شناسهٔ خبر: 39321303 - سرویس سیاسی
نسخه قابل چاپ منبع: تقریب | لینک خبر

فتوای آیت الله سیستانی درباره ماه رمضان در دوره کرونا

آیت الله سید علی سیستانی روز شنبه به استفتایی درباره روزه ماه مبارک رمضان در سایه انتشار ویروس کرونا در جهان پاسخ گفتند.

صاحب‌خبر - به گزارش حوزه اندیشه خبرگزاری تقریب،آیت‌الله سیدعلی سیستانی در پاسخ به سؤالی مبنی بر شیوع کرونا و کمبود آب در بدن با وجود روزه‌ گرفتن و احتمال خشکی گلو و فراهم‌ شدن شرایط انتقال ویروس به دستگاه تنفسی فتوایی را صادر کرد.

فتوای آیت‌الله سیستانی بدین شرح است: وجوب روزه ماه رمضان تکلیفی فردی است و هر شخص در صورتی که شرایط وجوب را داشته باشد، بدون توجه به واجب بودن یا نبودن روزه بر دیگران باید روزه خود را بگیرد.
اگر ماه رمضان برسد و یک مسلمان بترسد از اینکه روزه بگیرد، به کرونا مبتلا شود، هر چند تمام جوانب احتیاط را رعایت کند، روزه از او ساقط می‌شود.
اگر انسان بتواند درجه احتمال ابتلا به کرونا را تضعیف کند، مثلا در خانه بماند، و از نزدیک با دیگران در ارتباط نباشد و ماسک بزند و دستورات پزشکی و ضدعفونی مداوم و مانند آن را رعایت کند و در چنین شرایطی خیلی روزه برایش سخت نباشد، به طور معمول روزه از او ساقط نمی‌شود.

اما درباره آنچه گفته شده که پزشکان نوشیدن آب را در دوره‌های نزدیک به هم به منظور جلوگیری از کمبود آب بدن و خشکی حلق توصیه می‌کنند – به این دلیل که احتمال ابتلای به ویروس کرونا را مرتفع می‌کند – این امر مانع وجوب روزه نمی‌شود، به جز کسانی که به آن رسیده باشند و در صورت روزه‌گرفتن، ترس ابتلای به بیماری وجود داشته باشد و هیچ راهی برای کاهش احتمال آن هم وجود نداشته باشد – ولو با ماندن در منزل و اتخاذ سایر راه‌های احتیاطی پیشرفته - و اما غیر از آن باید روزه بگیرد.

بنابراین کسانی که می‌توانند کار خود  را در ماه رمضان رها کنند و در خانه بمانند به گونه‌ای که از ابتلا به بیماری در امان باشند، وجوب روزه از آنها ساقط نمی‌شود و اما کسانی که به هیچ دلیلی نمی‌توانند کارشان را رها کنند و ترس از این دارند که اگر در طول روز آب ننوشند به ویروس مبتلا می‌شوند و هیچ کار دیگری نتوانند انجام دهند که آنها را از ابتلا به بیماری مصون نگه دارد، روزه بر آنها واجب نیست، هرچند تظاهر به افطار در ملا عام از سوی آنها جایز نیست.

کاملا مشهود است که روزه رمضان از مهمترین فرایض شرعی است و ترک آن جز به دلیل عذر واقعی جایز نیست و هر انسانی در اینکه عذر واقعی برای ترک روزه دارد یا خیر در قیاس با دیگران از وضع خود آگاه‌تر است.

انتهای پیام/