حدیث روشنی- رضا نصری تحلیلگر ارشد مسائل بین الملل در پاسخ به سوال اعتماد درباره گزینه های مقابل ایران و مقاومت در قبال اسرائیل در شرایط کنونی گفت: ورود مستقیم به جنگ با اسراییل - به دلایل مختلفی - بهترین گزینه برای ایران نیست. هر بار از سوی ایران به صورت مستقیم تهدیدی متوجه اسراییل شده، میلیاردها دلار پول و اسلحه از سوی امریکا به سمت اسراییل گسیل شده و توان تهاجمی آن با سرعت مضاعف افزایش یافته است. در نتیجه هر اقدامی که امروز به ظاهر موجب بازدارندگی شود، در نوبت بعد باید تشدید شود. در نتیجه اگر صرفا از منظر بازدارندگی به موضوع نگاه کنیم، فواید کوتاه‌مدت ورود مستقیم به جنگ با اسراییل به معایب بلندمدت آن نمی‌ارزد.

نصری در ادامه افزود: آنچه اسراییل را در بلندمدت از پا درخواهد آورد، مقاومت فرسایشی است که هم فضای حاکم در داخل اسراییل را ناامن و متشنج می‌کند، هم آسیب اقتصادی به آن می‌رساند، هم کوچ مهاجران به سمت اسراییل را متوقف می‌سازد - یعنی از منظر دموگرافیک به آن ضربه می‌زند - و هم اسراییل را در افکار عمومی جهان منفورتر و منزوی‌تر می‌سازد.

این تحلیلگر مسائل بین الملل خاطرنشان کرد: از این رو، معتقدم بهتر است ایران - به‌رغم همه هزینه‌هایی که تاکنون پرداخت کرده - شیوه «مرگ با هزار زخم چاقو» را پیش بگیرد. این راهبرد نیز مستلزم درگیری مستقیم نظامی نیست. در کنار آن نیز لازم است دستگاه دیپلماسی - با همکاری میدان - مناسبات با کشورهای عرب منطقه را به نحوی سامان بخشد که از ورود به «پیمان‌های ابراهیم» منصرف شده و به سمت ایجاد یک نظم جدید منطقه با همراهی ایران حرکت کنند. در بلندمدت، نظم نوین منطقه یا حول محور «پیمان‌های ابراهیم» سامان می‌گیرد یا حول محور طرحی که ایران - ذیل نام «منطقه قوی» - ارایه داده، شکل خواهد گرفت. در نتیجه باید به اسراییل به عنوان یک معضل مزمن نگاه کرد و در راستای یک سیاست راهبردی بلندمدت به آن واکنش نشان داد.

رضا نصری افزود: آنچه اهمیت دارد، موضع رسمی ایران است که همواره تاکید داشته به دنبال سلاح هسته‌ای نیست. آنچه در رسانه‌ها مطرح می‌شود مواضع شخصی افراد است و تا حدودی طبیعی است. در هر حال، اقدامات خصومت‌آمیز اسراییل این تحلیل را نزد بخشی از مردم ایجاد کرده که باید ما هم سلاح هسته‌ای داشته باشیم. گناه آن هم گردن کسانی است که ضمن حمایت از اسراییل، مدام ایران را تهدید به اقدام نظامی یا امنیتی می‌کنند. اما دکترین دفاعی ایران تابع افکار عمومی نیست و با ملاحظات و داده‌های عمیق‌تری در نهاد‌های بالادستی در مورد آن تصمیم‌گیری می‌شود. هنوز هم نظام به این تصمیم نرسیده که باید سلاح هسته‌ای داشته باشیم.

نصری در پایان اضافه کرد: معتقدم با وقوع حوادث ۷ اکتبر - و روی کار بودن همزمانِ یک دولت افراط‌گرا - اسراییل فرصتی یافته تا فضای امنیتی پیرامون خود را تغییر دهد. به همین خاطر هم به آسانی تن به آتش‌بس نمی‌دهد، چراکه گمان می‌کند دیگر به آسانی چنین فرصتی نصیبش نخواهد شد. امروز، «آتش‌بس» برای اسراییل هم یک شکست سیاسی و هم یک شکست راهبردی تلقی می‌شود و به احتمال زیاد نتانیاهو را نیز برای همیشه از صحنه سیاسی اسراییل و جهان حذف خواهد کرد. در نتیجه بهترین گزینه را نباید در راه‌حل‌های نظامی جست‌وجو کرد. در این مقطع، بهترین گزینه اتخاذ سیاستی است که آتش‌بس را به اسراییل تحمیل کند.