صاحب‌خبر - مستند «جایی برای فرشته‌ها نیست» اولین تجربه‌ من بود که با ورزش حرفه‌ای و میدان‌های ورزشی سر و کار داشت؛ آن هم ورزشی که هیچ سررشته‌ای درباره آن نداشتم و این برای طراحی تولید مستند معنایش این است که یک‌قدم از نقطه صفر عقب‌تر بودم. البته به لطف کارگردان که در جریان تحقیقات اولیه هم از ورزش اسکیت هاکی سر درمی‌آورد و هم با اعضای اصلی تیم ملی بانوان این رشته آشنا شده بود برداشتن این قدم صفر آنقدر که در ابتدا به‌نظر می‌رسید دشوار و زمان‌بر نشد. به علاوه در طراحی یک پروژه مستند اغلب پیش‌بینی رویدادها تابع اتفاقات بیرونی و برنامه‌های سوژه است. این نکته در مورد این مستند برجسته‌تر هم بود و گاهی روند تولید و ضبط را طولانی و پرهزینه می‌کرد. از جمله اینکه ما به‌منظور ضبط مسابقات جهانی در چین برای شهریور ٩۶ آماده می‌شدیم اما به دلایل مختلف اعزام تیم به چین کنسل شد و پروژه با از دست رفتن بخش اصلی قصه‌اش تا مرز تعطیلی رفت. بعد از یک تعلیق هفت هشت ماهه معلوم شد اگر شرایط مهیا باشد تیم دختران در شهریور ٩٧ به مسابقات آسیایی کره اعزام خواهد شد. این خبر پروژه بی‌رمق را دوباره جان بخشید و حتی با ابتکار کارگردان بخشی از امور رسانه‌ای کمپین حمایت از تیم بر عهده تیم مستندساز قرار گرفت اما خود پروژه هم به‌خاطر طولانی شدن زمان تولید دچار مشکلات مالی بود به علاوه قیمت ارز در شهریور ٩٧ به نسبت شهریور ٩۶ پنج برابر شده بود. تصویربرداری از یک مسابقه ورزشی بخصوص در میدان‌های جهانی نیازمند حضور تیمی قوی با چند دوربین برای ضبط همه لحظات مسابقه است اما با افزایش سرسام‌آور هزینه‌ها توانستیم علاوه بر کارگردان، فقط یک تصویربردار و یک صدابردار با تیم اعزام کنیم و رفع باقی نواقص بر عهده تلاش چندبرابری گروه افتاد. خوشبختانه نتیجه کار بعد از تدوین دقیق و باحوصله رضایت‌بخش بود. به‌دلیل به کارگیری سبک خاص در تدوین صحنه‌‌های ورزشی، تدوین این صحنه‌ها از سوی هایده صفی‌یاری -تدوینگر اصلی پروژه که از تدوینگران طراز اول سینمای ایران است- به تدوینگر دیگری سپرده شد (اوژن سیداشرفی) که توانست روایت انسانی و اجتماعی مستند را با هیجان ورزشی و فضای ورزش اسکیت هاکی گره بزند.∎​