اسناد و مدارک محرمانه از دولت انگليس که به تازگي انتشار يافته، نشان مي دهد که در جريان جنگ تحميلي عراق و ايران، دولت انگليس نسبت به جلوگيري از افزايش ذخيره سلاح هاي شيميايي عراق تمايلي نشان نداده است و در سال 1983 (1362 شمسي) حتي قبل از آنکه صدام به طور گسترده از گازهاي سمي عليه ايراني ها استفاده کند، مقامات ارشد دولت «مارگارت تاچر» از برنامه فناوري پنهاني رژيم بعث آگاه بودند. اين اسناد که به تازگي از دسته بندي محرمانه بودن خارج شده اند را روزنامه گاردين منتشر کرد. انتشار اين اسناد با واکنش قابل تامل کاربران سايت روزنامه گاردين نيز مواجه شد و آن ها از استانداردهاي دوگانه درباره سلاح هاي شيميايي در دولت انگليس و نيز آمريکا ابراز تعجب و انتقاد کردند. به گزارش ايرنا گاردين با استناد به اسناد ياد شده، نوشت: در آوريل سال 1983 ميلادي، در اوج جنگ عراق و ايران ، «جان موبرلي» سفير وقت انگليس در بغداد در تلگرافي به وزارت خارجه اين کشور و بخش هاي اطلاعات دفاعي اين کشور، به «ساخت و استفاده از گاز خردل توسط ارتش عراق» اشاره کرده است. گاردين افزود: اما بخش کنترل تسليحات وزارت خارجه انگليس از اعمال محدوديت هاي صادراتي در اين زمينه طفره رفت و در يک يادداشت طولاني اين مسئله را مطرح کرد که آيا اين دخالت «مطلوب» و «عملي» است؟ صدام در اين مرحله بسيار از ايران انقلابي به غرب نزديک بود. گاردين با اشاره به اينکه وزارت خارجه انگليس اقدام عراق (براي دستيابي به مواد سلاح شيميايي) را در«چارچوب حقوق اين کشور» توصيف مي کند، افزود: «عراق تنها زماني قوانين بين المللي را دراين زمينه نقض مي کند که ثابت شود از سلاح هاي شيميايي براي اولين بار استفاده کرده است.» گاردين افزود: در اين يادداشت عنوان شده است: ما قادر نيستيم ... در شرايط حاضر فاقد هر گونه ابزار کنترلي تجارت مواد شيميايي يا تجهيزات شيميايي هستيم ... وزارت تجارت مي گويد ما مي توانيم توسط مديريت اجرايي ليست خود را گسترش دهيم، اما اين مسئله مي تواند اعتراضات تجاري را به دنبال داشته باشد. گاردين افزود: در نامه وزارت خارجه انگليس در آوريل سال 1983 ميلادي، يک مقام ارشد مي نويسد که انگليس نبايستي در شوراي امنيت سازمان ملل يا ديوان بين المللي دادگستري اقدامي صورت دهد. گاردين نوشت: «تخمين زده مي شود که بيش از 20 هزار ايراني بر اثر گازهاي خردل و اعصاب در جريان جنگ تحميلي عراق عليه ايران، کشته شده باشند و بسياري ديگر نيز هنوز از آثار اين سموم رنج مي برند.»

به گزارش خراسان در واکنش به اين گزارش گاردين، کاربران سايت اين روزنامه انگليسي در نظرات (comments) خود واکنش هاي قابل تاملي را نشان دادند که در ادامه برخي از اين واکنش ها را با نام هاي کاربري که نظرات را نوشته اند مي خوانيد:

«SchraderBrau»: خبر مشمئز کننده اما تعجب آوري بود.

«Foracivilizedworld»: صدام هرگز براي استفاده از سلاح هاي شيميايي عليه ايران محکوم نشد اما 2 دهه بعد همين سلاح ها بهانه اي شد براي حمله به عراق و کشتن عراقي ها!

«RatDesoto»: صرف نظر از اختلافاتي که ما با ساير کشورها داريم اما من معتقدم که بايد از منافع شرکت هاي بزرگ محافظت شود.

«ariardyef»: اين چگونه قابل قبول است؟ چرا چنين شکست هاي اخلاقي را مدام بايد در دولت انگليس شاهد باشيم. چرا به راحتي خلاف مسائل اخلاقي عمل مي کنند؟ من شرمنده ام.

«halfcrown »: خجالت زدگي اين خبر فقط براي بريتانيا نيست. غرب و به خصوص سازمان ملل هم بايد پاسخگو باشند. آن ها هنگامي که عراق در سال 1980 به ايران حمله کرد هيچ واکنشي نشان ندادند. اما به عنوان نمونه در سال 1982 وقتي آرژانتين وارد جزاير فارکلند شد خانم تاچر گفت که تجاوز را بدون مجازات نمي گذارد.

«Haywardsward»: آمريکا از صدام مثل يک اسب جنگي استفاده مي کرد. قدرت صدام از طريق سيا پايدار شد. آمريکا براي صدام خيلي امکانات فراهم مي کرد. پيش سازه هاي شيميايي، بالگرد، تصاوير ماهواره اي و ... آمريکا اميدوار بود بتواند گروگان هايش را آزاد کند.

«cacofonix2»: من فکر مي کنم نبايد به اين سادگي درباره خاورميانه صحبت کنيم. من فکر مي کنم تنها بخشي از کشورها در مناطق و جهان بي گناه هستند و بقيه به نوعي گناهکارند. بنابراين خجالت زدگي تنها خاص انگليس نيست.

«Helen Pat»: من در جريان تحقيقات مربوط به سندروم خليج فارس با يک خلبان نيروي هوايي سلطنتي انگليس مصاحبه کردم. او به من گفت: «به ما دستور داده بودند که بايد يک انبار سلاح هاي شيميايي را بمباران کنيم که حاوي سلاح هاي شيميايي با مارک هاي آمريکايي، انگليسي و فرانسوي است. ما(انگليس) پس از سقوط شاه ايران سلاح هاي شيميايي زيادي را به عراق داديم تا براي سرنگوني حکومت آيت ا... خميني استفاده کند.»

«Ibn Al-Sham»: اين ماجرا نشان مي دهد که ما بايد درباره سياست امپراتورسازي ايران حساس باشيم. صدام هرچه بود رفته و حالا ايران جايش را گرفته و با کمک روسيه دارد از رژيم اسد حمايت مي کند. هراحمقي مي فهمد که ايران به دنبال سلاح اتمي است.

«fragglerokk»: ديگر چه چيز مي توان از دولت تاچر انتظار داشت؟ چه چيز مي توان از يک دولت محافظه کار انتظار داشت؟

«JohnDavidFletcher»: خوشبختانه هيچ کدام از اين سلاح هاي کشتار جمعي جادويي در سال 2002 پيدا نشد!

«lightstroke»: اين واقعه نمونه ديگري از اين واقعيت است که شرکت هاي درگير در صنايع نظامي همواره تحت حمايت قانون هاي غرب هستند.

«Danish5666»: آمريکا هم (از صدام) حمايت لجستيکي مي کرد.

«FatBlokeDownThePub»:چه سورپرايزي! چه کسي فکرش را مي کرد که دولت بريتانيا هم استانداردهاي دوگانه داشته باشد؟ خب راستش من که هرگز فکر نمي کردم!