شهدای ایران: محسن مهدیان در یادداشتی در روزنامه همشهری نوشت: چند روز قبل پدر شهید عجمیان در یک برنامه زنده تلویزیونی مدعی شد که دکتر ولایتی در مسیر رسیدگی قضائی به قاتلان فرزندش دخالت کرده است؛ بعد هم برنامه را با قهر ترک کرد.

و اما چند نکته؛ یکم. پدر شهید عجمیان حق دارد نسبت به مسیر رسیدگی به دادگاه فرزندش دچار سوظن شود؛ به هر دلیل. نه پدر شهید عجمیان که هر کسی حق سوال و شبهه دارد. مساله اینست که در مقابل این سوتفاهم چه باید کرد؟

دوم. فرض کنید بجای پدر شهید عجمیان، پدر یکی از متهمین اغتشاشات چنین ادعایی را در رسانه های خارجی مطرح می کرد. آنوقت چه می کردیم؟ احتمالا مثل پدر مهسا چند ماه همه نهادها و سازمان ها و دوربین ها و گزارش ها و اعترافات و غیره را بخط می کردیم تا سوتفاهم حل شود. غیر از اینست؟ حق هم همین است. همان اقدامات روشنگرانه ای که در قبال ماجرای آرمیتا انجام شد.

سوم. اما پدر شهید عجمیان ها مظلومند. نه بخاطر اینکه ادعای شان درست است. این پدر داغ دیده است؛ آنهم چه داغ سنگین با چه وسعت و عمقی. طبیعی است که اگر خبری به گوشش برسد ولو نامعتبر، عنان از کف بدهد. و اما مظلوم است چون وقتی داد می زند صدایش کمتر شنیده می شود. احتمالا خیال ها از او جمع است که جز آه و فغان، قدمی بر نمی دارد.

چهارم. ای کاش دستگاه قضائی سراغ این پدر داغ دیده رود و قدم به قدم مراحل دادگاه را برای او تشریح و رسانه ای کند. از زوایای مختلف و به روش های گوناگون؛ تکذیب کافی نیست. ادعای این پدر و مادر، خبر حاشیه ای  یک رسانه نیست که تکذیب شود.  و ای کاش دکتر ولایتی محترم  سراغ این پدر نازنین رفته و برایش توضیح دهد که چرا دچار سوتفاهم شده است؛ این انتظار هم زیاد نیست.

پنجم. روشنگری برای مردم اوجب واجبات است اما برای خانواده شهدا و مجاهدین و مستضعفین که میراث داران این سرزمین اند حق اینست که حرف دل شان با سعه صدر بیشتری شنیده و اگر خدای نکرده گلایه و شبهه ایست برطرف شود. حق نیست این گلایه ها بر سینه این پدر سنگینی کند. داغ روح الله کم داغی نیست.