علی آقامیرزایی به عنوان نماینده کایاک ۱۰۰۰ متر ایران در المپیک ۲۰۲۴ پاریس شرکت خواهد کرد. قایقرانی آب‌های آرام موفق به گرفتن دو سهمیه در ماده کانو و کایاک یک‌نفره مردان شد.

به گزارش روزنامه اعتماد، این دو سهمیه به نام کشورمان است به همین جهت قرار بود مسابقه انتخابی بین مدعیان داخلی برگزار شود تا در نهایت از میان آنها یک نفر راهی پاریس شود. در بخش کایاک، هر سه ورزشکار از مسابقه انتخابی اول انصراف دادند و به این ترتیب علی آقامیرزایی به عنوان نماینده ایران در کایاک ۱۰۰۰متر المپیک پاریس رقابت خواهد کرد. آقامیرزایی دومین المپیک متوالی خود را تجربه می‌کند. او در المپیک ۲۰۲۰ توکیو نیز حضور داشت. در «اعتماد» همچون روال چند روز گذشته تصمیم گرفتیم با یکی دیگر از ورزشکاران کشورمان که به المپیک راه یافته به گفت‌وگو بپردازیم تا از آخرین وضعیت او باخبر شویم. این بار قرعه به نام آقامیرزایی افتاد! قایقران گیلانی تیم ملی که امیدوار است با مساعدت مسوولان ورزش نسبت به دوره قبل نتایج خوبی کسب کند.

در چه مسابقاتی سهمیه گرفتید؟

قهرمانی آسیا در کشور ژاپن که من سوم شدم، نماینده قزاق دوم شد اما چون آنها دو نفره سهمیه گرفته بودند تک نفره آنها سهمیه نگرفت و به من تعلق گرفت.

از مسابقه کشوری بگویید که رقابت برای گرفتن سهمیه بود؟

از آنجا که سهمیه المپیک برای یک کشور است و نه برای شخص این در همه جای دنیا باب است. هر کسی که سهمیه گرفته مدعیان آن رشته با آن نفر مسابقه می‌دهند که اگر برنده شدند آنها به المپیک می‌روند و اگر نه هم، فرد سهمیه گرفته اعزام می‌شود. اما من در ایران رقیب نداشتم و مدعیان من انصراف دادند. امروز نبی رضایی توانست عادل مجللی را بگیرد و نفر برگزیده به المپیک صعود کرد.

شرایط شما با توجه به اینکه رقیبی در کشور ندارید، چطور است؟

من و نبی به دلیل نداشتن رقیب خیلی اذیت می‌شویم! من 7 - 6 سال است که بی‌رقیب کار می‌کنم و همین کار را مشکل می‌کند و به لحاظ روانی می‌تواند تاثیر بگذارد. خیلی دوست داشتیم وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک از آقای سهرابیان بیشتر حمایت می‌کرد تا بتواند با خیال راحت‌تری اردوهای برون مرزی بگذارد. حالا ایشان در تلاش است تا ما را به کازان روسیه بفرستد. امیدواریم هرچه سریع‌تر این شرایط به وجود بیاید تا من هم بتوانم با رقیبی سرسخت تمرین کنم تا مقداری سطح خودم را ارتقا بدهم. شرایط تمرینی و امکاناتی ما واقعا قابل قیاس با کشورهایی مثل چین و ژاپن نیست. مثلا همین چند روز پیش قایق چهار نفره چین توانست برای اولین بار در تورنمنت جهانی لهستان مدال نقره بگیرد و این یک شگفتی‌آفرینی برای یک کشور آسیایی است. آنها خودشان را از آسیا جدا کردند. ما انتظار نداریم مثل چین امکانات داشته باشیم اما با توجه به سالی شگفت‌انگیز در تعداد سهمیه‌های المپیکی امیدواریم نگاه ویژه‌تری داشته باشند. در کمتر از ۶۰ روز مانده به المپیک بیشتر آقای سهرابیان را ساپورت کنند. ما که سهمیه گرفتیم هم به لحاظ روانی محیط تمرینی ما تغییر کند و هم رقیب سرسخت داشته باشیم و تمرین کنیم تا سطح خودمان را ارتقا بدهیم.

شما در کجا تمرین می‌کنید؟

در شهر خودمان؛ شش ماه قبل هم برای کسب سهمیه در انزلی تمرین می‌کردم. ازبکستان ۸۲ روز در آنتالیا اردو داشت یا چین با بلاروس تمرین می‌کرد اما من و نبی رضایی با همین شرایط کسب سهمیه کردیم. بعضی از مربیان آسیایی تعجب کردند که چطور توانستیم و شگفتی‌آفرینی کردیم.

چه امکاناتی نیاز هست تا شرایط بهتری داشته باشید؟

الان قایق‌هایی که دست ما هست مدل ۲۰۱۲ یا ۲۰۱۳ است این قایق‌ها چهار سال در گمرک آفتاب و باران خورد. از آنجایی که جزو کالاهای لوکس حساب می‌شود ۱۰۰ تا ۱۵۰ درصد گمرکی می‌خورد و فدراسیون برای ترخیص آن باید دو برابر پول قایق، پول ترخیص بدهد و این برای فدراسیونی که سالانه نهایتاً ۱۲، ۱۳ میلیارد بودجه می‌گیرد هزینه زیادی می‌شود که بخواهد مثلا ۵۰ تا قایق وارد کند. این ناهماهنگی‌ها وجود دارد که کار برای فدراسیون سخت می‌شود. ما با این موضوع سال‌های سال است که کنار آمدیم نزدیک به المپیک هستیم باید به درون تمرین و اردوها توجه کنیم.

شغل شما به عنوان یک ورزشکار المپیکی چیست؟

ما مدال بازی‌های آسیایی را داریم و طبق مصوبه مجلس شورای اسلامی که قهرمانان شرایط استخدام را دارند من کارمند اداره ورزش انزلی هستم. ماهی 8 میلیون هم حقوق می‌گیریم که برای ورزشکاری که همیشه در حال تمرین است حقوق چندان جالبی نیست. نهایت فدراسیون هم برای اردوها حقوق ماهیانه ۶ میلیونی در نظر گرفته که باز هم کافی نیست. در لیگ‌های ما هم امسال تازه مقداری قراردادهای ما را بالا بردند که خودم سقف قرارداد را برای امسال بستم که 80 میلیون بود. آنچنان پولی دستگیر آدم نمی‌شود. هزینه رفت و آمد و ایاب و ذهاب هم که اکثرا با خودمان است! مشکلات زیاد است اما زمان زیادی تا شروع المپیک نمانده و تلاش می‌کنیم بهترین عملکرد را داشته باشیم. نداشتن تجهیزات و دکتر تغذیه و دکتر فیزیولوژی و همه ‌چیزهایی که می‌تواند دست به دست هم بدهد و یک ورزشکار را در المپیک صاحب مدال طلا کند. اما ما حالا حالاها کار داریم و از این حیث 100 سال از آلمان عقب هستیم. همین آلمانی‌ها مدام بدن ورزشکاران را چک می‌کنند چه از لحاظ تغذیه و چه خون و حتی خواب آنها هم چک می‌شود. یا هر بار اردوهای مختلفی را در نقاط مختلف پشت سر می‌گذارند اما حداقل در قایقرانی ما این طور نیست. نشان می‌دهد این رشته حالاحالاها کار دارد و نیاز به حمایت‌های بیشتر است.

نزدیک به مسابقات استرس دارید؟

دومین تجربه حضور در المپیک را دارم. استرس ندارم فقط می‌خواهم اردوی منظمی برگزار شود و در کنار رقیب خوبی تمرین کنم تا حداقل بین ‌کشورهای آسیایی سربلند شوم.‌

در دوره قبلی نفر چندم شدید؟

بیستم .

در این دوره می‌توانی شرایط بهتری را برای کشورمان به ارمغان بیاوری؟

امیدوارم حداقل به فینال B راه پیدا کنم. نمی‌گویم A! تک نفره هزار متر در قایقرانی از بهترین های جهان می‌آیند. قرار گرفتن در بین این ۳۰ نفر هم دستاورد بزرگی است اما ارتقای آن هم در المپیک یک دستاورد دیگر است که برای من خیلی اهمیت دارد.

صحبت پایانی؟‌

اینها دغدغه‌های کوچک من بود حالا امیدوارم بعد از المپیک توجه بیشتری شود برای بازی‌های آسیایی ناگویا.