وی ادامه داد: هر 100 گرم «به» حاوی 57 کیلوکالری انرژی است و در مقایسه با سیب و گلابی، به از نظر محتوای آنتی اکسیدان‌های پلی فنولیک غنی تر است. به میوه‌ای غنی از ویتامین، مواد معدنی و فیبر غذایی است.

این متخصص تغذیه خاطرنشان کرد: میوه رسیده به، حاوی مقادیر فراوانی ویتامین C است؛ به طوری که 100 گرم به، 25 درصد نیاز روزانه به ویتامین C را تامین می‌کند؛ ضمن اینکه باید توجه کنیم میوه‌های غنی از ویتامین C با حذف رادیکال‌های آزاد به سلامتی بدن، تقویت سیستم ایمنی، کاهش ابتلا به عفونت و کاهش شرایط التهابی کمک می‌کند.

صفوی خاطرنشان کرد: به همچنین منبع خوبی از مس، سلنیوم، آهن، پتاسیم، منیزیم و ویتامین‌های گروه ب از قبیل تیامین، ریبوفلاوین و پریدوکسین است؛ اگرچه هنوز اطلاعات کافی وجود ندارد اما برخی شواهد حاکی از آن است که میوه به، همانند گلابی، دارای ویژگی‌های ضد التهابی و ضد آلرژی است.

وی اضافه کرد:علاوه بر میوه به، دانه آن نیز دارای خواصی از قبیل بهبود سرفه، گلودرد و برونشیت است. همچنین دانه این میوه در بهبود عملکرد دستگاه گوارش نقش ایفا می‌کند؛ البته باید به این نکته توجه داشت که دانه به را نباید جوید؛ چراکه دانه آن حاوی ترکیبی به نام آمیگدالین است که به سیانوریک اسید تجزیه می‌شود و ماده‌ای سمی است.

این متخصص تغذیه یادآور شدمصرف زیاد آن می‌تواند خطرناک باشد؛ بنابراین توصیه می‌شود که لعاب دانه این میوه استفاده شود.