محمدجواد ظریف ، وزیر خارجه سابق ایران در بیست و دومین کنگره حزب مردم سالاری گفت: مشکل اساسی همه زمامداران جهان "اشتباهات ادراکی" است. تصمیم گیری بر اساس فهم اشتباه به بحران‌های جبران ناپذیری منجر شده است.
به گزارش سلام نو به نقل از جماران، مهمترین بخش های اظهارات ظریف در این نشست به شرح زیر است:
ایران در برهم ریختن نظام دوقطبی جهان پیش رو بوده است.
اسرائیل ۲۰۰ بمب هسته‌ای دارد اما امروز علی‌رغم این همه خسارت که به فلسطینی‌ها تحمیل کرده، نتوانسته افسانه شکست ناپذیری اسرائیل را احیا کند.
اسرائیل هر زمان که با اعراب جنگید پیروز شد؛ البته با کمک آمریکا.
محبوبیت حماس در بین مردم فلسطین بسیار بالاتر رفته و تصمیم نهایی را هم مردم فلسطین باید بگیرند؛ این حق من نیست و حق مردم فلسطین است.
در نقشه ای که نتانیاهو به سازمان ملل برد، فلسطینی وجود نداشت.
یادمان نرود که ما با چه چیزی مانع شکست در جنگ شدیم و مانع شدیم که تحریم‌ها کشور را از پا بیاندازد؛ مردم این کار را کردند.
این سلاح نبود که مردم ما را حفظ کرد، این مردم بودند که سلاح را حفظ کردند.
این اتم نبود که ما را نجات داد، و مردم ما بودند که اتم را نجات دادند.
این واقعیت جنگ سرد است.
آمریکایی‌ها همیشه در جنگ یا کودتا بوده‌اند؛ چون فکر می‌کردند قدرتشان همین است.
از ۲۰۰۴ تا امروز آمریکا کنش ذهنی دارد.
ما هنوز توقع رابطه قطبی از جهان داریم و با چسبیدن به یک قطب بتوانیم از حمایت آن برخوردار شویم. دنیا دیگر این نیست؛ دنیا یک شبکه شده است.
چهارچوب تحلیل شما کهنه شده؛ عربستان و چین دنیا را شبکه‌ای می‌بینند.
"توان نظامی" افتخار کشور است؛ مردم کردند. مگر سپاه و بسیج غیر از مردم است؟!
چین وارد بازی ژئوپلیتیک با آمریکا نمی‌شود.
شناخت و درک درست از روابط بین‌الملل نداریم. چرا یادمان رفت که پیام ما بود که دنیا را جذب ما کرد.
هیچ کس به اندازه من از موشک ایران دفاع نکرده ولی مزیت نسبی ما "مردم" بوده و اینکه در دنیا حرف برای گفتن داشتیم؛ این مزیت را فدای حوزه‌های غیر رقابتی نکنیم.
از هر ۱۰ دانشجویی که من را می‌بینند، پنج نفر آنها می‌گویند برای ما رزومه بنویس که از کشور خارج شویم!
به دور و اطرافمان با دید تهدید نگاه می‌کنیم؛ نه فرصت! دنیا بر اساس آرزوها نمی‌چرخد
من معتقد به بهترین روابط با روسیه هستم اما با چشم باز/ قرارداد ۲۵ ساله با چین را بنده امضا کردم، اما با دید باز
هر کدام از ایرانیان خارج از کشور می‌توانند یک سفیر فرهنگی ما باشند؛ چرا تهدید می‌بینیم؟
آلمان دو جنگ بزرگ جهانی را به دنیا تحمیل کرد؛ به خاطر آرزوی خود بزرگ بینی.
منطقه قوی با ایران قوی فرقی نمی‌کند. هیچ کشوری در منطقه به اندازه ما سرمایه ندارد.
سال گذشته دو آرزو در دو طرف داشتیم. زمانی می‌توانیم به موفقیت برسیم که از حوزه آرزومندی فاصله بگیریم.
در مذاکره اول باید گوش کنیم
من قبل از اینکه انگلیسی بخوانم، "جامع المقدمات" خوانده‌ام
به نظر من تندروی نتیجه عدم خودباوری است
می‌گویند شما به آمریکا اعتماد کرده‌اید؛ ماده ۳۶ برجام را نمی‌خوانند که می‌گوید "اگر آمریکا خارج شد". اگر اعتماد داشتیم، این را نمی‌نوشتیم.
مردم بزرگترین عامل بازدارندگی هستند؛ به شرط اینکه ما بر اساس واقعیات و نه بر اساس آرزوها، حرکت کنیم.
نظر شما