احمد جعفری طی یادداشتی در خبرآنلاین نوشت:

وزیر گردشگری دولت سیزده می گوید بازجوها به او گفته اند که نه ما حرف دهه هشتادیها را می فهمیم و نه آنها حرف ما را می فهمند.

واقعیت این است که وقتی دو طرف حرف هم را نفهمند، کار به نزاع و درگیری می کشد.

حرفهایی از این دست، از دیگر مسئولان دولتی هم شنیده شد، اما تا به امروز هیچ اقدام عملی برای ترمیم این فاصله ها ، اندیشیده نشده است.

تفاوت سلیقه وعقیده ، گوناگونی فرهنگی و زبانی، در هر جامعه ای وجود دارد، که بالقوه می تواند امتیاز باشد وقتی که در ترازوی حکمت وعدالت حاکمیت، سنجه و به فعل درآید.

یادمان نرود که طی چهار دهه گذشته، ساختار روابط اجتماعی و سیاسی و اقتصادی کشور، توسط حاکمیت ترسیم و اداره شده است. کاستی ها و فواصل ایجاد شده در جامعه نیز یک پاسخگو می طلبد و آن هم حاکمیت است.

در پیوند با اعتراضات اخیر در کشور، وظیفه حاکمیت ایجاد سازوکارهای لازم برای یک گفتگوی ملی فراگیر است.

پیش زمینه ورود به گفتگوی ملی می تواند گفت وگوی میان حاکمیتی باشد.

تجربه مناظره های سالهای نخستین پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۵۷ نشان داد وقتی مردم به مرحله ای از اقناع رسیدند، با حاکمیت همراه شدند تا جایی که در شرایط سختی مانند جنگ این همراهی به همدلی تبدیل شد.

شاید بگویید مقایسه امروز با چهل سال قبل ، قیاسی مع الفارغ است، البته که این دو دوره قابل قیاس با یکدیگر نیست ، اما شرایطی که منجر به اعتراضات ۵۷ شده بود، با دلایل اعتراضات امروز، تفاوت اساسی ندارد.

مواردی چون ناکارامدی ، فساد اقتصادی و بی عدالتی، مواردی است که در هر زمان و در میان مردم هر جامعه ای، قابل پذیرش نیست.

باید بپذیریم که عواملی چون ناکارامدی و دشمنی دشمنان خارجی، دو لبه قیچی است که به جان وحدت ملی ایرانیان افتاده است.

لازم است با رفع موانع داخلی وحدت ملی، که با گفت وگو و تصحیح اشتباهات گذشته قابل دسترس است، جامعه ایرانی چون گذشته در مقابل دشمنان خارجی، ید واحده باشند.

انتهای پیام