اعتمادآنلاین| این هفته که تمام شود، سیصد روز است که مجلس یازدهم در ایران مشغول به فعالیت است. مجلسی که به گفته صباغیان، نماینده بافق و مهریز در آن، تک فراکسیونی است و به گفته مسعود پزشکیان، تنها نماینده اصلاح طلب آن، به نوعی تک صدایی در آن حاکم است که حتی نطق کردن هم احتمال تاثیرگذاری ندارد. مجلسی که به نام انقلابی است ولی عملکردش آن چنان بوده که بزرگ‌ترین حاشیه ساز سیاست ایران در سال 1399 شده و داد بخشی از بدنه اصولگرایان را هم درآورده است. مجلسی که عملکردش، نه تنها آن چنان که نمایندگانش در دوران تبلیغات می‌گفتند؛ گرهی از معیشت ملت بازنکرده بلکه با برخی تصمیمات، حتی شاید گره‌هایی بر آن هم زده باشد.
مجلس یازدهم 7 خرداد 1399 آغاز به کار کرد و بلافاصله رویه حذف منتقد را پیش گرفت. غلامرضا تاجگردون در این مجلس هم به عنوان نماینده گچساران انتخاب شده بود ولی برخی نمایندگان اصولگرا با زدن اتهاماتی به او، در نهایت اعتبارنامه او را رد کردند تا حتی تعداد نمایندگان اصلاح طلب مجلس به دو نفر هم نرسد. تاجگردون البته همین روزها هم می‌گوید که هم قالیباف و معاون قوانین او اعلام کردند که رویه بررسی اعتبارنامه او غیرقانونی بوده ولی ظاهرا در مجلس انقلابی گوش کسی به این حرف‌ها بدهکار نیست.
با این حال نمایندگان ظاهرا به دیگر اتهاماتی که این طرف و آن طرف در مورد فساد در مجلس وجود داشت، هیچ اعتنایی نداشتند.
مصطفی میرسلیم اتهام بزرگی مثل دریافت رشوه از سوی نمایندگان مجلس دهم برای رأی منفی به طرح تحقیق و تفحص از شهرداری تهران در سال97 را مطرح کرد اما هیچ کمیته تحقیقی در مجلس برای این موضوع برگزار نشد و از آن طرف، مهرداد بذرپاش به گفته الیاس نادران که از نمایندگان استخوان‌خردکرده مجلس است؛ با گواهی کار جعلی رئیس نهاد ناظر مجلس یعنی دیوان محاسبات شد اما حرف قالیباف این بود که «گذشته‌ها گذشته است». به همین سادگی!
مجلس یازدهمی‌ها البته شعارهای دیگری هم دادند و رفتارهای دیگری داشتند. مثلا از این گفتند که در مجالس قبلی چه میزان خرج مسکن و خودروی نمایندگان شد اما تا آمدند، خود درگیر دناپلاس شدند. دناپلاس‌هایی که گفته شد به همه نمایندگان مجلس به صورت اقساطی داده شده است. برخی البته آن را پس دادند و یا از پذیرش آن خودداری کردند ولی در روزهایی که صنعت خودرو، با بحران روبرو بود، اقدام نمایندگان مجلس، چیزی نبود جز بی توجهی به افکار عمومی و البته سخنانی که پیش از این گفته بودند.
مجلسی که در کمتر از ده ماه، فقط دو بار برای رعایت ادب و انصاف در برابر دولت و رئیس جمهور از رهبر انقلاب آن هم به صراحت تذکر گرفته است، حالا در دهمین ماه فعالیت خود، به نظر کم کم با واقعیت‌های کشور و محدودیت‌ها روبرو شده اما هم‌چنان مدعی است.
در وصف مدعی بودن هم همین بس که بدون کوچک‌ترین کارنامه واقعی برای بهبود وضعیت معیشتی مردم، دولت را در چند ماه پایانی خود متهم می‌کند که بودجه را چنین و چنان تنظیم کرده غافل از اینکه این بودجه را کمتر از 5 ماه، حسن روحانی و وزیرانش اجرا خواهند کرد و بعد از آن دولت دیگری خواهد آمد و منافع بودجه به آن خواهد رسید و حتی اگر مضراتی هم داشته باشد قانونا آن دولت حق اصلاح وضعیت بودجه را دارد و نیازی به این جنجال‌ها هم نیست.
حیات مجلس البته به همین جنجال‌ها و ادعاهاست چرا که یک سال بعد از آن نطق‌های آتشین در تبلیغات انتخاباتی، افکار عمومی می‌پرسد که تکلیف آن همه وعده و وعید برای معیشت ملت چه شد؟
نظر شما