نفرین بی پایان گوتمن
نه، این طلسم باطل شدنی نیست. طلسمی که نزدیک به نیم قرن گریبان قرمزهای پرتغال را گرفته و به نظر می رسد قرار نیست آنها را رها کند. وقتی در اوایل دهه 60 مسئولان بنفیکا بلا گوتمن سرمربی فقید مجارستانی را بعد از دو قهرمانی در جام باشگاه های اروپا اخراج کردند، هرگز تصور نمی کردند که آه این مربی موفق و موقر اینچنین گریبان آنها را بگیرد که تا نیم قرن دست آنها را از جام کوتاه نگاه دارد. یک آه بلند بالا که ظاهرا پایانی بر آن نیست. پس از فتح نسخه قدیمی لیگ قهرمانان اروپا، جام باشگاه‌ها در دو سال متوالی 1961 و 1962، بنفیکا تا کنون 8 بار در فینال رقابت‌های اروپایی به میدان رفته است و از بخت بدش در تمام آنها بازنده میدان را ترک کرده که آخرینش در فینال پر تب و تاب تورین بود. بعد از دبل قهرمانی در اروپا در ابتدای دهه 60، روزی که باشگاه عذر گوتمن را خواست و او داشت تیمش را با سوز و گداز ترک می‌‌کرد جمله‌ای بر زبان آورد که هنوز در خاطر هواداران بنفیکا مانده است: «بنفیکا بدون من دیگر در هیچ فینال تورنمنت اروپایی پیروز نخواهد شد.» یک نفرین بی پایان که تا امروز سایه شوم آن بالای سر قرمزهای بنفیکا قرار دارد. نفرینی که حتی تمهیدات بعدی نیز برای باطل کردن آن کارگر نیفتاده. گوتمن فقید حتی پادرمیانی اوزه بیو ستاره بزرگ پرتغالی را هم نپذیرفت. وقتی که اوزه بیوی فقید ‌اسطوره فوتبال پرتغال یک بار به مزار گوتمن در شهر وین اتریش رفت و ملتمسانه از او خواست تا نفرین‌‌اش را پس بگیرد تا بلکه طلسم شکسته شود. حتی در ماه فوریه مسوولان بنفیکا تمثالی از گوتمن ساختند و آن را مقابل استادیوم دالوژ لیسبون به نمایش گذاشتند، کاری که به عقیده برخی‌ها اقدامی دیگر برای شاد کردن روح گوتمن و شکستن طلسم او بوده است. اما روح عاصی گوتمن هنوز دست از سر بنفیکایی ها برنداشته. آنچه که در تورین و در فینال لیگ اروپا بر بنفیکا رفت، بازتابنده همین نفرین بود. بنفیکا در 120 دقیقه پرتب و تاب و در یک مصاف جذاب و هیجان انگیز و بارها و بارها تا آستانه گشودن دروازه سویا رفت اما در زدن ضربه آخر ناکام ماند تا کار به قمار پنالتی ها کشیده شود. آنجا که نفرین گوتمن دوباره خودنمایی کرد تا با از دست دادن دو پنالتی جام را از دست بدهد. این هشتمین جام از دست رفته بنفیکا بعد از اوایل دهه 60 بود.