به گزارش خبرنگار شهرخبر، تهران شهری که این روزها در میان هیاهو گم شده است در حالی روزها و شبها را سپری می کند که  جای جایش را انسان ها  اشغال کرده اند . انسان هایی که از گوشه و کنار کشور به این شهر آمده تا رفاه و اسایش بیشتری یابند.

شهر انسان محور موضوعی است که این روزها از زبان مدیران شهری شنیده می شود اما اینکه شاخص های آن در شهر تهران وجود دارد یا نه سوالی است که اکثر کارشناسان با دیده تردید به آن می نگرند.

چندی پیش معاون شهردار تهران، سید جعفر تشکری هاشمی گفت شهر انسان محور  شهر شهری است که « در آن شأن و جایگاه شهروندان در برنامه های حمل و نقلی لحاظ شده و منزلت و کرامت انسانی در این برنامه ها رعایت شود و در یک کلام انسان ها در همه فعالیت های شهر اولویت اول را دارند.»

البته این روزها در پایتخت تا چشم کار می کند خودرو است و اینکه چطور انسان ها می توانند اولویت قرار گیرند. جای سئوال دارد.

شهر انسان محور ویژگی های متفاوتی دارد اما ساده ترین آنها دسترسی شهروندان به وسایل نقلیه عمومی و پایانه های حمل و نقل شهری است. مردم در شهر انسان محور نباید در داخل اتوبوس و مترو کنسرو شوند و باید در وسایل نقلیه عمومی فضای آزاد برای آن ها وجود داشته باشد، چرا که اتوبوس یا مترو وسایلی نیستند که تا جایی که جا دارند مسافر در آن ها بریزیم.

- در زمان هایی مانند سرِ شب ها که ترافیک سنگین تر است، نباید رانندگان تاکسی به خانه های خود بروند و مردم در خیابان ها بمانند و مجبور به استفاده از خودروهای شخصی شوند. همچنین باید حرکت کالسکه و ویلچر در شهر باید امکان پذیر شود و دوچرخه ها نیز مانند موتورها بتوانند به سادگی در شهر تردد کنند.

- در همین راستا شهرداری باید سهم عابران پیاده، دوچرخه سوارن و نیز مسافران حمل و نقل عمومی را آن قدر در شهر زیاد کند که بخش های مربوط به آن ها به سهم غالب در مقابل بخش هایی که متعلق به خودروهای شخصی است، تبدیل شود.

- در شهر انسان محور، کرامت پیاده‌ها نسبت به سواره‌ها در اولویت قرار است و در چنین شهری موتورسواران نباید به خود اجازه دهند با ورود به خطوط BRT و پیاده‌رو‌ها، حقوق مسافران حمل و نقل عمومی و عابران پیاده را زیر پا بگذارند. علاوه بر اینها - در شهر انسان محور، تمام دستگاه‌ها از جمله مدیریت شهری و پلیس در خدمت مردم هستند.

حال با مقایسه بین این خصوصیات به عنوان شاخص های شهر انسان محور و شهر تهران می توان به فاصله ای پی برد که شاید در این سال ها علی رغم تلاش مدیران به جای کم کردن زیاد هم شده است.

تهران شهر رفت و آمد خودروهای شخصی که نیازمند توسعه ناوگان حمل و نقل عمومی می باشد،  نه تنها مسیر اختصاصی برای دوچرخه سواران ندارد بلکه دود خودرو های شخصی رفت و آمد را برای پیاده ها سخت کرده است.

در روزهای پایانی سال که مردم بیشتر بیرون آمده هر روز شاهد ازدحام شهروندان تهرانی در کوچه و خیابان ها به خصوص مراکز خرید هستیم، کنسرو شدن ادمها در مترو و اتوبوس نه تنها تعجب آور نیست بلکه فرصتی هم برای جولان تاکسی ها و خودرو های شخصی شده تا از این فرصت برای گرفتن پول بیشتر از مردم و دربست سوار کردن آنها سواستفاده کنند.

تهران زنده است ولی نه به وسیله خودور و ابزار و تکنولوژی، مردم اگر نباشند تهران خواهد مرد.