شفقنا- رای الیوم نوشت: به عنوان فلسطینی ها، اعراب و مسلمانان هیچ گاه به سازمان های بین المللی و در راس آنها سازمان ملل اعتمادی نداشتیم زیرا وجه مشترک آنها دشمنی با ما و همراهی با دشمنان  بویژه رژیم اشغالگر اسرائیل و حامی بزرگ آن یعنی آمریکا است.

به گزارش شفقنا، عبدالباری عطوان با اشاره به این موضوع در رای الیوم نوشت: برهمین اساس، نباید هیچ اهمیتی به صدور حکم بازداشت دیوان کیفری بین المللی برای نتانیاهو و گالانت از یک طرف و رهبران حماس در غزه بویژه السنوار، هنیه و السنوار و محمد الضیف از طرف دیگر بدهیم.

این دادگاه که آمریکا بر تصمیمات آن سیطره دارد، قربانی یعنی مقاومت فلسطین و جلاد یعنی اسرائیل را یکسان می داند و مهمتر از آن، عدم محکومیت نسل کشی و پاکسازی نژادی و آوارگی بیش از دو میلیون نفر و تخریب بیش از ۹۵ درصد از ساختمان ها و منازل نوار عزه توسط این سازمان بین المللی است.

آمریکا از این دادگاه و دادستان آن به خاطر صدور حکم جلب برای ولادیمیر پوتین تمجید کرد و در عین حال، این دادگاه و تصمیمات اخیرش علیه نتانیاهو و گالانت را که مرتکب نسل کشی در غزه شده اند، محکوم کردو این بالاترین درجه نفاق و دوگانگی و حمایت از جنگ های نسل کشی اسرائیل و توجیه آن است.

به قطع یقین رهبران حماس و فرماندهان قسام هیچ اهمیتی به حکم این دادگاه ندادند و حتی لایحه اتهامات سید خان به عنوان دادستان دیوان بین المللی را هم نخواندند.

طنز ماجرا اینجاست که حکم دیوان کیفری بین المللی نتانیاهو را به این دلیل عصبانی کرده است که او را به ادعای خودش به عنوان رهبر یک دولت دمکرات و متمدن، با رهبران حماس یکسان دانسته است در حالی که این اوج وقاحت است. این چه دموکراسی است که در آن بیش از بیست هزار کودک کشته می شوند؟

این، مردم فلسطین و گردان های مقاومت آن هستند که نتانیاهو وژنرال ها و وزرایش را به خاطر ارتکاب جنایت ها و نسل کشی محاکمه خواهند کرد نه دیوان کیفری بین المللی و قضات و دادستان آن. شاید کسانی سخنان ما در این زمینه را مبالغه بدانند اما چنین دیدگاهی در یک پاسخ ساده خلاصه می شود و آن هم اینکه چه کسی احتمال می داد که مقاومت فلسطین هشت ماه مقاومت کند و چهارمین ارتش جهان را شکست دهد؟ چه کسی فکرش را می کرد که بیش از سیصد هزار اسرائیلی از شمال و جنوب فلسطین اشغالی به دلیل طوفان الاقصی و جنگ فرسایشی مقاومت لبنان از شهرک های الجلیل آواره شوند؟ و در آخر چه کسی تصور می کرد که قهرمانان یمن، دریای سرخ و العربی، باب المندب، خلیج عدم، اقیانوس آرام و به زودی زود مدیترانه را در برابر کشتی های اسرائیلی و کشتی های دیگر کشورها ببندند؟

متن خبر در رای الیوم