وضعيت اقتصادي كشور از نگاه مسئولان روي ريل پيشرفت قرار دارد و از نظر مردم تداعي كننده شرايطي است كه سخت ترين فشارهاي معيشتي را برجامعه تحميل كرده است. آنچه از اين تفاوت در برداشت درميان مسئولان و مردم حاصل شده، وضعيت اقتصادي و معيشتي جامعه را تبديل به گره هاي كوري نموده است كه به نظر نمي رسد به سادگي قابل باز شدن باشد.
البته ناگفته نماند مشكلات اقتصادي مردم خيلي پيچيده نيست و مردم چيز زيادي از بدنه رسمي كشور مطالبه نمي كنند، بلكه اصلي ترين مطالبه مردم ضرورت ايجاد توازن ميان درآمدها و هزينه هاست. مردم نمي توانند بپذيرند كه درازاي كار و فعاليتي كه انجام مي دهند درآمدي كسب كنند كه تأمين كننده مخارج روزمره آنها نيست!.
مخارج روزمره نيز خود به اولويت بندي هاي جديد تبديل شده است كه جامعه را در تنگناي بيشتري قرار داده و امروز تمام توان مالي خانواده هاي ايراني صرف مسكن و خوراك مي شود . به عبارتي بهتر تمام درآمد يك خانواده صرف تأمين حداقل ها در حوزه مسكن و خوراك مي گردد.
بسياري از وجوه زندگي خانواده هاي ايراني درحال افول و بعضاً حذف گرديده است. نمي توان نسبت به اين موضوعات بي تفاوت بود. حرف از آسيب شناسي نيست، بلكه درمورد ابتدايي ترين مطالبات عمومي هشدار داده مي شود كه ممكن است بي توجهي به آنها تبعات سنگيني براي جامعه به همراه داشته باشد.