شفقنا آینده- نشریه میدل‌ایست‌آی در مطلبی به قلم دیوید هرست یکی از بنیانگذاران و سردبیر میدل‌ایست‌آی که در روزنامه گاردین نیز ستون ثابت دارد، اعتراضات دانشگاه‌های آمریکا را اتفاقی نامیده که شاید در آینده به عنوان لحظه جدایی غرب از اسرائیل قلمداد شود. در این مطلب آمده که جنبش اعتراضی ضدجنگ غزه آرمان ملی فلسطین را احیا کرده و نسل جدیدی از یهودیان آمریکایی را به این باور رسانده که صهیونیسم برخلاف ادعاهایش مالک روایت آن‌ها نبوده و نیست. به باور نویسنده این مطلب؛ این باور می‌تواند به معنای آغاز روند جدایی و پایان حمایت غرب از اسرائیل قلمداد شود.

به گزارش سرویس ترجمه شفقنا از نشریه میدل‌ایست‌آی؛ حمله تت- که نام حمله غافلگیرانه‌ای است که ویت‌کنگ‌ها و ارتش خلق ویتنام شمالی در ژانویه 1968 آغاز کردند- یک شکست نظامی کامل بود.

این حمله با هدف تحریک مردم ویتنام جنوبی برای شورش علیه نیروهای آمریکایی طراحی شده بود- که هرگز عملی نشد و چنین شورشی شعله‌ور نشد. حتی ارتش ویتنام جنوبی و نیروهای آمریکایی توانستند پس از غافلگیری و شوک اولیه، سازماندهی مجددی کرده و خسارات سنگینی به بهترین یگان‌ها و نیروهای ویت‌کنگ وارد آورند.

اما این حمله تبعات مهمی در ادامه روند حاکم بر جنگ ویتنام داشت.

ژنرال تران دو فرمانده نیروهای ویتنام شمالی درباره آن نبرد نوشته: «صادقانه بگویم: ما به هدف اصلی خود که تحریک یک قیام سراسری در جنوب ویتنام بود، نرسیدیم. البته توانستیم تلفات زیادی به آمریکایی‌ها و دست‌نشانده‌های آن‌ها وارد کنیم و این یک دستاورد بزرگ برای ما بود. با این حال کتمان نمی‌توان کرد که قصد و هدف ما از این عملیات این نبود- که البته در ادامه تبدیل به یک فرصت و شانس بزرگ شد».

در حقیقت حمله تت تبدیل به یک نقطه عطف در زمینه حمایت مردم آمریکا از جنگ شد.
پنتاگون به دلیل ارزیابی خوشبینانه‌اش از روند جنگ مورد انتقادات بی‌سابقه‌ای قرار گرفت و در حالی که ویت‌کنگ‌ها 30000 نفر از نیروهای خود را از دست دادند، ایالات متحده نیز در سال بعد تلفاتش فزونی گرفت و به 11780 سرباز بالغ شد- که نشان‌دهنده انعطاف‌پذیری نظامی و موفقیت مقاومت شمالی‌ها بود.

این هم باعث شد شکاف بزرگی بین پرزیدنت لیندون بی جانسون و افکار عمومی مردم آمریکا ایجاد شود و حتی خود لیندون جانسون هم اعتمادش را به رهبری نظامی خود از دست بدهد.

در سال 1968 دانشگاه کلمبیا یکی از کانون‌های اصلی اعتراضات ضد جنگ بود- که به دلیل پیوندهای این دانشگاه با صنایع دفاعی آمریکا برانگیخته شده بود. دانشجویان پنج ساختمان این دانشگاه را اشغال کردند و هنری کلمن رئیس دانشگاه را هم به مدت 36 ساعت گروگان گرفتند- که هنوز که هنوز است یک تصویر نمادین از آن روزها به جای مانده که سیگار کشیدن یک دانشجو را در دفتر او نشان می‌دهد.

پلیس فراخوانده شد و به دنبال آن هم دستگیری و مجروحیت صدها دانشجو پیش آمد- که این هم به اعتصاب دانشجویان و اساتید و بعد هم استعفای رئیس کلمبیا منجر شد. اعتراضات ضد جنگ در بیرون از محل برگزاری کنوانسیون ملی دموکرات‌ها در شیکاگو به اوج خود رسید و بعدها به عنوان یکی از دلایل انتخاب ریچارد نیکسون تلقی شد.

در این زمان جنبش ضد جنگ مانند آتش در سراسر جهان گسترش یافته بود.تظاهرات بزرگی در برلین غربی برگزار شد. ویتنام یکی از جرقه‌های درگیری‌های خیابانی پیرامون قیام کارگری و دانشجویی مه 1968 در پاریس و سراسر فرانسه نیز بود- که جای گلوله‌های به‌جای مانده از این درگیری‌ها را هنوز هم در مناطقی از پاریس می‌‌توان دید.

جنبش اعتراضی مه 68 از نظر سیاسی کوتاه‌مدت بود و به عنوان مثال در پاریس تنها ده هفته به طول انجامید، اگرچه در یک مقطع زمانی نزدیک بود الیزه توسط دانشجویان و کارگران تسخیر شود و اوضاع چنان آشفته شد که رئیس‌جمهور وقت فرانسه- دوگل- از کشور فرار کرد.اگر چه وضعیت در نهایت تحت کنترل قرار گرفت و ژنرال دوگل بازگشت و حتی در انتخابات بعدی نیز پیروز شد، اما شوک این اتفاقات عمیق بود و یک نسل کامل را در فرانسه تغییر داد.

رویدادهای اعتراضی این روزها نشان می‌دهد که تشابهات زیادی بین جنبش اعتراضی 1968 علیه جنگ ویتنام با اعتراضات جهانی امروز علیه جنگ غزه وجود دارد.

مانند حمله تت، ماجراهای هفتم اکتبر نیز که توسط گردان‌های القسام طراحی و اجرا شد، ظرف چند ساعت از کنترل خارج شد- که البته تا حدی به دلیل فروپاشی سریع و غیرمنتظره نیروهای بریگاد غزه ارتش اسرائیل در مناطق جنوبی اسرائیل بود.

حمله به اهداف نظامی- که در جریان آن صدها سرباز اسرائیلی کشته شدند- خیلی زود به یک سلسله حمله علیه غیرنظامیان و شهرک‌نشینان و البته تماشاگران یک جشنواره موسیقی تبدیل شد. به گفته یکی از مقامات کشورهای حاشیه خلیج فارس، در روز هفتم اکتبر اشتباهات محاسباتی زیادی روی دادند.

با این حال واکنش اسرائیل یک کارزار تخریبی هفت‌ماهه در غزه و به نوعی یک نسل‌کشی کامل علیه شهروندان نظامی و غیرنظامی ساکن در نوار غزه و تخریب خانه‌ها، بیمارستان‌ها، مدارس و دانشگاه‌های این شهر بود که در نهایت نقطه عطفی در افکار و اذهان جهانیان در مورد این منطقه به وجود آورد.

اتفاقاتی که موجب شد فلسطین در همه‌جای دنیا تبدیل به موضوع اصلی بحث‌ها و صحبت‌ها و اعتراضات سیاسی شود و بسیاری این موضوع را متوجه شوند که این اتفاقات بدون عواقب نخواهد ماند و اسرائیل تاوان این کارها را خواهد پرداخت.

خلاصه شده از متن کامل این مطلب را در نشریه میدل‌ایست‌آی بخوانید