مصطفی هدایی کارشناس مسائل سیاسی و رسانه‌ای در یادداشتی با عنوان «تریبون دولت علیه مجلس» به اظهارات روحانی در مورد تحلیف رئیس‌جمهور آمریکا واکنش نشان داد و نوشت:
دونالد ترامپ جنایتکار از کاخ سفید به زباله‌دان تاریخ پیوست و باید تا پایان زندگی‌اش در انتظار دست انتقامی باشد تا برای همیشه از صحنه روزگار حذف شود.
اما حضور او در قدرت یک موهبت اساسی برای کسانی داشت که پشت میز نشسته و با ادبیات کدخدامنشانه همه را بی‌سواد و نادان فرض می‌کردند و سیاست‌های ترامپ را دلیل اصلی فلاکت‌های اقتصادی ایران!
چهار سال ما با این توجیه و بهانه و در شرایط سخت اقتصادی زندگی کردیم و دولت‌مردان دست رو دست گذاشته تا دوره ترامپ تمام شده و کاخ سفید مقام دیگری در قامت رئیس به خود ببیند.
در حال حاضر با آمدن بایدن شاهد هستیم که رئیس‌جمهور کشورمان با انواع و اقسام فحش‌ها، ترامپ را می‌نوازد. البته حق ترامپ جنایتکار و آمر ترور سردار سلیمانی بیشتر از این‌هاست و کسی از ناسزاگویی‌های روحانی به ترامپ ناراحت نمی‌شود. ناراحتی آنجاست که روحانی چرا همه ناکارآمدی‌ها و کمبودها را در آمریکا می‌بیند و دولت ایران باید وابسته به آمد و رفت مقامات در کاخ سفید باشد، این چه سرنوشتی است که دولت تدبیر و امید برای کشورمان رقم زده است؟
حال و پس از مدت‌ها که مجلس شورای اسلامی در حال واقعی کردن اعداد و ارقام بودجه سال ۱۴۰۰ است، حسن روحانی هر زمان تریبونی به‌دست می‌آورد، نفرین‌ها و کنایه‌هایش را متوجه مجلس انقلابی می‌کند و آن‌ها را بی‌سواد می‌نامد، عصبانیتی که حتی در روز افتتاح طرح‌های ملی وزارت نفت در دوم بهمن ادامه داشت و منتقدان به بودجه و سیاست خارجی را بد زبان و نافهم معرفی کرد.
وی در جملات اول سخنرانی اظهاراتی را نثار ترامپ کرد و در ادامه مجلس را مورد نکوهش قرار داد. مشخص نیست چرا رئیس‌جمهور در چند روز اخیر هم ترامپ و هم مجلس انقلابی را با هم مورد خشم و عصبانیت خود قرار می‌دهد.
مجلسی که طرح‌های انقلابی در زمینه هسته‌ای، انتقام مناسب و سخت از آمریکا و … داشته و رهبر انقلاب اسلامی نیز از این طرح‌ها حمایت کرده‌اند، چرا باید همواره هدف تخریب دولت‌مردان قرار گیرد.
برخلاف انتقادات و طرح کمیسیون تلفیق برای قرار دادن بند فروش یک میلیون و ۵۰۰ هزار بشکه نفت در سال آینده، حسن روحانی همچنان بر عدد ۲ میلیون و ۳۰۰ هزار اصرار دارد و آن را در روز پنج‌شنبه دوم بهمن ماه تکرار کرد.
وی روز پنج‌شنبه با انتقاد از مجلس آن‌ها را متهم کرد که جمع و تفریق بلد نیستند و در توجیه فروش دو میلیون و سیصدهزار بشکه نفت گفته بود که این رقم را برای تودهنی به آمریکا و متحدانش در نظر گرفته است.
به این بهانه که فشار حداکثری ترامپ در فروش نفت ایران هیچ اثری باقی نگذاشته است. باید این نکته در نظر گرفت که لایحه بودجه جای آمال و آرزوها نیست بلکه محل دقت در تحقق اعداد و ارقام اعلامی با توجه به واقعیات موجود در میدان است. چگونه می‌توان به لایحه بودجه‌ای اعتماد کرد که دولت مهم‌ترین بندهای درآمدی و فروش را مبتنی بر سیاست‌های کاخ سفید و حضور جوبایدن تنظیم کرده است!
آیا این اطمینان وجود دارد که بایدن تحریم‌ها را لغو و مسیر برای فروش نفت باز شود؟ ، چرا بایدن باید اهرم‌های فشار حداکثری ترامپ را به راحتی کنار بگذارد؟
طرح‌ها و پروژه‌های ریز و درشتی که در صنایع بالا دستی و پایین دستی کشور در حال افتتاح هستند، نتیجه تلاش و مقاومت مردم و نظام است و گرنه دولت که همان روز نخست حضور ترامپ در کاخ سفید، قافیه رو باخته بود و حامیان دولت در انتظار جنگ یا مذاکره ذلیلانه بودند. این تدبیر نظام بود که گفت نه جنگ می‌شود و نه مذاکره می‌کنیم و آخر هم همین شد.
خودکفایی ایران در تولید بنزین در ایران در دوره سیاه ترامپ و توسط کسانی رقم خورد که متهم به دولت با تفنگ در ایام انتخابات ۹۶ شده بودند.
بسیاری از طرح‌های نفتی وگازی حاصل باور به توان داخلی و قدرت دانشمندان و جوانان ایرانی بوده است. خط مشی اصلی ایران باید بر توان داخلی ورای آنچه در خارج از مرزها می‌گذرد، استوار شود.
تحولات سیاست خارجی فرصت‌ها و تهدیداتی مهیا می‌کنند که با توان داخلی باید مدیریت شوند نه آنکه برعکس شود و اقتصاد، معیشت و قدرت داخلی تحت تاثیر تحولات خارجی قرار گیرد.
به هر حال مردم و نظام، عملکرد دولت تدبیر و امید را در حدود هشت سال مشاهده کردند و مقاومت در برابر دشمن اولویت آن‌ها قرار گرفت و اگر نبود صبوری ملت، مجلس و نظام در برابر بی‌کفایتی دولت تدبیر و امید، این دولت هرگز سال ۱۴۰۰ را نمی‌دید که بخواهد لایحه بودجه بنویسد و پیش‌تر از ترامپ از کار برکنار شده بود.
∎
نظر شما