفتند، با او صحبت کردند و البته او را به آرامش دعوت کردند. چشمی هم آرام گرفت و همراه سایر بازیکنان به رختکن رفت. روزبه چشمی جدا از حضوری موثر در قلب خط دفاع، زحمات بسیاری را برای هماهنگی بازیکنان تیم المپیک متحمل می‌شود. همه خواسته‌های بازیکنان از طریق چشمی به کادر فنی و مدیریتی تیم المپیک منتقل می‌شود و این یعنی انجام وظایف کاپیتانی به بهترین شکل. چشمی حالا بار سنگین‌تری به دوش دارد، او باید بازیکنان را به آرامش دعوت کند و روحیه آنها را افزایش بدهد.

 احساس مسوولیت چشمی را کمتر کسی دارد. کمتر دیده بودیم که بازیکنی پنالتی‌‌اش را هدر بدهد و اینگونه به سر و صورت خود بکوبد و ناراحت باشد. چشمی مستحق این همه انتقاد نیست. او را درک کنیم و از کاپیتان تیم المپیک حمایتی همه جانبه کنیم.