صاحب‌خبر - مصطفی عبدالهی- در میان انتقادهای گسترده کارشناسان از نبود عدالت آموزشی در کشور، که سال هاست خودش را در نتایج کنکور سراسری نشان می دهد، حالا وزیر آموزش و پرورش اظهارنظری کرده که اگر گاف و اشتباه باشد، قابل جبران است اما اگر یک باور و نگاه قطعی باشد، احتمالا نگران کننده است. وزیر آموزش و پرورش چه گفت؟ «یوسف نوری» دیروز در حاشیه جلسه دولت مدعی شد «در کنکور سراسری امسال، 5/77 درصد رتبه‌های یک تا ۱۰ رشته های علوم انسانی، علوم تجربی و ریاضی فنی و رتبه‌های یک تا ۵ گروه‌های آموزشی هنر و زبان خارجی، مربوط به مدارس دولتی بوده است». این اظهارنظر وزیر که، خبرگزاری رسمی دولت هم آن را منعکس کرد، بسیار عجیب به نظر می رسد و البته بررسی موضوع نشان می دهد که تنها یک دلیل می تواند داشته باشد و آن این که، آقای نوری مدارس استعدادهای درخشان و نمونه دولتی ها را هم جزو مدارس دولتی عمومی در نظر می گیرد. حساب و کتاب ویژه آقای نوری! در کنکور امسال سهم مدارس مختلف در 40 رتبه برتر 5 گروه آموزشی این گونه بود: مدارس دولتی: 2.5 درصد مدارس نمونه دولتی: 2.5 درصد مدارس غیرانتفاعی: 22.5 درصد مدارس سمپاد: 72.5 درصد مقایسه این آمار با ادعای وزیر ثابت می کند آقای نوری، همه رتبه های برتر مدارس دولتی، نمونه دولتی و سمپاد را یک کاسه و در کنار هم دیده و با افتخار مدعی شده است که 77.5 درصد رتبه های برتر ، دانش آموز مدارس دولتی بوده اند! در حالی که اگر قرار بود فقط مدارس غیرانتفاعی را جزو مدارس خاص بدانیم، دیگر این قدر دغدغه وجود نداشت که حتی رهبر معظم انقلاب هم به صراحت در این باره اظهارنظر کنند و بگویند: «...جوری نباشد دانش‌آموزی که در مدارس دولتی تحصیل می‌کند، احساس کند که مثلاً فرض کنید امکان قبولی‌اش در کنکور کمتر است... خانواده‌ او هم که می‌خواهند این فرزند را بفرستند به مدرسه‌ دولتی، احساس نکنند که دارند او را به جایی بی‌پناه می‌فرستند». آمار جمعیتی دانش آموزان مدارس قبل از تحلیل بیشتر موضوع، ابتدا به این آمار توجه کنید: طبق گزارش تسنیم، 85 درصد دانش آموزان کشور در مدارس دولتی عادی تحصیل می کنند، 12 درصد در مدارس غیرانتفاعی، یک درصد در نمونه دولتی و 2 درصد در مدارس سمپاد. همین آمار به خوبی مشخص می کند که قطعا دغدغه عدالت آموزشی، مربوط به آن 85 درصدی است که در مدارس بی پناه درس می خوانند نه آن 15 درصد دیگر. تفاوت های خاصی که همه از آن باخبرند شاید هم بد نباشد برخی تفاوت های مدارس سمپاد و نمونه دولتی با مدارس دولتی عادی را مرور کنیم تا این تفاوت و نابرابری واضح تر شود: * بهترین کادر آموزشی شهر و منطقه * آموزش های سطح بالا و استفاده از برخی منابع کمک آموزشی خاص * اردوهای آموزشی * کلاس های فوق برنامه و ساعات آموزشی بیشتر * امکانات و تجهیزات مناسب و به روز در مدرسه * بالا رفتن اعتماد به نفس، عزت نفس و خودباوری * و ... با این آمارها و استدلال های روشن، حق داریم که احساس کنیم اظهارنظر وزیر آموزش و پرورش، یک گاف و البته شاید هم نوعی فرافکنی بوده است تا پاسخی به انتقادهای گسترده از نبود عدالت آموزشی در کشور باشد. البته ما این اظهارنظر را یک گاف تصور می کنیم و امیدواریم همان طور که یوسف نوری، اردیبهشت امسال از «تشکیل قرارگاه عدالت تربیتی و آموزشی برای ۱۶ استان مرزی کشور» خبر داده بود، به علت اصلی تشکیل این قرارگاه ها هم باور داشته باشد. تحلیل اظهارنظر وزیر در گفت و گوی خراسان با رئیس سمپاد سازمان ملی پرورش استعدادهای درخشان اگرچه یک سازمان دولتی زیرنظر وزارت آموزش و پرورش است و ورودی مدارس آن هم از طریق آزمون عمومی است، اما تفاوت های مدارسش با مدارس دولتی عادی کاملا عیان است. رئیس این سازمان هم به خراسان می گوید: «امکانات و تجهیزات مدارس سمپاد با کمک خانواده ها و خیران تقویت می شود و البته یک مزیت و امتیاز این مدارس، انگیزه هایی است که به دلیل همنشینی بچه های مستعد تقویت می شود، ضمن آن که برنامه ریزی متنوع و چندساحتی در این مدارس هم به تقویت بچه ها کمک می کند». از دکتر «الهام یاوری» درباره اظهارنظر دیروز وزیر آموزش و پرورش هم می پرسم و او این تحلیل را ارائه می کند: مدارس سمپاد به دلیل برگزاری آزمون و امکان شناسایی همه استعدادها، توانسته به نوعی عدالت آموزشی را برای بچه های مستعد فراهم کند، به همین دلیل هم اکنون بسیاری از دانش آموزان این مدارس، جزو خانواده هایی هستند که وضعیت اجتماعی و اقتصادی خوبی ندارند و تحت حمایت قرار می گیرند. یاوری ادامه می دهد: ما در این مدارس از فرزندان کارگر و عایق کار و لوله کش داریم، تا فرزندان پزشکان و استادان دانشگاه و خود این وضعیت نشان می دهد که مدارس سمپاد مربوط به گروه خاصی نیست و با این نگاه می توانیم بگوییم مدارس سمپاد کمک کرده که استعدادها در جامعه از نظر اقتصادی و اجتماعی طبقاتی نشود و راهی برای پرورش آن وجود داشته باشد». وی ادامه می دهد: اما اگر تحلیل ما این باشد که با این آمار، بگوییم مدارس دولتی عادی نیاز به توجه خاصی ندارند، برداشت درستی نخواهد بود، چرا که قطعا تفاوت هایی وجود دارد و باید به تقویت این مدارس کمک کرد.∎​