به گزارش پایگاه خبری حوزه هنری، احمد علیرضایی رزمنده اصفهانی روایتگر حماسه ایثار مردم اصفهان است که به مناسبت برگزاری جشنواره ملی «حماسه‌گویان» به گفت‌وگو با وی پرداختیم تا نظر وی را در خصوص راوی و خصوصیات آن جویا شویم.
علیرضایی متولد سال ۱۳۴۲ در مبارکه است، او سال‌های زیادی را در جبهه‌های جنگ حضور داشته است و امروز در جبهه مقاومت فعالیت می‌کند و یکی از راویان موفق در بیان خاطرات دفاع مقدس است.
چقدر با جشنواره ملی حماسه‌گویان آشنایی دارید؟
با این جشنواره که حوزه هنری استان اصفهان برگزار می‌کند تا حدودی آشنا هستم اما در جریان جزئیات آن نیستم.
راوی از نظر شما کیست؟
نکته اول اهمیت کار روایتگری است، راوی سفیری از سوی رزمندگان و شهدا است، کسانی که بوده‌اند و در دوران دفاع مقدس حماسه‌ای را رقم زده‌اند، راوی باید اهمیت خود و جایگاهش را بداند و بر روی آن تأمل و تفکر کند.
به نظرتان یک راوی چه خصوصیاتی باید داشته باشد؟
در مرحله نخست او باید علل و عواملی که سبب شد هشت سال دفاع مقدس رقم بخورد را بداند، راوی همچنین باید به شرایط آن زمان کشور هم از نظر داخلی و منطقه‌ای و فرا منطقه‌ای آگاه و آشنایی داشته باشد. یکی از چیزهای مهم دیگر این است که راوی باید به مناطق جغرافیایی توجیه باشد و مرزها و موقعیت جغرافیایی منطقه‌ای و دفاعی ایران و مناطق اشغال شده را بداند تا بتواند برای نسل امروز به درستی عملیات‌ها را بیان کند.
یک راوی حتماً باید اصطلاحاتی که در دوران دفاع مقدس به کار می‌رفته است مانند دژ، دپو، تک و پاتک، شهردار و... کلماتی که حتی در فرهنگ و واژگان مختلف مناطق مثل کردستان (جاش، چته و ...) را بداند، دانستن اینها بسیار مهم است.
یک راوی خوب باید حتما وضعیت ارتش عراق در آغاز جنگ و تعداد لشکر، رسته‌ها و... را بداند و اطلاعات کافی از ارتش ایران و وضعیت روحی نیروها و آمادگی نظامی آنان داشته باشد و اگر این اطلاعات را بداند خیلی راحت می‌تواند مسائل را تحلیل کند و به سئوالات مخاطبان پاسخ دهد.
یک راوی خوب باید ابعاد نظامی، سیاسی، معنوی، حماسی، جغرافیایی و اقتصادی را در نظر بگیرد. هر کدام از عملیات‌های ما یک شرایطی داشته است یکی در کوهستان، یکی در آب و دیگری در زمین مسطح بوده است و راوی باید بتواند به خوبی اینها را تشریح کند، اهمیت دفاع مقدس در دانستن همین نکات است.
یک راوی خوب باید به نقش اقشار مختلف در دفاع مقدس اشاره کند، مثلا پزشکان، امدادگران، روحانیان، زنان، جوانان، دانش آموزان، کارگران و ... و حتی مجاهدان عراقی که در جبهه ما علیه صدام می‌جنگیدند، یک راوی باید اینها را بداند و برای جوانانی که نبوده‌اند و ندیده‌اند بگوید.
همچنین یک راوی باید به نقش سازمان‌های مختلف در دفاع مقدس بپردازد؛ مثلا نقش سپاه، بسیج، جهاد سازندگی، ارتش، نیروی هوایی، هوانیروز و.... همه اینها دریایی است که در موردشان می‌توان صحبت کرد.
یک راوی در هر جا و موقعیتی که برای مخاطبان سخن می‌گوید باید بداند که جمهوری اسلامی در یک دهه همزمان در سه جبهه (منافقین، اشرار و دفاع مقدس) می‌جنگیده است و جنگ هشت ساله تنها یک طرف ماجراست و ما همزمان با اشرار در پنج استان کشور و با منافقان در داخل می‌جنگیدیم، منافقینی که ترورهای زیادی را انجام دادند و بسیاری از مقامات را در این ترورها از دست دادیم.
یک راوی باید بیشتر خاطراتی که بار مثبت دارند را مطرح کند و نباید به مسائلی که بر روی آن تسلط ندارد وارد شود.
راوی باید زمان و مکان و ظرفیت مخاطبین را در نظر بگیرد و مکان بسیار مهم است. برای مثال صحبت در یک سالن با صحبت در کنار اروند در زیر آفتاب متفاوت است، صحبت برای دانش آموزان با صحبت برای کارگران و خاطره‌هایی که برای هر یک باید روایت شود متفاوت است و خاطره باید متناسب با مخاطب باشد.
راوی بیشتر باید ابتکارات و خلاقیت‌هایی که در دوران دفاع مقدس وجود داشته است را بیان کند؛ مثل عملیات در شب، عبور از رودخانه، استفاده از کبوتران برای گمراه کردن رادار و ...
وقتی از شهدا که انسان‌های وارسته‌ای بوده‌اند صحبت می‌کنید، نباید خاطره را به گونه‌ای بیان کنید که مخاطب فکر کند شما قصد مطرح کردن خود را دارید.
در خصوص شیوایی بیان راوی چه نظری دارید؟
راوی باید خیلی راحت همان اتفاقی که افتاده است را بدون اینکه شاخ و برگ بدهد بیان کند. تجربه نشان داده است راویانی که راحت و با زبان عامیانه واقعیت‌ها را بیان می کنند، حرف‌هایشان بیشتر به دل مخاطب می‌نشیند.
راوی باید رازداری و صداقت و امانت داشته باشد، و اگر خاطره‌ای را از کسی شنیده و بیان می‌کند حتماً نام منبع را بگوید و به گونه‌ای خاطره را بیان نکند که انگار خودش آنجا بوده است و این خاطره اوست.
انتهای پیام/
نظر شما