*گوشه و کنار نشریات، محمد نوری: بعضی ها به این فکر افتادند که برای بهبود وضعیت جنگل ها طرح تنفس 10 ساله را اجرا کنند و بهره برداری از جنگل را قطع کنند.

بسیاری از کارشناسان طرح تنفس را یک اشتباه فاحش و عوام فریبانه ای دانستند که نه پایه علمی و نه پیشینه اجرایی در ایران دارد.

مثلا فائو در پنج کشور آسیای شرقی طی یک دوره 10 ساله این طرح را اجرا کرد و در نتیجه این سه کشور به وضوح وضعیتش بدتر شده است.

زمانی در سال های 55 تا 70 مقدار برداشت از جنگل ها بسیار زیاد بود؛ چرا در یک برهه زمانی در سال های دهه 60 و 70 کسی جواب گوی نابودی جنگل های شمال ایران نبود؟

با وجود اینکه صد هزار هکتار از جنگل های ما در اختیار فعالیت های معدنی ای قرار داشت، که در تخریب و نابودی جنگل های شمال ایران نقش کلیدی داشتند، چرا روزه سکوت در بین مسئولین دو چندان به چشم می خورد تا پیگیری و هراست از جنگل ها؟ کشورهای توسعه یافته از دانش های جنگل داری بهره می برند و جنگل های خودشان را گسترش می دهند.

به عنوان مثال سوئد صد میلیون متر مکعب بهره برداری صنعتی سالیانه دارد و ایران 500 هزار متر مکعب.

کشورهای دیگری مانند کانادا نیز به همین صورت است اما این کشورها روز به روز با تکیه بر دانش جنگل داری اوضاع بهتری دارند.

براساس آمارهای رسمی 60 درصد درختان جنگل ما در سن بالای بهره برداری هستند.

آیا طرح تنفس 10 ساله به جنگل های ما سود می رسانند یا ضرر؟ نمی دانم که بر چه مبنایی تصمیم گیری می شود که به یک باره تیره خلاص را بر قلب مازندرانی ها می زنند، بدون اینکه توجه کنند که 100 هزار نفر در صنایع و طرح وابسته به جنگل ها امرار معاش می کنند. بعد از توقف غیراصولی و غیرتخصصی جنگل تعداد کثیر کارگران وابسته به جنگل و شرکت های صنایع چوب به کدام سمت و سویی بروند.

این عمل به اقتصاد و وضعیت معیشتی مردم مازندران تاثیر بسزایی دارد و توقف بهره برداری یک تجربه منفی بین المللی است. طبق آمار به دست آمده 42 درصد جنگل های شمال در حال اضمحلال هستند و قاچاق و برداشت های بی رویه زیاد است چرا جنگل فقط برای عده خاصی است که از جنگل های مان سوء استفاده می کنند و برداشت های غیرقانونی انجام می دهند؟

دریغ از یک قانون سفت و سختی که در قبال یک عده ای خاص بایستند. در حالی که امروز توقف بهره برداری از جنگل ها فقط دودش به چشم افراد ضعیف می رود.

باید قانون جنگل داری را اصلاح کرد و نه رفتارهای احساسی و سلیقه ای و تصمیمات غیرتخصصی مدیرانی که تخصص در امور ندارند و به جنگل صدمه می رسانند. قانون و نظارت فقط نباید به سود عده ای خاص باشد بلکه همه مردم از حقوق برابری باید برخوردار باشند.

نشریه دانشجویی دریچه، شماره اول