شفقنا آینده- درباره تاثیرات منفی شیوع بیماری کورونا بر اقتصاد چین تاکنون در این چند وقتی که از شیوع این بیماری گذشته بسیار صحبت شده است. با این‌حال تاکنون همه کارشناسان درباره تاثیرات محدود این اپیدمی بحث می‌کردند و کمتر کسی زنگ خطر یک بحران بزرگ را به صدا درآورده بود. اما حالا ایزوار اس.پراساد، استاد دانشگاه کورنل و از محققان موسسه بروکینگ  و البته از نویسندگان روزنامه نیویورک تایمز می‌گوید که شیوع ویوروس کورونا باعث شده دومین اقتصاد بزرگ دنیا در آستانه رکود قرار گیرد.

به گزارش سرویس ترجمه شفقنا از نیویورک تایمز؛ گسترش سریع ویروس کورونا ضربه‌ای سخت بر اقتصاد جهان می‌تواند باشد که به نظر می‌رسید به آرامی در حال احیا ​​است. میزان خسارت البته بستگی به این دارد که شیوع این ویروس و این بیماری چه زمانی و با چه آسیب‌هایی مهار خواهد شد. در حقیقت هرچه بیماری همه‌گیرتر شود، آسیب‌هایی جدی‌تر برای اقتصاد چین به ارمغان خواهد آورد.

با این‌حال که تصورش سخت است، اما باید باور کرد که دومین اقتصاد بزرگ جهان در آستانه فروپاشی است. عفونت‌ها و تلفات در حال افزایش است. بسیاری از آشنایان و دوستان من در چین می‌گویند که مردم به طور فزاینده‌ای نگران لیاقت و توانایی دولت در کنترل اپیدمی و عواقب اقتصادی آن هستند. مراکز بزرگ اقتصادی و ساخت و سازهای شهری دچار تعطیلی شده‌اند، کارگران مهاجر قادر به بازگشت به محل کار نیستند و کارخانه‌ها نیز قادر به دریافت مواد اولیه و نیز حمل مطمئن کالاهای تولید شده نیستند.

میزان مصرف نیز به طرز چشمگیری کاهش یافته است، زیرا مردم بیشتر در داخل خانه می‌مانند. صنایع خدماتی از جمله گردشگری و رستوران‌ها دچار آسیب‌های شدید و حتی جبران ناپذیری شده‌اند.. شرکت‌های این حوزه و همچنین تولیدکنندگان کوچک باعث و عامل اصلی رشد اشتغال چین بوده‌اند، و حالا با دشواری‌های مالی و اقتصادی عظیمی مواجه شده‌اند.

البته پکن هنوز برای افزایش هزینه‌های عمومی، کاهش مالیات و تأمین اعتبار ارزان قیمت برای تقویت رشد، فرصت دارد. بانک مرکزی چین قبلاً هم برای بهبود و پیگیری سیاست‌های پولی اقداماتی را انجام داده است. جاری شدن سیل اقتصاد با اعتبار ارزان، برای سیستم بانکی خطرات و ریسک‌هایی به همراه دارد، که البته خود دولت آن را به خوبی تشخیص می‌دهد، اما در زمان‌های ناامید کننده از جمله روزگار امروز چین چنین اقداماتی ناگزیر است.

در هر صورت، تا زمانی که فعالیت‌های تجاری دوباره شروع نشود و روی غلتک نیفتد، هیچ یک از این اقدامات تأثیر چندانی نخواهد داشت. علاوه بر این ، سیستم بانکی سنتی چین در زمینه تأمین اعتبار برای بنگاه‌های بزرگ دولتی بسیار بهتر از شرکت‌های خصوصی کوچک‌تر تلاش کرده است.

وسعت چین به همراه نقش این کشور به عنوان موتور محرک رشد اقتصادی جهانی و نیز نقش موثر و اصلی آن در بازارهای کالایی به این معناست که ضربه به اقتصاد چین منجر به تغییرات قابل توجهی در اقتصاد سراسر جهان خواهد شد. با کاهش چشم‌انداز رشد اقتصادی چین، قیمت نفت کاهش یافته و سفرهای بین‌المللی به ویژه با مبدا و مقصد چین کاهش می‌یابد.

این همچنین باعث تغییر و تحول در زنجیره‌های تأمین جهانی می‌شود. همراه با افزایش دستمزدهای کارگران چینی و چشم‌انداز تنش‌های تجاری بیشتر میان ایالات متحده آمریکا و چین، این بیماری همه‌گیر ممکن است باعث شود شرکت‌های چند ملیتی مدوباره به ارزیابی شعبه‌های زنجیره‌ای عرضه خود دست زده و در این بین رد پای تولیدشان را در چین کاهش دهند.

اپیدمی ویروس کورونا اگر چه ممکن است تنها تأثیر کوتاه مدت و محدودی بر اقتصاد ایالات متحده داشته باشد، اما با ایجاد عدم اطمینان و البته وقوع رخنه و خلل در در زنجیره‌های تأمین کالا در آسیا  به لیست بلند بالای عواملی که احتمالاً مانع از رشد اقتصادی ایالات متحده و جهان در سال ۲۰۲۰ هستند، چند مورد دیگر نیز خواهد افزود. در واقع احساسات مثبت تجاری و سرمایه‌گذاری‌هایی که انتظار می‌رفت بعد از توافق تجاری ایالات متحده و چین در ماه گذشته رخ دهند، تحت تاثیر ابر جدید عدم اطمینان و بی‌ثباتی در افق تجارت جهانی تاثیرش را از دست خواهند داد. البته هنوز زود است بتوان تحت تاثیر کورونا از رکود جهانی اقتصاد حرف زد، اما حداقل تاثیر آن می‌تواند عدم اطمینان باشد که آن نیز می‌تواند باعث کاهش سرمایه‌گذاری و بهره‌وری شود، که زنگ خطرش نیز قبلاً در همه اقتصادهای بزرگ به صدا درآمده بود.

تأثیر طولانی مدت دیگر کورونا احتمالاً روی اعتماد شهروندان چینی به دولت خودشان خواهد بود. به نظر می‌رسد که دولت و مردم چین با هم یک معامله ضمنی انجام داده‌اند: عملکرد اقتصادی خوب، سطح زندگی بالاتر و نمایان شدن ثبات اجتماعی در ازای محدودیت در آزادی بیان، حقوق دموکراتیک و جریان آزاد اطلاعات.

اما حالا حتی در محیطی که کنترل مقامات دولتی بر حوزه اطلاعات و انتشار آن پذیرفته شده است،  مردم نسبت به صلاحیت دولت که به‌طور منظم در کار پنهان کردن اخبار بد است، شک کرده‌اند. این موضوع به ویژه در رابطه با تلاش‌های اولیه دولت چین برای مهار شیوع آنفولانزای خوکی در سال گذشته قابل توجه بوده است. از زمانی که دولت وجود مشکل را پذیرفت، گله های خوک چین کاهش یافته و قیمت گوشت خوک دو برابر شده است. 

در حال حاضر، ویروس کورونا به سرعت در کشوری پخش می‌شود که قبلاً شاهد شیوع آنفولانزای خوکی و آنفولانزای مرغی بود- که می‌تواند گله‌های مرغ را کاهش دهد و بر زندگی مردم و کشاورزان تاثیر گذارد. اعتماد به اطلاعات ارائه شده توسط دولت و صلاحیت آن برای مدیریت این مشکلات، هم در داخل و هم در خارج از چین مورد تردید قرار گرفته است و این برای کشوری چون چنین با تمام کنترل‌های آشکار و نهان دولتش مشکل کمی نیست.

شیوه‌ای که اپیدمی ویروس کرونا پیش گرفته، نه فقط برای دولت چین بلکه شاید حتی برای ایالات متحده نیز درس‌هایی داشته باشد. هنگامی که اعتماد به دولت و مطبوعات آزاد به واسطه تمایل دولت برای دست‌کاری اطلاعات و رسانه‌ها از بین می‌رود ، هزینه‌هایی که بر دوش دولت است، می‌تواند بسیار زیاد و غیر قابل جبران باشد. و این امر به ویژه در مواقع دشوار، زمانی که اعتماد بین دولت و مردم برای حفظ اعتماد به نفس و ثبات کشور ضروری می‌شود بیشتر به چشم می‌آید.

تاریخ به مردمان جهان نشان داده که هر بیماری و اپیدمی قابل پیش‌گیری و درمان است. یعنی که سرانجام ویروس کورونا نیز کنترل خواهد شد و اقتصاد چین و جهان شاید پس از یک دوره دردناک دوباره به مسیر اصلی خود باز خواهند گشت. اما تأثیر مهم این اتفاقات در نحوه درک مردم و دولت‌هایشان است که ممکن است ماندگاری بیشتری نشان دهد و به این زودی‌ها از یاد مردم نرود.