نقش بازی کردن یک استراتژی دفاعی در قلمرو حیوانات است؛ با این حال مار‌هایی که از این استراتژی استفاده می‌کنند، خیلی عمیق در نقش خود فرو می‌روند.

به گزارش خبرآنلاین، علاوه بر بی‌حرکتی و باز گذاشتن دهان خود، مار‌های تاس یک استراتژی قوی برای اجرای نقش مرده دارند؛ آن‌ها مدفوع می‌کنند و خود را به مدفوع آغشته می‌کنند و حتی از دهان شروع به خونریزی می‌کنند که ممکن است واقعی‌ترین مرگی باشد که تا به حال در طبیعت به آن تظاهر شده است.

ممکن است این رفتار کمی بیش از حد به نظر برسد، اما نتیجه داده است. دانشمندانی که این مهارت‌های بازیگری درجه یک را مطالعه کردند، دریافتند که این رفتار‌ها به مار این امکان را می‌دهد تا سریع‌تر فرار کند.

رفتاری که به عنوان مرگ ظاهری یا بی‌حرکتی تونیک شناخته می‌شود، در واقع در طبیعت، در طیف گسترده‌ای از گونه‌ها، بسیار رایج است. وجود آن در همه جا نشان می‌دهد که یک دفاع موثر در برابر شکارچیان است، اگرچه دقیقاً دلیل آن مشخص نیست. برخی تحقیقات نشان می‌دهد که این آخرین تلاش برای فرار است.

به نظر می‌رسد که برخی از مار‌ها راهی پیدا کرده‌اند که شانس را حتی بیشتر به نفع خود افزایش دهند. به عنوان مثال، مار‌های (Heterodon platirhinos)، به پشت خود می‌چرخند، تشنج می‌کنند، خرخر می‌کنند و مدفوع دفع می‌کنند.

مار‌های تاس، گونه‌ای غیر سمی که عمدتاً ماهی می‌خورند، وقتی نگران می‌شوند، تقلا می‌کنند، صدا در می‌آورند و خود را بدبو می‌کنند. آن‌ها همچنین خود را به مردن می‌زنند و با استفاده از توانایی موسوم به «autohemorrhaging»، از دهان خون‌ریزی می‌کنند. این مار‌ها محدوده زیستگاهی دارند که شامل غرب اروپا و شمال آفریقا، خاورمیانه، آسیای مرکزی و غرب چین می‌شود. آن‌ها همچنین برای تعداد زیادی از شکارچیان از جمله خزندگان، پرندگان و پستانداران به عنوان یک مار خوشمزه در نظر گرفته می‌شوند.

اما زمانی که محققان مدت زمانی را که هر مار صرف نقش بازی کردن می‌کند را اندازه گرفتند، اتفاق جالبی افتاد؛ مار‌هایی که استراتژی‌های بیشتری را برای نمایش به کار می‌گرفتند، دو ثانیه کمتر نقش بازی می‌کردند.

این موضوع حاکی از آن است که ترکیب استراتژی‌های دفاعی مزایای بیشتری را برای مار‌ها به ارمغان می‌آورد و مار‌هایی که کار اضافی انجام می‌دهند، زودتر به خانه بر می‌گردند.