به گزارش گروه دیگر رسانه های خبرگزاری دانشجو، روزنامه فرامنطقه ای رای الیوم در تحلیلی به قلم محمد مصطفی العمرانی به ارزیابی خود از توافق ایران و چین پرداخت که متن آن به این شرح است:«پس از سقوط شدید قیمت نفت و ادامه بحران شیوع ویروس مهلک کرونا در جهان که همچنان ایالات متحده آمریکا را به خود درگیر کرده است و شدت گرفتن موج تظاهرات ضد نژادپرستی در آمریکا و تاثیرپذیری شدید و منفی اقتصاد این کشور از حوادث رخ داده و از سویی دیگر آشکار شدن ضعف حیرت آور زیرساختهای بهداشتی و پزشکی آمریکایی ها در مقابله با ویروس و در نهایت بحران سوء مدیریت «دونالد ترامپ» رییس جمهور آمریکا در برهه های مختلف و بی کفایتی در مدیریت مشکلات خارجی و داخلی کشورش، تحلیل ها و مقالات بیشماری منتشر شد دال بر اینکه ابر قدرت بودن آمریکا در جهان دیگر تمام شده است و چین این روزها جایگاه آن را به عنوان قدرت نخست جهان گرفته است یا به زودی خواهد گرفت.

چین که طی سال های گذشته به تدریج سیاست خارجی و اقتصادی خود را بر پایه تقویت روابط و محکم کردن ارتباطاتش با بسیاری از کشورهای جهان بنا کرده است، به تازگی پیمان تجاری جدید و البته استراتژیکی را با ایران امضا کرده است.

روزنامه نیویورک تایمز و روزنامه های ایرانی قرارداد ایجاد شده را تحولی جدی و مهم در عرصه روابط بین دو کشور توصیف و دلایلی را نیز برای اثبات ادعاهایشان مطرح کرده اند:

1-چین با امضای این قرارداد تجاری با ایران به نوعی آمریکا و تمام تحریم ها و فشارهای اعمال شده این کشور علیه تهران را به چالش کشید و به آن فهماند که دوران زیر سیطره درآوردن کشورها به سر آمده است.

2-چین با عقد چنین قراردادی با ایران گام بزرگی برداشت و به قدرت بین المللی خود مشروعیت بخشید؛ به نوعی پکن با ثبت پیمان مشترک با ایران نفوذ خود را در خاورمیانه و در میان کشورهای غرب آسیا به طرز چشمگیری افزایش داد و راه خود را برای دستیابی به بنادر و گذرگاه های آبی هموار کرد.

وجه دیگر این قرارداد این است که پکن اکنون روابط خود را با شریک مهم و استراتژیک منطقه یعنی ایران محکم کرده است و این پیروزی بسیار بزرگی برای آن به شمار می آید امری که کارنامه این کشور را در کسب موفقیت های ارتباطاتی با کشورهای جهان درخشان تر از گذشته می کند. به طور خلاصه در این بخش باید گفت، زیان دیده معرکه تجاری تهران-پکن، آمریکا و هم پیمانان آن در منطقه هستند اما آیا واشنگتن درمقابل این رخداد مهم سکوت پیشه خواهد کرد؟

واشنگتن برای خروج از این بحرانی که برای او و هم پیمانان منطقه ای اش پیش آمده چه مکانیزمی را دست و پا خوهد کرد؟

باید گفت انتخاب گزینه جنگ رو در رو با چین اصلا در ذهن آمریکایی ها خطور هم نمی کند چراکه نتایج این جنگ برای آن و تمام کشورهای جهان گران تمام خواهد شد، اما نکته مورد تاکید و نزدیک تر در مکانیزم های جنگی آمریکا علیه چین و دیگر کشورها، می توان به همان راهکار فشار اقتصادی اشاره کرد اما با اینکه آمریکایی ها این راه را هم علیه چین امتحان کردند ولی در نهایت طی دیدارهایی که با یکدیگر انجام دادند  از آتش اختلافات  به نفع چین کاسته شد؛ چراکه آمریکایی ها به شدت به کالاهای ارزان چینی که بازارهای این کشور را درنوردیده، احتیاج دارند.

3- این توافقنامه در واقع شکست تمام سیاست ها و برنامه ریزی های استراتژیک آمریکا و اسرائیل برای آسیب وارد کردن به پیکره اقتصادی ایران را نشان می دهد. پیمان ایران و چین صدای شکستن کمر تحریم های قد علم کرده آمریکا در مقابل ایران را به گوش همگان رساند.

4-چین با این اقدام درب های جدیدی را به روی تمام کشورهای جهان برای تجدید نظر در روابطشان با آمریکا ایجاد کرد. ما امیدواریم که دیگر کشورها نیز در این روند متحدانه به چین بپیوندند و در ایران سرمایه گذاری کنند به گونه ای که تاثیر تحریمهای اعمال شده از سوی ایالات متحده در هم شکسته شود.

5- چینی ها با امضا این توافقنامه مشترک با تهران روی تمامی ادعاها و توهمات و شایعاتی که درباره خالی کردن پشت ایرانی ها در مواقع بحرانی مطرح می شد خط بطلان کشیدند و نشان دادند که به هیچ وجه اینگونه نیستند.

6-مردم ایران مردم آگاه و باهوشی هستند و به هیچ کشور و هیچ دولت خارجی اجازه دخالت و سیطره بر کشورشان را نداده اند. ایرانی ها در تاریخشان نشان داده اند که چگونه در مقابل ورود و استثمارگری شرکت های نفتی خارجی نظیر شرکت های نفتی انگلیسی و آمریکایی در سال 1952 میلادی به رهبری مصدق ایستادند. امروز هم ملت ایران در بالاترین سطح هوشیاری نسبت به چند دهه گذشته هستند. چینی ها هم سابقه طولانی در امر شراکت اقتصادی با ایران دارند امری که در یک سال و دو سال و یک دهه خلاصه نمی شود.

7- وجود این توافقنامه یعنی نقش بر آب شدن تمام تلاش های آمریکا برای ایجاد جو ضد ایرانی جدید در جهان و گرفتن امتیاز از ایرانی ها. تمام تلاش های واشنگتن طی سال های گذشته و فشارهای اقتصادی که بر ایران با هدف پای میز مذاکره کشاندن دوباره این کشور اعمال شد تا بلکه از این طریق تهران از منافع خود به ویژه در حوزه های موشکی و تسلیحاتی عقب نشینی کرده و قافیه را به واشنگتن ببازد.

در پایان باید اشاره کرد که این توافق جدید امید را میان ایرانی ها زنده کرد و باب جدیدی را به روی بهبود اوضاع معیشتی آنان گشود. علاوه براین درس عبرت مهمی را دال براینکه انتخاب راهبرد های صلح آمیز و دوستانه برای داشتن دنیایی بهتر و خارج از سیطره کشورهای بیگانه به صرفه تر است، به تمام کشورهای جهان آموخت».