به گزارش اکوایران، نوسان اخیر در بازار استیبل‌کوین‌ها، از فروپاشی استیبل‌کوین «تِرا» (TerraUSD) گرفته تا از دست رفتن قیمت ثابت استیبل‌کوین «ترو» (TrueUSD) باعث افزایش نگرانی‌ها درباره ثبات و قابل اطمینان بودن این دارایی‌های دیجیتال شده است.

استیبل‌کوین یا سکه پایدار نوعی ارز دیجیتال است که بر پایه یک دارایی ارزش‌گذاری می‌شود. این دارایی می‌تواند پول فیات، طلا، کالاهایی مانند فلزات گران‌بها یا ارزهای دیجیتال دیگر باشد.

به نوشته مجمع جهانی اقتصاد، نظرسنجی از بیش از سه هزار و 500 نفر نشان می‌دهد، این اتفاقات منفی باعث ایجاد سوالات بسیاری درباره ثبات استیبل‌کوین‌ها شده است و در این میان تنها 18 درصد اعتقاد دارند که این دارایی‌های دیجیتال به بقای خود ادامه خواهند داد، در حالی‌که 42 درصد پیش‌بینی کرده‌اند که آن‌ها به تدریج محو خواهند شد.

با این حال، چالش‌هایی که پیش‌روی استیبل‌کوین‌ها قرار دارند، مسائل جدیدی نیستند. یک تاریخ 334 ساله برای ثابت کردن نرخ ارز توسط بانک مرکزی یک کشور یا دولت‌ها از سال 1800 میلادی، درس‌های ارزشمندی ارائه می‌دهد.

ارزیابی مجمع جهانی اقتصاد از این مجموعه داده‌های منحصربه‌فرد که بیش از 300 مورد ثابت شدن نرخ ارز از سال 1800 را پوشش داده، نشان می‌دهد تنها 14 درصد از موارد ثابت کردن نرخ ارز موفقیت‌آمیز بوده‌اند و متوسط زمان استفاده از موارد شکست‌خورده استفاده از این سیستم در یک ارز، بین 8 تا 10 سال بود.

بررسی تاریخی ثابت کردن نرخ ارزها

تحلیل‌های تاریخی نشان می‌دهد از میان کشورهایی که اقدام به ثابت کردن نرخ ارز خود کرده‌اند، تنها 14 درصد موفق بوده‌اند. 51 درصد با شکست مواجه شده و 30 درصد به‌طور کامل از این فرآیند خارج شده‌اند. 6 درصد دیگر نیز به سیستم یورو پیوسته‌اند. کشورهای کوچک با حکومت‌های اتوکرات و همچنین کشورهای صادرکننده نفت که از پشتوانه مالی قوی برخوردار بوده‌اند، موفقیت بیشتری در ثابت کردن نرخ ارز داشته‌اند.

کشورهای بزرگ‌تر و دولت‌های دموکرات‌تر، در حفظ این فرآیند با چالش بیشتری همراه بوده‌اند. چندین فاکتور منجر به شکست این فرآیند در طول تاریخ شده است که می‌تواند یک داستان عبرت‌انگیز برای صادرکنندگان استیبل‌کوین باشد.

بی‌ثباتی مرتبط با اقتصاد کلان از قبیل تورم بالا و تأمین مالی عمومی ناپایدار،‌ اغلب باعث ناتوانی کشورها در دفاع از ثابت کردن نرخ ارز شده است. حملات معامله‌گران فرصت‌طلب که از آسیب‌پذیری بو برده‌اند، همچنین اغلب منجر به فروپاشی فرآیند ثابت کردن نرخ ارزها شده است. این یافته‌ها در بازار استیبل‌کوین‌ها نیز می‌تواند مورد استفاده قرار بگیرد.

بسیاری از استیبل‌کوین‌ها مانند «تِرا» (TerraUSD) بر الگوریتم‌های پیچیده و توکن‌های ثانویه برای حفظ ارزش ثابت خود متکی هستند که می‌تواند آن‌ها را در برابر فشارهای برخی معامله‌گران و نوسان قیمتی در ارزهای دیجیتال، آسیب‌پذیر کند.

حتی استیبل‌کوین‌های بزرگ‌تر و تثبیت‌شده‌تر مانند USD Coin در زمان‌هایی که بازار با استرس روبه‌رو بوده، با چالش‌هایی مواجه شده‌اند.

شفافیت و اعتبار نیز از عوامل مهم دیگر هستند. از لحاظ تاریخی، آن دسته از موارد ثابت کردن نرخ ارز که بالاترین میزان موفقیت را داشته‌اند، آن‌هایی بوده‌اند که به وسیله ذخایر ارزی فراوان، سیاست‌های پولی معتبر و یک چارچوب مبتنی بر قانون حمایت می‌شدند.

در مقابل، ارائه‌دهندگان غیرشفاف استیبل‌کوین‌ها مانند تتر با شیوه‌های مشکوک ذخایر ارزی، با یک روند دشوار برای متقاعد کردن بازارها در زمینه تعهد بلندمدت در زمینه حفظ ارزش ثابت خود روبه‌رو هستند. تمرکز بازار استیبل‌کوین‌ها که در آن تتر توانسته دو سوم این بازار را از آن خود کند، یک زنگ خطر دیگر است. این موضوع منعکس‌کننده سلطه دلار آمریکا به عنوان ارز ذخیره جهانی است که باعث شده آسیب‌پذیری ارزهای تثبیت‌شده در برابر نوسان گسترده‌تر دلار، افزایش پیدا کند.

یک بحران اعتماد به تتر می‌تواند اثرات قابل توجهی بر سراسر اکوسیستم بازار کریپتو داشته باشد. در حالی‌که ظهور ارزهای دیجیتال باعث ایجاد جنب‌وجوش جدیدی شد، سوابق تاریخی کاملا مشخص هستند؛ حفظ فرآیند ثابت کردن نرخ ارز، یک چالش بزرگ است و عمده تلاش‌ها در این زمینه با شکست مواجه می‌شود.

ارائه‌دهندگان استیبل‌کوین‌ها باید به درس‌های گذشته توجه کنند تا بتوانند به هرگونه ماندگاری طولانی‌مدت امیدوار باشند.

نیاز به استانداردهای جهانی درباره استیبل‌کوین‌ها

مقررات جامع در این زمینه حیاتی خواهد بود. سیاست‌هایی مانند ممیزی‌های مستقل اجباری، نیازمندهای مربوط به ذخایر ارزی و محدودیت‌های عرضه و بازخرید می‌تواند به حرفه‌ای شدن بازار استیبل‌کوین‌ها و بهبود مقاومت آن‌ها کمک کند.

هماهنگی‌های بین‌المللی برای این استانداردها، یک نکته کلیدی خواهد بود، زیرا سرشت جهانی بازار کریپتو باعث می‌شود تلاش‌های صرفا یک کشور در این زمینه ناکافی باشد.

قطعا سوالاتی باقی می‌ماند. تنظیم‌کننده‌ها چگونه با استیبل‌کوین‌های مبتنی بر الگوریتم برخورد خواهند کرد؟ حاکمیت چه نقشی در تضمین پایبندی عرضه‌کنندگان به تعهداتشان دارد؟ این‌ موضوعات، جدید هستند اما سوابق تاریخی هشدار روشنی ارائه می‌دهند: بدون تدابیر امنیتی دقیق، استیبل‌کوین‌ها در معرض خطر دچار شدن به همان سرنوشت موارد بی‌شماری از فرآیند ثابت کردن نرخ ارز هستند که با شکست روبه‌رو شده‌اند.

با بالغ شدن صنعت ارزهای دیجیتال، استیبل‌کوین‌های قابل اعتماد برای پذیرش گسترده، حیاتی خواهند بود. اما مسیر پیش‌رو مملو از چالش است. با درس گرفتن از تاریخ، سیاست‌گذاران و عرضه‌کنندگان استیبل‌کوین می‌توانند برای ایجاد یک اکوسیستم دارایی دیجیتال باثبات‌تر و قابل اعتمادتر تلاش کنند. در غیر این صورت، شاهد تکرار نوسانات و اتفاقت منفی خواهیم بود که اقدامات ارزی گذشته را درگیر خود کرده بودند.