آقای رئیسی هیچ‌گاه حضور در کاخ ریاست‌جمهوری و پشت میز دفتر کار خود را برنمی‌تابید و آرام نداشت. او صدای هر مستضعف و محرومی را که می‌شنید بدون معطلی برای پاسخگویی می‌آمد. زمانی که متوجه می‌شد یک پروژه به دلایلی بر زمین مانده‌، خود بالای کار می‌رفت و میدانداری می‌کرد و آن را جلو می‌برد.  واقعیت قضیه این است که او آرام و قرار نداشت و احساس می‌کرد این ساعات و لحظات مسئولیت مثل ابر بهاری سپری می‌شود و از لحظه‌لحظه آن به معنای خوب و جدی کلمه فرصت‌طلبی می‌کرد و هیچ‌وقت فرصت‌ها را برای انجام کار از دست نمی‌داد.‌  به همین دلیل او محبوب دل مردم شده بود.در زمان ریاست‌جمهوری او گرچه مشکلات معیشتی و اقتصادی روی مردم فشار می‌آورد اما همین که آنها حس می‌کردند که یکی از مسئولان بلندپایه کشور آرام و قرار ندارد و دنبال حل مشکلات و مسائل است و مسئولان مربوط را برای انجام امور به کار وادار می‌کند، این خصیصه، آرامشی را برای مردم به ارمغان می‌آورد.‌  امید داریم همان طور که ایشان در زمان حیات خود مبدأ خیرات و ثمرات زیادی بودند شهادت‌شان هم باعث تقویت همگرایی، همدلی، همزیستی و همراهی مردم باشد.

محمدرضا باهنر | عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام