به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری دانشجو، «زلمی خلیلزاد» نماینده ویژه پیشین آمریکا در امور صلح افغانستان در کمیته روابط خارجی مجلس نمایندگان آمریکا گفت برای دولت بایدن درباره مواجهه با توافقنامه دوحه سه گزینه، عدم اصرار بر مشروط بودن توافق و تاکید به عقب نشینی و مبارزه با تروریسم، خروج از توافق و سرانجام پذیرش مشروط توافقنامه دوحه، وجود داشت.

وی افزود رئیس جمهور بایدن گزینه خروج مشروط نیرو‌ها از افغانستان را انتخاب نکرد در حالی که گزینه پذیرش مشروط توافق دوحه را توصیه کرده بودم.

خلیلزاد ادامه داد «آنتونی بلینکن» وزیر خارجه آمریکا هم نظر من را توصیه کرده بود، اما افراد دیگری در دولت واشنگتن با این استدلال که طالبان حملات خود را علیه نظامیان آمریکایی از سر می‌گیرند از پذیرش توصیه ما خودداری کردند.

نماینده ویژه پیشین آمریکا در امور صلح افغانستان خاطرنشان کرد نخستین گام‌ها به سوی گفتگو درباره توافق با طالبان در دولت اوباما برداشته شده بود.

خلیلزاد اظهار داشت کاخ سفید و شورای امنیت ملی آمریکا روند کامل عقب‌نشینی نظامی در سال ۲۰۲۱ را هدایت می‌کردند و در ماه آگست که خروج مرگبار اتفاق افتاد، تصمیم مهم درباره تعامل با طالبان از سوی شورای امنیت ملی دولت جو بایدن گرفته می‌شد.

وی خاطرنشان کرد دولت اشرف غنی با اصل آزادی زندانیان مخالف نبود بلکه با تعداد زیاد آن مخالف بود.

نماینده ویژه پیشین آمریکا در امور صلح افغانستان با اشاره به تاثیر خروج نظامی آمریکا تصریح کرد این روند تاثیر روانی داشت و بر موازنه قدرت برای دولت اشرف غنی تاثیر منفی گذاشت.

خلیلزاد درباره برنامه‌ریزی احتمالی وزارت خارجه آمریکا در افغانستان هم گفت که این وزارتخانه فاقد هرگونه برنامه‌ریزی بود.