متأسفانه تاریخ با نسل کشی هایی یکی پس از دیگری پر شده است، و با پیشرفت تکنولوژی، توانایی ما برای کشتن دسته جمعی یکدیگر نیز افزایش یافته است. البته، فناوری تنها کلید کشتن میلیون‌ها نفر نیست، و برخی از مرگبارترین رهبران تاریخ به سلاح‌هایی که ما امروز آن ها را قدیمی و منسوخ می‌دانیم تکیه کرده اند. صرف نظر از این، بسیاری از رهبران نظامی و سیاسی مسئول مرگ میلیون‌ها نفر هستند، چه به طور مستقیم یا غیرمستقیم، چه دیکتاتور باشند و چه سیاستمداران منتخب.

در حالی که همه اعداد ۱۰۰٪ قابل تأیید نیستند، در ادامه این مطلب قصد داریم شما را با ۱۰ نفر از مرگبارترین رهبران جهان آشنا کنیم که در دوران زمامداری آن ها میلیون ها انسان جان خود را از دست دادند.

۱۰- اسماعیل انور پاشا (۲.۸۵ میلیون نفر)

اگر چه نامش برای بسیاری خارج از کتب درسی شناخته شده نیست، اسماعیل انور پاشا یکی از معماران نظامی اصلی امپراتوری عثمانی در طول جنگ جهانی اول بود. پس از ترور آرشیدوک فرانتس فردیناند، عثمانی ها و متحدانش در به اصطلاح “جنگ بزرگ” برای مقابله با جهان متحد شدند که منجر به کشته شدن حدود ۴۰ میلیون نفر شد. و پاشا مسئول نزدیک به سه میلیون نفر از این تلفات بود.

پاشا یکی از هیئت سه نفره دیکتاتوری عثمانی بود که به نام سه پاشا شناخته می شدند و او عملاً فرمانده کل قوا بود. پاشا نسل کشی های متاخر عثمانی را باعث شد که مسبب کشتار بیش از ۱.۸ میلیون ارمنی، ۳۰۰,۰۰۰ آشوری و ۷۵۰,۰۰۰ یونانی بود. نسل کشی این سه گروه توسط دولت عثمانی بین سال های ۱۹۱۵ تا ۱۹۲۳ اتفاق افتاد. ن

سل کشی عثمانی به روش های مختلفی اقلیت های مسیحی در خاک این امپراطوری را هدف قرار داد. بسیاری از آنها مجبور به مهاجرت های طولانی موسوم به راهپیمایی مرگ شدند که منجر به مرگ گسترده ناشی از بیماری، گرسنگی و اقدام مستقیم نیروهای عثمانی شد. تاریخ به دلیل درگیری فراگیر جنگ جهانی اول تا حدودی چشم خود را بر روی این نسل کشی ها بست اما این جنایت ها در قرن بیست و یکم بیشتر مورد توجه قرار گرفته است.

۹- یحیی خان (۳ میلیون نفر)

یحیی خان از سال ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۱ به عنوان سومین رئیس جمهور پاکستان بر این کشور حکمرانی کرد و پیش تر و همزمان به عنوان فرمانده کل ارتش پاکستان نیز در قدرت بود. در حالی که خان به تنهایی این کار را انجام نداد، اما او معمار اصلی نسل کشی بنگلادش در سال ۱۹۷۱ بود. این نسل کشی منجر به مرگ حدود سه میلیون بنگال ساکن در مناطق شرق پاکستان شد که اکنون بنگلادش نامیده می شود. این درگیری به دلیل یک جنبش مداوم برای استقلال بنگالی ها رخ داد، که خان به بیرحمانه ترین شکل ممکن آن را سرکوب کرد.

نسل کشی بنگلادش از مارس تا دسامبر ۱۹۷۱ ادامه داشت و نتیجه تشدید عملیات نظامی در مقیاسی عظیم توسط پاکستان بود. ارتش پاکستان و شبه‌نظامیان طرفدار این کشور تعداد نامعلومی از بنگال ها را کشتند، مورد تجاوز قرار دادند و وحشیانه شکنجه کردند که در مجموع بین ۵۰۰,۰۰۰ تا سه میلیون نفر تخمین زده می‌شوند.

پاکستان در درجه اول هندوها را هدف قرار داد و هیچ شکی در مسئولیت خان وجود ندارد. او در ۲۲ فوریه ۱۹۷۱ گفته بود: “سه میلیون نفر از آنها را بکشید و بقیه رام ما خواهند شد” در پایان این درگیری، ده ها میلیون نفر آواره شدند، کشور مستقل بنگلادش تشکیل شد، پاکستان تسلیم هند گردید و خان ​​تا سال ۱۹۷۹ در حبس خانگی باقی ماند.

۸- هیدکی توجو (۴ میلیون نفر)

سال‌ها قبل از شروع جنگ جهانی دوم در اروپا، ژاپن به کشورهای متعددی از جمله چین، کره، فیلیپین و منچوری حمله کرد، جایی که ارتش امپراتوری ژاپن با تسخیر سرزمین های اصلی قاره آسیا، کارزار نسل‌کشی وحشیانه اش را راه انداخت. مسئول اصلی این امر هیدکی توجو بود که به عنوان ژنرال و رئیس ستاد ارتش کوانتونگ، قبل از رسیدن به نخست وزیری ژاپن از سال ۱۹۴۱ تا ۱۹۴۴ خدمت می کرد. توجو به عنوان نخست وزیر، برای حمله پیشگیرانه به ایالات متحده به ارتش و امپراطور فشار آورد و همه ما می دانیم که پس از این ماجرا چه شد.

در آسیا، او نیروهای خود را در سراسر سرزمین های غیرنظامی در سرتاسر قاره رهبری کرد و مردم را در جریانی که به هولوکاست آسیایی معروف شد، سلاخی کرد. در این مدت، نیروهای ژاپنی حملات بیولوژیکی و شیمیایی انجام دادند، غیرنظامیان را به بردگی جنسی گرفتند و دیگران را سلاخی کردند. با پایان جنگ جهانی دوم، اقدامات توجو منجر به کشته شدن حدود چهار میلیون نفر شد اما او تاوان جنایات خود را پرداخت. پس از جنگ، توجو به ارتکاب جنایات جنگی متهم و مجرم شناخته شده و متعاقباً به دلیل جنایاتش به دار آویخته شد.

۷- جرج دبلیو بوش (۴.۶ میلیون نفر)

درست کمتر از هشت ماه از اولین دوره ریاست جمهوری جورج دبلیو بوش به عنوان رئیس جمهور ایالات متحده می گذشت که تروریست ها به منافع این کشور حمله کردند. در ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱، یک حمله تروریستی هماهنگ با تحریک القاعده ساختمان های مهمی را ویران کرد و نزدیک به ۳,۰۰۰ آمریکایی را کشت. بوش همانطور که بسیاری از روسای جمهور ایالات متحده پاسخ دادند – با نیروی کامل ارتش که منجر به دو تن از طولانی ترین درگیری های این کشور شد به این اقدامات پاسخ داد. این به اصطلاح “جنگ جهانی علیه تروریسم” اساساً بر دو کشور افغانستان و عراق متمرکز شد که منجر به عملیات های آزادی پایدار و عملیات آزادی عراق در این دو کشور گردید.

این دو جنگ با درجات مختلفی از تعهد آمریکا و ناتو برای دو دهه ادامه داشت و تلفات انسانی بسیار زیادی بر جای گذاشت. جنگ جهانی علیه تروریسک چه از طریق اقدامات مستقیم یا غیرمستقیم، منجر به کشته شدن ۴.۶ میلیون نفر شد. در حالی که اگر القاعده در ۱۱ سپتامبر حمله نمی‌کرد، این درگیری‌ها به وجود نمی‌آمد، اما اقدام نظامی ایالات متحده، اگرچه حساب شده بود، منجر به کشته شدن میلیون‌ها نفر شد. مرگ و میر ناشی از اقدام نظامی بود که باعث تخریب گسترده زیست محیطی، بهداشت و اقتصاد کشورها شد. سه رئیس جمهور بعدی آمریکا در جنگی که بوش راه اندازی کرد مشارکت کرده و آن را ادامه دادند، بنابراین افراد دیگری نیز در این عملیات های نظامی مرگبار نقش داشتند.

۶- شاه لئوپولد دوم (۱۰ میلیون نفر)

لئوپولد دوم به عنوان دومین پادشاه بلژیک از سال ۱۸۶۵ تا ۱۹۰۹ فرمانروایی کرد و در تلاش برای تاسیس دولت آزاد کنگو مسئول مرگ میلیون ها نفر بود. پس از به دست گرفتن کنترل کنگو، مردم آن را (برخلاف میلشان) به کار گرفته و مورد استثمار قرار داد. او در کارزار خود برای خالی کردن این کشور از عاج فیل، لاستیک و دیگر منابع طبیعی، مردم کنگو را مورد آزار و شکنجه قرار داد. لئوپولد فرماندهان خود را موظف به استفاده از خشونت و هر وسیله لازم برای دستیابی به اهداف خود کرده بود. سیاست “هر وسیله ای که لازم باشد” شامل همه چیز از ضرب و شتم مردم بیگناه گرفته تا بریدن دست و پا، سوزاندن خانه ها، به بردگی گرفتن کودکان، شکنجه و قتل می شد.

شدت و قساوت سیاست استثمار لئوپولد از کنگو و مردم آن را می‌توان طرحی برای نسل‌کشی‌های بعدی دانست. این یکی از اولین «جنایت‌های صنعتی علیه بشریت» بود که توسط یک پادشاه اروپایی انجام شد، اگرچه آخرین آن ها نبود. کارزارهای استثماری لئوپولد به تعداد زیادی کشته منجر شد، اگرچه تعداد دقیق آن مشخص نیست. برخی تخمین ها تعداد کشته های مستقیم و غیرمستقیم سیاست های لئوپولد در آفریقا را ۱۰ میلیون نفر در کنگو برآورد می کنند که بسیاری از آنها به قحطی و بیماری ناشی از اقدامات رژیم لئوپولد نسبت داده می شود.

۵- هونگ ژیو کوآن (۳۰ میلیون نفر)

هونگ ژیو کوآن یک رهبر انقلابی چین بود که مسئول تحریک شورش تایپینگ علیه سلسله چینگ بوده است. شورش تایپینگ در دسامبر ۱۸۵۰ آغاز شد و تا آگوست ۱۸۶۴ ادامه یافت. این شورش ناشی از تأسیس پادشاهی آسمانی تایپینگ توسط ژیو کوآن بود در حالی که او خود را «پادشاه آسمانی» نامید. ژیو وآن به عنوان پادشاه حکومت تازه تاسیس منطقه ای در چین، به سرعت خود را در تضاد با سلسله چینگ یافت، اختلافی که منجر به یک جنگ داخلی گسترده شد.

ژیو کوآن حکومت خود را به عنوان یک حکومت مسیحی بنیان نهاده و اعلام کرد که برادر عیسی مسیح است اما او رهبر یک فرقه کوچک نبود. ژیو کوآن در دوران اوج قدرت خود بر ۳۰ میلیون چینی حکومت می کرد، بنابراین درگیری های بعدی منجر به مرگ و میر گسترده ای شد. مانند بسیاری از درگیری‌های مهم تاریخ، تعیین تعداد کل کشته‌شدگان ناشی از اقدامات و سیاست های ژیو کوآن دشوار است، اما تخمین‌هایی وجود دارد. اعتقاد بر این است که ژیو کوآن مسئول مرگ ۳۰ میلیون نفر است که بسیاری از آنها غیرنظامی بودند. بسیاری بر اثر درگیری مستقیم نظامی جان خود را از دست دادند، در حالی که بسیاری دیگر از قحطی و بیماری ناشی از شورش تایپینگ جان باختند.

۴- آدولف هیتلر (۳۵.۲ میلیون نفر)

برای اکثر مردم، زمانی که به مرگبارترین دیکتاتور تاریخ فکر می‌کند نام آدولف هیتلر به ذهن خطور می کند، اما او حتی به بدترین آنها هم نزدیک نیست. این بدان معنا نیست که او مسئول مرگ میلیون ها نفر نیست، اما تعیین تلفات دقیق اغلب دشوار است. تنها با نگاهی به هولوکاست یهودیان اروپایی و سایر اعضای “نامطلوب” جامعه ایده آل هیتلر، حدود ۲۰.۹ میلیون نفر از طریق کشتار سیستماتیک نازی ها از بین رفتند. این تعداد شامل تقریباً شش میلیون یهودی، ۷.۸ میلیون غیرنظامی و اسرای شوروی و صدها هزار صرب، لهستانی، رومانیایی و کشورهای دیگر است.

البته، علاوه بر هولوکاست، عملیات های هیتلر در سراسر اروپا و آفریقا منجر به کشته شدن تعداد زیادی از افراد، از جمله سربازان خود او شد که در پایان جنگ تقریباً تماماً از سربازان مسن یا نوجوانان تشکیل شده بود. آلمان بیش از ۱۴.۳ میلیون پرسنل نظامی و غیرنظامی را در طول جنگ جهانی دوم از طریق جنگ از دست داد، و هیتلر مسئول تک تک این مرگ ها بود. در حالی که آمار دقیق مشخص نیست، می توان هیتلر را مسئول تقریباً ۳۵.۲ میلیون مرگ در سراسر اروپا، آفریقا و جاهای دیگر دانست.

۳- چنگیز خان (۴۰ میلیون نفر)

چنگیز خان امپراتوری مغول را تأسیس کرد و از سال ۱۲۰۶ تا ۱۲۲۷ بر آن حکومت کرد. او یک رهبر نظامی زیرک و بی رحم بود که قبایل مغول را متحد کرد و بزرگترین امپراتوری یکپارچه در تاریخ را رهبری کرد. در تسخیر بیشتر آسیای مرکزی، خان درگیری‌های نظامی را رهبری کرد که منجر به کشته شدن میلیون‌ها نفر انسان شد. چنگیز خان محاصره شهرهای بزرگ را رهبری نموده و از طریق استراتژی «جنگ مطلق» خود باعث قحطی گسترده در سرزمین های فتح شده گردید. چنگیز خان معتقد بود که روش‌های او برای دستیابی به پیروزی به هر قیمتی ضروری است، و نتایج نشان داد که استراتژی او تا چه اندازه موثر بوده است.

تخمین زده می شود که چنگیز خان بیش از ۴۰ میلیون نفر را کشته است که تقریباً ۱۰٪ از جمعیت جهان در آن زمان بود. یک مطالعه در سال ۲۰۱۵ نشان داد که چنین حجم وسیعی از کشتار و مرگ و میر منجر به کاهش CO2 شده و یک عصر یخبندان کوچک در آغاز قرن چهاردهم را در پی داشت. می‌توان مرگ‌های ناشی از آن رویداد را نیز به چنگیز خان نسبت داد، اما تعیین قطعی این اعداد دشوار است. آنچه مشخص است این است که تسخیر آسیا توسط چنگیز خان منجر به کشته شدن ده ها میلیون نفر شد که نام او را به عنوان یکی از جنجالی ترین رهبران تاریخ ثبت می کند.

۲- ژوزف استالین (۴۰ میلیون نفر)

ژوزف استالین از سال ۱۹۲۴ تا ۱۹۵۳ اتحاد جماهیر شوروی را رهبری کرد. در دهه ۱۹۳۰، استالین قدرت خود را تثبیت کرده و دیکتاتوری شوروی را ایجاد کرد، حکومتی که تا سقوط اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۹۱ پابرجا بود. در مسیر به قدرت رسیدن، استالین هر کسی را که سر راهش قرار می گرفت و میلیون ها روسی غیرنظامی که سر راهش قرار نگرفته بودند را قتل عام کرد، کسانی که بسیاری از آن ها در جریان تصفیه بزرگ کشته شدند. استالین برای پیشبرد صنعتی شدن شوروی، کشاورزی کشور را به یک حالت جمعی وادار کرد، و زمین ها و دارایی ها را از میلیون ها نفر گرفت و میلیون ها نفر دیگر کشته شدند یا در کمپ های کار اجباری زندانی شده و به کار گرفته شدند.

بسیاری از آنها به دلیل شرایط وحشتناک این اردوگاه ها جان خود را از دست دادند یا به عنوان بخشی از سیاست توسعه شوروی اعدام شدند، در حالی که میلیون ها نفر دیگر در نتیجه قحطی اجباری جان باختند. در حالی که استالین نیروهای خود را در طول جنگ جهانی دوم به میدان نبرد فرستاد و بسیاری از آنها جانشان را از دست دادند، تلفات جنگی او در مقایسه با تعداد شهروندان شوروی که وی در طول دوران حکومت وحشیانه اش کشته بود عدد بزرگی به شمار نمی آید. تخمین ها متفاوت است، اما بیشتر این برآوردها، تعداد کشته شدگان دوران زمامداری استالین را ۴۰ میلیون نفر می دانند، درحالی که برخی تخمین ها از ۶۰ میلیون نفر نیز می گذرد.

۱- مائو زدونگ (۶۵ میلیون نفر)

رئیس مائو زدونگ، جمهوری خلق چین را در سال ۱۹۴۹ تأسیس کرد و تا زمان مرگش در سال ۱۹۷۶ رهبر آن باقی ماند. سیاست های مائو به ایجاد چینی کمک کرد که تبدیل به یک قدرت سیاسی بین المللی مهم شد و او این کار را با کشتن مردم بیشتر از هر رهبر دیگری قبل تر از خود مدیریت کرد. یا او را دنبال کرد. در حالی که برخی تغییرات جزئی سیاسی باعث مرگ یا آزار و اذیت بسیاری از چینی ها شد، سیاست موسم به جهش بزرگ به جلو مائو مسئول بیشترین مرگ‌ها بود. جهش بزرگ به جلو یک کمپین اقتصادی و اجتماعی بود که برای تبدیل جمهوری خلق چین از یک جامعه کشاورزی به یک جامعه صنعتی طراحی شد.

این سیاست‌های سرسختانه که منجر به قحطی بزرگ چین شد، مرگ ۴۵ میلیون نفر بین سال‌های ۱۹۵۸ و ۱۹۶۲ را در پی داشت. او این سیاست های بیرحمانه را با انقلاب فرهنگی تداوم بخشید که به اصطلاح «ضد انقلابیون» را از جامعه چین حذف کرد. تخمین‌های متعددی در مورد تلفات انسانی دوران زمامداری مائو زدونگ وجود دارد. بیشترین تعداد ذکر شده ۶۵ میلیون است، اگرچه برآوردهای دیگر این عدد را بیشتر از ۸۰ میلیون نیز عنوان می کنند. متأسفانه، جهان احتمالاً هرگز تعداد واقعی تلفات انسانی ناشی از سیاست‌های وحشیانه مائو را نخواهد دانست.

منبع: روزیاتو