صاحب‌خبر - علی عالی اتفاقات دیروز در اصفهان و در حاشیه بازی سپاهان و پرسپولیس، ترکیبی از بحران شخصیتی و افکار غیرمنطقی است. احترام به قانون، وظیفه‌شناسی، مسئولیت‌پذیری، حدشناسی، انصاف، قدرشناسی و صداقت در فوتبال ایران کیمیا شده است. مقابل دوربین تلویزیون می‌ایستند و عامدانه بی‌صداقتی می‌کنند و روایت را وارونه جلوه می‌دهند (در بسیاری از باشگاه‌های ایرانی روال شده است). عنانِ کار را داده‌اند به فضای مجازی و مطابق میلِ آنها مدیریت می‌کنند! مدیران باشگاه‌های ایرانی یاد گرفته‌اند از زبان هواداران، مکنونات قلبی‌شان را بیان کنند و پشت بی‌قانونی پنهان شوند. افتضاح به‌ بار می‌آورند و به ‌روی خودشان هم نمی‌آورند. گفتمان اخلاقی حاکم در فوتبال ایران نگران‌کننده است. مچ‌گیری جای پیشگیری را گرفته است. تقابل جای تعامل نشسته است. مونولوگ مقابل دیالوگ قرار گرفته و قانون‌گریزی با خیالی آسوده تبدیل به رویه معمول شده است. مقام عالی ورزش، مقام عالی فوتبال نگاه می‌کنند و دم برنمی‌آورند. ترس از حواشی برخورد با بی‌قانونی موجب شده است تا هیچ مدیری ورود نکند و قانون‌گریزان با خیالی راحت به فعالیت خود ادامه دهند. دستِ مدیرانِ عالی رو شده است؛ تخلفات در فوتبال ایران جریمه سنگینی ندارد. اگر هم داشته باشد در اولین فرصت بخشیده می‌شود. به‌خاطر دارم دوستِ اندیشمندم محمد فاضلی در مقاله‌ای نوشته بود نظام تصمیم‌گیری در کشورمان اگر می‌خواهد اعتماد مردم را جلب کند باید تصمیم‌ بگیرد که می‌خواهد «لُپ‌لُپ» تولید کند یا «لپ‌تاپ»؟ اعتقاد داشت لپ‌لپ گول می‌زند و لپ‌تاپ کار می‌کند. کنایه‌ای درست به نظام تصمیم‌گیری و سیاست‌گذاری در ایران. لپ‌لپ همه ‌چیزش شانسی است (حتی درست یا ناقص بودن اسباب‌بازی)، دفترچه راهنما ندارد، مسئولیتش به گردن هیچ‌کس نخواهد بود و هیچ‌ چیزی درباره آن شفاف نیست اما وقتی لپ‌تاپ می‌خرید، دفترچه راهنما دارد، همه ‌چیز توضیح داده شده است، مشخص است برای چه هدفی ساخته شده است و نرم‌افزارش چگونه کار می‌کند، برگه گارانتی دارد و اگر دستگاه خراب شد، مسئول کیست و خساراتش چگونه جبران می‌شود. فوتبال ایران به‌ جای کارخانه لپ‌تاپ‌سازی، کارخانه لپ‌لپ‌سازی است. ویروس لجبازی به جانش افتاده است و هیچ‌کس مسئولیت نمی‌پذیرد. حرکت بر مدار مبهم‌سازی شرایط مثل تخم‌مرغ‌ شانسی‌های لپ‌لپ. ساده‌ترین تصمیم‌ها را نمی‌گیرند و اوضاع را به دست تقدیر می‌سپارند. سکوت می‌کنند تا موج تازه‌ای بیاید و سوءمدیریت‌ها فراموش شود (مثل افتضاح فینال جام‌حذفی در اهواز و بخشیده ‌شدن عجیبِ مقصران). خودشان را به ندیدن، نخواندن و نشنیدن می‌زنند تا پاسخی داده نشود. مطمئنند هیچ نهادی پاسخ نمی‌خواهد و آنها را به محکمه نخواهد کشاند. هر کجا هم پیگیری کند، شکایت می‌کنند تا ترس به جانِ پیگیری ‌کنندگان بیفتد. خبر برد آسان آسمانخراش‌ها در سالن خالی رقابت سرد بسکتبالی زیر سایه کرونا تیم ملی بسکتبال در دومین بازی خود در رقابت‌های انتخابی کاپ آسیا قطر را هم از پیش رو برداشت. ملی‌پوشان ایران پس از شکست سوریه در نخستین بازی، عصر دیروز در سالن خالی از تماشاگر آزادی به مصاف قطر رفتند و‌ در نهایت پس از یک بازی یکطرفه، با نتیجه 95 بر ۵۲ پیروز میدان شدند. عدم حضور تماشاگران به دلیل اقدامات پیشگیرانه از شیوع کرونا، با اختلاف فاحش دو تیم همزمان شده بود تا بازی سرد و فضای بی‌روحی آزادی را در بر بگیرد. با این حال اتفاق‌هایی نظیر اولین بازی‌های ملی سینا واحدی هجده ساله و‌ مسعود سلیمانی باعث شد تا آورده‌هایی غیر از یک برد آسان خانگی نصیب ایران شود. با این حال پیچیدن پای بهنام یخچالی که از همان ابتدا او را به بیرون فرستاد، ممکن است کام بسکتبالی‌ها را با مصدومیت دراز مدت تلخ کند. رقابت‌های انتخابی کاپ آسیا که پنجره اولش برای ایران به پایان رسید، دو پنجره دیگر دارد که سال آینده و در ماه‌های پایانی سال برگزار خواهد شد تا در نهایت چهره ۱۲ تیم راه یافته به مسابقات کاپ آسیا را مشخص کند.∎​