این روزها که رقابت نامزدها برای نشستن پشت میز ریاست‌جمهوری داغ داغ است و در مناظره‌ها آتش جنگ بین طرفین برافروخته است کسی از سهم ورزش در برنامه‌های نامزدها کلامی به میان نمی‌آورد. در میان آن همه تهمت و افترا و تهدید و رؤیاپردازی و وعده دادن‌‌ها و گرو کشی کردن‌ها، ورزش و جوانان چون سنگ تیپا خورده مغموم در گوشه‌ای نادیده گرفته شده‌اند و این در حالی است که اگر دادی هم برای سلامت و نشاط جامعه ایرانی سر داده می‌شود باید دم تربیت‌بدنی و ورزش را دید و بس. امروزه در کشورهای پیشرفته دولتمردان بر خود واجب می‌دانند که به جای بالا بردن بودجه درمان و دارو برای سلامت جامعه، توسعه زیرساخت‌های ورزشی را در دستور کار قرار دهند و به جای ساخت زندان و بند، ورزشگاه و سالن ورزشی بسازند. تربیت‌بدنی و ورزش البته که پیشگیری قبل از درمان است، اما اینجا در ایران گویی هزینه‌های درمان راحت‌تر تأمین می‌شود تا بودجه‌های پیشگیری. سال‌هاست تربیت‌بدنی و ورزش در ابعاد قهرمانی و همگانی آن با وجود تأکید رهبر معظم انقلاب نامی و ردی در برنامه‌های کلان دولتمردان ندارد و همین الان هم که نامزدها برای جمع کردن رأی به سر و صورت هم خنج می‌کشند و وعده پشت وعده می‌دهند هیچ‌کدامشان ورزش و جوانان را محلی از اعراب نمی‌دانند و بی‌توجهی آن‌ها به این مقوله بااهمیت را می‌توان مشتی نمونه خروار از نگاه مدیریتی‌شان به مسائل ایران دانست. ورزش در جهان مدرن ابزار مدیریت استراتژیک و پدیده چندوجهی است که در همان حال که به لحاظ نمادین نشان‌دهنده جایگاه رشد و توسعه یک کشور است، از جهت کارکردی عامل انسجام‌بخش، تقویت‌کننده هویت و غرور ملی و پیشران اصلاح فرهنگ عمومی در حوزه‌های فرهنگ کار و تلاش است.
همین هم هست که رهبری معظم در سخنان خود در جمع ورزشکاران تأکید کردند «ورزش قوی برای ایران قوی» و با این جمله طلایی اشاره به رسالت و مأموریت محوری ورزش در نظام اسلامی داشتند.
امروز اما کدام یک از نامزدها برای این رسالت و مأموریت مهم برنامه‌ای مدون دارد و برای توسعه ورزش همگانی، قهرمانی و البته دیپلماسی ورزشی در دنیا، فکر و ایده‌ای جدید می‌تواند ارائه کند؟
ورزش ایران امروز در تمام بخش‌ها و بند‌هایش درگیر مشکلات عدیده‌ای است که ریشه در فساد ساختاری و بی‌توجهی سال‌های گذشته دارد و امروز آنچه پیش چشم همه ماست بدون تعارف ساختاری نحیف از ورزشی بی‌دایه است که نفس‌هایش گاه به شماره می‌افتد و گاه سرفه‌های خلط آور فسادش مایه تأسف است. حالا که نامزدهای ریاست‌جمهوری در نطق‌های آتشینشان حرفی از ورزش جامعه به میان نمی‌آورند، بد نیست برایشان یک بار دیگر تأکیدات رهبری معظم را مرور کنیم باشد که به گوش بگیرند و عمل کنند. اتخاذ تدابیر درست در انتخاب مربی و ترکیب تیم‌های ملی و مراقبت برای جلوگیری از بروز آفاتی نظیر «فساد اقتصادی، تشکل مافیای داخلی و مشکلات اخلاقی»، رفع مشکلات ورزشی و پاسخ به سؤال‌های قدیمی مانند نقش دولت در ورزش، خصوصی‌سازی، قراردادهای ورزشی و مربی خارجی با برنامه‌ریزی مبتنی بر اصول حرفه‌ای، رسیدگی به وضع زندگی ورزشکاران، توجه ویژه به ورزش بانوان با تکیه بر ارزش‌های اسلامی و اخلاقی و دفاع از مظلوم و ایستادن مقابل متجاوزان به اشکال مختلف در میادین ورزشی.