محمد جودی-کنشگر حقوق معلولان: متأسفانه بار دیگر شاهد عدم رعایت بدیهی‌ترین حقوق افراد دارای معلولیت در نمایشگاه به‌اصطلاح بین‌المللی کتاب تهران هستیم. پس از ورود به فضای نمایشگاه واقع در مصلی با رمپ‌هایی با شیب تند و غیراستاندارد روبه‌رو خواهیم شد.
نه‌تنها هیچ علامتی برای محل عبور ویلچر وجود ندارد حتی هیچ‌یک از افراد اجرائی نیز آموزشی برای راهنمایی و هدایت افراد دارای معلولیت ندیده‌اند و هیچ‌گونه راهنمایی وجود ندارد. پس از ورود به بخش شبستان نیز با پله‌هایی بدون رمپ مواجه می‌شویم. پس از پرس‌وجوی فراوان و عدم اطلاع بخش اطلاعات از مکان آسانسور با آسانسور خاموش مواجه خواهید شد.
آری در این مکان آسانسور وجود دارد و حتی خراب هم نیست، ولی خاموش است و هیچ‌یک از معلولان، جانبازان، سالمندان و مادران همراه با کالسکه حق استفاده از این وسیله مناسب‌سازی‌شده را ندارند. پس از در میان گذاشتن این موضوع با مدیریت شبستان با پاسخ «به من مربوط نیست» مواجه می‌شود و برای گزارش این موضوع راهی بخش حراست با گذر از پله‌های فراوان و بازرسی شده که پس از پیگیری و مکاتبات مشخص شد مسئولان مصلا به دلیل اختلاف‌نظر با مسئولان اجرائی برای استانداردنبودن نقشه بازدید از نمایشگاه اجازه استفاده از آسانسور را نمی‌دهند. با اشاره به موارد فوق سؤال‌های ذیل
مطرح می‌شود:
چرا با گذشت 50 سال هنوز افراد دارای معلولیت باید با مشکلات عدیده معابر در نمایشگاهی که عنوان بین‌المللی بودن را با خود یدک می‌کشد مواجه شوند؟
چرا اختلافات مسئولان ناکارآمد اجرائی باید منتج به سلب حق استفاده از آسانسور شود؟
چرا هیچ‌گاه مشکلات رفت‌وآمد معلولان هیچ‌گونه اهمیتی برای برگزارکنندگان نداشته است؟
و در‌نهایت تا چند‌ده سال دیگر باید شاهد این وضع نابسامان باشیم؟
روی سخن من با مسئولان ناکارآمد است «فراموش نکنید و امروز را به‌خوبی به یاد بسپارید در روزگاری نه‌چندان دور شما نیز سالمند خواهید شد و توان بالارفتن از پله‌ها را به‌سادگی نخواید داشت، آن روز افرادی در جایگاه قرار خواهند داشت و برای عبور و مرور شما تصمیم خواهند گرفت».
نظر شما