آمارهای رسمی نشان می‌دهد که بروز سرطان در مردان و زنان ایرانی به‌ترتیب ۱۳۴ و ۱۲۸نفر به‌ازای هر ۱۰۰هزارنفر جمعیت است؛ درحالی‌که متوسط جهانی بروز سرطان در مردان و زنان به‌ترتیب ۲۰۵ و ۱۶۵نفر در ۱۰۰هزارنفر است. به‌گزارشِ ایرنا؛ سالانه هزاران‌مورد ابتلا به سرطان در ایران و میلیون‌هامورد در جهان رخ می‌دهد که درصورت تشخیص به‌موقع و زودهنگام، درمان این افراد آسان‌تر و امکان کنترل و بهبود کامل آنها بسیارزیاد است. بروز سرطان در ایران کمتر از متوسط جهانی‌ست؛ سرطان‌ها با بیشترین بروز در مردان ایرانی شامل پوست، معده، پروستات، مثانه و روده بزرگ و سرطان‌ها با بیشترین بروز در زنان ایرانی شامل سینه، پوست، روده بزرگ و معده است. بسیاری از این سرطان‌ها، با درپیش‌گرفتن سبک زندگی سالم، قابل‌پیشگیری هستند و بسیاری از سرطان‌ها اگر در مراحل اولیه تشخیص داده شوند، درمان آنها آسان‌تر بوده و امکان بهبودی بیماران بسیار بیشتر است. درحال‌حاضر باتوجه‌به رشد دانش پزشکی در بسیاری از کشورها؛ به‌ویژه ایران، تعداد افرادی‌که به‌علت سرطان فوت می‌کنند، نسبت به سه‌دهه‌پیش کاهش یافته است؛ نیمی از افرادی‌که امروز تحت‌درمان سرطان هستند، پنج‌سال زنده خواهند بود و بیش از ۴۰درصد آنها، بعد از ۱۰سال هنوز زندگی می‌کنند و متوسط میزان بقای ۱۰ساله برای سرطان، دوبرابر ۳۰سال‌گذشته شده. مهم‌ترین دلیل بهبود در بقای بیماران علاوه‌بر درمان‌های مؤثر؛ افزایش آگاهی مردم و بهبود روش‌های تشخیص زودهنگام سرطان‌هاست. افرادی‌که هیچ علامت هشداردهنده‌ای برای سرطان ندارند اما به‌دلیل شرایط جنسیتی مثل سن بالای۵۰سال بیشتر درمعرض سرطان هستند، باید اقدامات تشخیصی را انجام دهند. غربالگری، بخشی از برنامه تشخیص زودرس سرطان است و به‌معنی شناسایی بیماری احتمالی ناشناخته با استفاده از معاینه و آزمایش‌های ساده در افرادی بوده که هنوز علامتی از بیماری ندارند. اینک، روش‌های غربالگری فقط برای بعضی سرطان‌ها انجام می‌شود؛ زیرا برای‌اینکه اقدامات غربالگری یک بیماری، در جمعیتی که هیچ علائمی ندارد، انجام شود، باید آن اقدام، شرایط خاصی داشته باشد؛ مثلاً غربالگری ارزان و ساده باشد، مقبولیت عمومی و حساسیت بالایی داشته باشد و درصورتی‌که بیماری با آن روش شناسایی شد، باید درمان مناسبی برای او وجود داشته باشد که با آن، طول عمرش افزایش یافته یا دست‌کم، کیفیت زندگی‌اش بهتر شود؛ پس اقدامات غربالگری برای سرطان‌هایی مثل سرطان سینه، روده بزرگ و دهانه رحم پیشنهاد و انجام می‌شود. اغلب در مراحل اولیه سرطان، علائمی هست که توجه به آنها؛ به‌ویژه در افرادی‌که سابقه فردی یا خانوادگی سرطان دارند، به تشخیص زودهنگام سرطان کمک می‌کند. آشنایی با این علائم و مراجعه به‌موقع به پزشک، اقدامی مهم و کلیدی‌ست؛ پس با مشاهده آنها، برای تشخیص قطعی باید به پزشک مراجعه شود. بسیاری از سرطان‌های شایع اگر در مراحل اولیه شناخته شوند، درمان آنها بسیار موفقیت‌آمیزتر خواهد بود؛ پس هیچ‌گاه نباید از ترس احتمال تشخیص سرطان، از مراجعه به پزشک خودداری شود. می‌توان تغییر در خال‌های پوستی، زخم‌های بدون بهبودی طی دوهفته، توده در هرجای بدن، سرفه یا گرفتگی صدای طولانی، اختلال بلع یا سوءهاضمه طولانی، استفراغ یا سرفه خونی، اسهال طولانی یا بروز یبوست جدید، خونریزی غیرطبیعی در ادرار، مدفوع، واژن یا نوک سینه و بی‌اشتهایی یا کاهش وزن بی‌دلیل را از علائم سرطان عنوان کرد.