عربستان ادعای «جنگ با تروریسم» را دستاویزی برای ریختن خون شیعیان و سنی های بی گناه قرار داده است.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، «رابرت فیسک» نویسنده مطرح انگلیسی در گزارشی در روزنامه انگلیسی «ایندیپندنت» نوشت: اعدام قطعا یکی از روش های بی سابقه عربستان برای استقبال از سال جدید میلادی بود.

اقدام عربستان سعودی در اعدام 47 تن از جمله «شیخ نمر باقر النمر» به بهانه های واهی اقدامی شبیه اقدامات گروه تروریستی داعش بود. شاید هم که نکته این اقدام همین باشد. به راه اندازی این «حمام خون بی سابقه» در سرزمین سلطنتی آل سعود، به درگیری های مذهبی دامن خواهد زد، اقدامی که داعش برای آن تلاش بسیاری کرده بود.

فیلم ویدئویی این اعدام منتشر نشده است؛ اگر چه 158 مورد اعدام این پادشاهی در سال گذشته کاملا در هماهنگی با تعالیم وهابی داعش صورت گرفته بود. نمایشنامه معروف «مکبث» که می گوید: «خون، خون می آورد»، قطعا در مورد عربستان سعودی صادق است، کشوری که ادعای «جنگ با تروریسم» را در حال حاضر دستاویزی برای ریختن خون شیعیان و سنی ها قرار داده است. اما «محمد بن نایف» وزیر کشور عربستان چگونه می تواند این اقدام را توجیه کند؟

شیخ نمر رهبر مورد احترام در استان شرقی عربستان سعودی بود و فردی بود که از احزاب سیاسی فاصله گرفته بود اما خواستار برگزاری انتخابات آزاد بود و به دلیل مخالفت با حکومت وهابی عربستان به طور منظم بازداشت می شد و مورد شکنجه قرار می گرفت. شیخ نمر می گفت که کلمات بسیار قدرتمند تر از خشونت عمل می کنند. اقدام عربستان همچون داعش است؛ چرا که آنها نیز هم شیعیان و هم سنی ها را گردن می زنند.

داعش هم سربازان اهل سنت در سوریه و عراق را گردن می زند و هم شیعیان را قتل عام می کند.

اعدام نمر بدون شک انصارالله یمن را که عربستان در تلاش برای نابود کردن قدرت شیعیان در منطقه آنها را هدف گرفته است، به واکنش جدی وا می دارد. این اقدام اکثریت شیعه در بحرین را نیز خشمگین کرده است. و «احمد خاتمی» خطیب نماز جمعه تهران نیز سرنگونی خاندان سلطنتی سعودی را به دنبال این اقدام پیش بینی کرده است.

این اقدام غرب را نیز با شرم آور ترین مشکلات در خاورمیانه مواجه خواهد کرد: نیاز مداوم به چاپلوسی و تملق ‌گویی شاهزاده‌ های ثروتمند و مستبد خلیج فارس و به طور همزمان ابراز بسیار ملایم ناخشنودی از سلاخی‌ های بی دلیلی که دادگاه‌ های عربستان برای دشمنان این رژیم در نظر گرفته اند. اگر داعش سر گروهی از شیعیان و سنی ها را در شهر «رقه» از بدن جدا کرده بود، به طور قطع، «دیوید کامرون» نخست وزیر انگلیس در توئیتر خود انزجارش را از این اقدام نفرت ‌انگیز اعلام می‌کرد. اما مردی که به احترام مرگ پادشاه این کشور وهابی پرچم کشورش را نیمه افراشته کرد، از واژگانی دروغین برای توصیف احساس خود پس از اعدام شیخ نمر استفاده خواهد کرد.

با این حال از آنجایی که بسیاری از مردان اهل سنت متهم به وابستگی به القاعده نیز توسط جلادان عربستان گردن زده شده اند، این سوال در واشنگتن و پایتخت های اروپایی مطرح خواهد شد که: آیا عربستان خواستار این خواهد شد که در ازای پذیرش توافق هسته ای ایران، غرب چشمان خود را بر روی این بی عدالتی های اخیر ببندد؟ در جهان مبهمی که آنها زندگی می کنند - که در آن وزیر دفاع جوان که به یمن حمله کرد به شدت از وزیر داخلی نفرت دارد - سعودی ها هنوز هم در ائتلاف ادعایی خود متشکل از 34 کشور عمدتا سنی که ظاهرا به صورت یک لژیون از مسلمانان تشکیل شده، جولان می دهند.

اجرای احکام اعدام قطعا یک روش بی سابقه سعودی ها برای استقبال از سال جدید بود. با این حال، خارج از پیامدهای سیاسی یک سوال واضح پرسیده می شود: آیا حاکمان سعودی دچار زوال عقل شده اند؟