گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، ابوالفضل لطفی؛ حاج احمد! دل دوکوهه برایت تنگ است. دل بسیجی‌ها. بی تو چرا دروغ؟ سخت می‌گذرد به ما! این همه سخنران، هیچ کدامش تو نیستی. این همه جبهه، در هیچ کدامش تو نیستی. این همه جنگ، جناب فرمانده! نیستی، نیستی، نیستی! بی تو ما «أَینَ عَمار» شنیدیم باز هم از علی. چقدر باید تلفات دهیم؟! می شنوی… می بینی… خسته شدیم از دست اصول‌گرایان، اصلاح‌طلبان، از دست خودمان! صورت روزگار، سیلی تو را می خواهد. باید بلند شوی و سینه خیزمان کنی گرد صبحگاه ظهور. می ترسیم ما را کوچک بار بیاورند اهل سیاست. ما تو را می خواهیم.

فکه هست، اما مکه نیست، مدینه نیست، قدس نیست. دوکوهه هست، اما حاج احمد نیست؟! بازی دراز هست، اما سرزمین حجاز نیست؟! کرخه نور هست، اما فرمانده ظهور نیست؟! تا کی جنوب؟! تا کی غرب؟! پس حاج احمد چه می شود؟! ما خوابیم یا سردار؟! او که برای ما سنگ تمام گذاشت، او که فحش تندروی از ولایت فقیه را خورد اما نگذاشت به ما بد بگذرد، ما برایش چه کرده‌ایم؟! اصلا یک سوال؛ الان حاج احمد کجاست؟! دقیقا کجاست؟!

«38 سال پس از دوری و بی‌خبری»؛ حالا با صراحت بیشتری نسبت به گذشته، مواردی درباره شهادت حاج احمد متوسلیان و همراهانش «سیدمحسن موسوی»، «تقی رستگار‌مقدم» و «کاظم اخوان» مطرح شده است. روز گذشته احسان محمدحسنی، رئیس سازمان هنری- رسانه‌ای اوج در یادداشتی نکاتی را درباره محل شهادت حاج‌احمد متوسلیان مطرح کرد و خواستار تلاش رسانه‌ای برای پیگیری این موضوع شد. در بخشی از یادداشت ‌حسنی آمده است: و حالا پس از ۳۸ سال از واقعه تلخ ربوده شدن 4 دیپلمات ایرانی، به جای تجسم و تصور و تخیل، خبر آورده‌اند که فاتح راستین خونین‌شهر، حاج‌احمد متوسلیان و 3 همرزم او «سیدمحسن موسوی»، «تقی رستگار‌مقدم» و «کاظم اخوان» پس از ربوده شدن و سپری کردن ایام کوتاهی در اسارت نیروهای مزدور شبه‌نظامی فالانژ وابسته به رژیم صهیونیستی، در ساحل مدیترانه تیرباران شده‌اند و محل دفن ایشان هم مشخص است. 

حالا اما یادداشت احسان محمد‌حسنی شکل جدی‌تری به این خبرها و گمانه‌زنی‌ها پیرامون اسارت یا شهادت حاج‌احمد متوسلیان و همرزمانش داده است؛ یادداشتی که آن را فراتر از گمانه‌زنی می‌توان تحلیل کرد. رئیس سازمان هنری- رسانه‌ای اوج در یادداشت خود اینطور می‌آورد: این خبر یا واقعیت دارد یا صرفاً یک ادعاست! هر چه که هست سال‌های سال، اساتید، محققان، مستندسازان، نویسندگان و پژوهشگران توانا و بنام وادی ادبیات پایداری این دیار، بر مبنای اسناد و شواهد و قرائن متقن و شهادت شاهدان زنده و حاضر در اسارتگاه و محل تیرباران و دفن این 4 ایرانی مظلوم، گواهی می‌دهند که حاج‌احمد متوسلیان و همراهان غریبش به طرز وحشیانه‌ای به شهادت رسیده‌اند و پیکر نیمه‌جان‌شان نیز در نقطه‌ای مشخص در زیر خرواری از خاک و بتن قرار گرفته و تا امروز مدفون مانده‌اند.